Του Θανάση Κ.
Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης υπήρξαν πολλοί που απέτυχαν και επιβραβεύτηκαν.
Υπήρξαν κι ελάχιστοι που δικαιώθηκαν — αλλά στοχοποιήθηκαν.
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση.
Και η εξήγηση αυτού του φαινομένου δεν είναι προσωπική. Είναι βαθιά πολιτική.
Ας δούμε λοιπόν ποιοι τον πολέμησαν, γιατί τον φοβούνται και τι σηματοδοτεί ο ίδιος…
* Τον κατηγόρησαν ότι έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993.
— Ξεχνούν ότι ο ίδιος ο Σαμαράς είχε παραιτηθεί από την Βουλή όταν διαφώνησε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1992. Και δεν μπορούσε να ρίξει την τότε κυβέρνηση ένα χρόνο αργότερα, αφού δεν βρισκόταν πια στη Βουλή…
— Ξεχνούν ακόμα ότι την κυβέρνηση εκείνη δεν την έριξε κάποιος, δεν έπεσε (με ψήφο εμπιστοσύνης), παραιτήθηκε αυτοβούλως και προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Τις οποίες έχασε!
Το παραδέχθηκε άλλωστε, αυτό, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δημόσια, σε συνέντευξή του δύο χρόνια αργότερα.
— Ξεχνούν ακόμα, ότι όταν, δέκα έξη χρόνια αργότερα κατέβηκε ο Σαμαράς στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ διεκδικώντας την αρχηγία, οι αντίπαλοί του τον κατηγορούσαν ως “προδότη”, αλλά η παράταξη τον εξέλεξε μαζικά και με την πρώτη!
Άρα η κατηγορία περί “προδοσίας” έχει απερίφραστα απορριφθεί από τον κόσμο της παράταξης! Απερίφραστα…
Άλλωστε ποιοί μιλάνε για αποστασία;
Η λέξη “αποστασία” έχει αποδοθεί σε ένα μόνο πολιτικό στην Ελλάδα.
Κι αυτός ΔΕΝ είναι ο Αντώνης Σαμαράς…
* Τον Σαμαρά τον κατηγορούν ακόμα ότι “άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία” όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών.
— Ξεχνούν πώς όταν παραιτήθηκε από υπουργός Εξωτερικών ο Σαμαράς, αρχές Απριλίου του 1992, υπήρχε ακόμα το κομμουνιστικό καθεστώς Αλία στην Αλβανία. Και τα σύνορα ήταν κλειστά από πλευράς Αλβανίας. Και φυλασσόμενα με ηλεκτροφόρα σύρματα…
Τα σύνορα άνοιξαν αρκετούς μήνες αργότερα, όταν έπεσε το καθεστώς Αλία. Κι ακόμα περισσότερο τα σύνορα άνοιξαν όταν κατέρρευσαν οι “πυραμίδες” στην Αλβανία, δύο χρόνια αργότερα, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.
Αλλά, ακόμα κι αν είχε, όντως, “ανοίξει” ο Σαμαράς τα σύνορα όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών (που τότε ήταν κλειστά, έτσι κι αλλιώς) γιατί δεν τα… έκλεισαν μετά όσοι ακολούθησαν;
Ποιοί τον κατηγορούν ότι άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία; Αυτοί που μετά άνοιξαν τα σύνορα με την Τουρκία κι έφεραν εκατομμύρια λαθρομετανάστες;
Και ποιόν κατηγορούν; Τον μόνο Πρωθυπουργό, επί των ημερών του οποίου μειώθηκαν – λόγω Αμυγδαλέζας – και οι ροές από την Τουρκία και ο συνολικός αριθμός λαθρομεταναστών στην Ελλάδα; (με τα σχέδια “Ξένειος Ζεύς” κλπ.)
Αυτή η συκοφαντία είναι τόσο χοντροκομμένη που την έχουν “ξεχάσει” πια. Αλλά επί χρόνια την επαναλάμβαναν ακούραστα…
— Τον κατηγορούν ακόμα για τα “Ζάππεια”! Ότι δηλαδή δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο του ΓΑΠ. Το οποίο ψήφισε η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν εντελώς λάθος.
Κι όχι μόνο ο Σαμαράς ήταν ο μόνος που, εξ αρχής, τους έλεγε ότι ήταν “λάθος συνταγή”, όχι μόνο τους εξηγούσε γιατί ήταν λάθος, αλλά ένα χρόνο αργότερα το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν, πράγματι, λάθος!
Και μάλιστα όπως ανέφερε τότε η έκθεσή του κορυφαίου οικονομολόγου του Olivier Blanchard, το πρώτο μνημόνιο ήταν λάθος, ακριβώς στα σημεία που τους υποδείκνυε ο Σαμαράς. Κυρίως στο “μείγμα πολιτικής” (που στη συνέχεια άλλαξε) και στους “πολλαπλασιαστές” που υποτιμούσαν τρείς φορές την ύφεση την οποία προκαλούσε το μνημόνιο.
Και γι’ αυτό το ίδιο το ΔΝΤ και η Τρόϊκα διαπραγματεύθηκαν μετά την αλλαγή του μνημονίου, που επί πρωθυπουργίας Σαμαρά δούλεψε, σε αντίθεση με το πρώτο που απέτυχε παταγωδώς.
Κι όσοι ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο που απέτυχε, κατηγορούν τον Σαμαρά γιατί το απέρριψε και εφάρμοσε μετά το δεύτερο μνημόνιο που πέτυχε – κι έβγαλε τη χώρα στα πρωτογενή πλεονάσματα και στις αγορές ένα και δύο χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι προέβλεπε το Πρόγραμμα.
Τα λεγόμενα “Ζάππεια” – δηλαδή η κριτική του Σαμαρά στο πρώτο Μνημόνιο και οι προτάσεις του για τη διόρθωση της “προσαρμογής” – έσωσαν την τιμή της χώρας και της παράταξης.
Την μανία τους κατά του Σαμαρά λόγω “Ζαππείων”, την εκφράζουν όσοι δεν του συγχωρούν ότι τότε διέλυσε το ΠΑΣΟΚ!
Η παράταξη της ΝΔ δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα “Ζάππεια” (τα οποία τα ψήφιζε και ο Κυριάκος – μη ξεχνιόμαστε).
Ο κόσμος της ΝΔ ξέρει ότι τότε σώθηκε. Πρόβλημα με τα Ζάππεια έχουν τα ορφανά του ΓΑΠ, που έχουν γεμίσει τα τελευταία χρόνια τις ηγετικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Του Κυριάκου…
* Κατηγορούν τον Σαμαρά ότι “έφερε την ΝΔ στο…19%”!
— Ξεχνούν βέβαια, ότι η ΝΔ πήρε 19% το Μάιο του 2012 – όταν το ΠΑΣΟΚ εξαφανίστηκε από το προσκήνιο – αλλά ενάμιση μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012 πήρε 30% και κυβέρνησε!
Και όταν έχασε ακόμα, τον Ιανουάριο του 2015, η ΝΔ του Σαμαρά πήρε 28%.
Για κάποιο λόγο θυμούνται το 19% του Μαΐου του 2012, αλλά ξεχνούν το 30%, ενάμιση μήνα αργότερα, και το 28% δυόμιση χρόνια αργότερα. Τόσο εμπαθείς…
— Ξεχνούν ακόμα ότι ακόμα και το 19% που πήρε η ΝΔ του Σαμαρά το Μάϊο του 2012 αντιπροσωπεύει περισσότερους ψηφοφόρους (1,192 εκατομμύρια) απ’ ό,τι το 28,3% που πήρε η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη στις πρόσφατες Ευρωεκλογές του 2024 (1,125 εκατομμύρια).
Γενικά όσοι κατηγορούν τον Σαμαρά ξεχνούν ότι:
— Ήταν ο μόνος Πρωθυπουργός των τελευταίων 35 ετών, επί των ημερών του οποίου μειώθηκε ο αριθμός των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.
— Ήταν ο μόνος εκλεγμένος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, επί των ημερών του οποίου μειώθηκε το απόλυτο μέγεθος του συνολικού Χρέους της χώρας (κατά 20 δισεκατομμύρια με το by-back του 2012) πέρα από την PSI που είχε γίνει μερικούς μήνες νωρίτερα επί κυβέρνησης Παπαδήμου (την οποία επίσης στήριζε τότε ο Σαμαράς…).
— Ήταν ο μόνος Πρωθυπουργός που ξεκίνησε τις τοπικές συμμαχίες κατά κοινού εχθρού, με άνοιγμα στο Ισραήλ (άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, το 2013) που δεν την ήθελε τότε το κατεστημένο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
και με το άνοιγμα στον Σίσι της Αιγύπτου (τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, το 2014), που δεν το ήθελαν τότε οι περισσότεροι πρέσβεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα.
Τις τοπικές αυτές συμμαχίες τις κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ αργότερα (παρ’ ό,τι τις αποδοκίμαζε όταν ξεκίνησαν) και τις αποδυνάμωσε η σημερινή κυβέρνηση όταν διακήρυξε την… “φιλία” της με την Τουρκία!
— Ήταν ακόμα ο πρώτος που ξεμπλόκαρε την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, με το Ελληνικό και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια. Το πρώτο το ναρκοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά, ενώ τα δεύτερα προχώρησαν. Αλλά γενικότερα σοβαρή συνέχεια στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν υπήρξε από τις επόμενες κυβερνήσεις.
— Ήταν τέλος ο μόνος Πρωθυπουργός που ξεμπλόκαρε τον εκσυγχρονισμό των τρένων στην Ελλάδα, με τη σύμβαση 717, που την μπλόκαρε η επόμενη κυβέρνηση, ενώ δεν την ξεμπλόκαρε η σημερινή κυβέρνηση, με τα τραγικά αποτελέσματα των Τεμπών. Και σήμερα όλοι επικαλούνται την Σύμβαση 717, αλλά κανείς δεν θυμάται αυτόν που την έκανε…
* Γενικά τον Σαμαρά τον μισεί ένα κατεστημένο μέσα στην Ελλάδα – γιατί δεν τον ελέγχει ούτε τον κρατάει από πουθενά. Κι ένα κατεστημένο εκτός Ελλάδας, που επίσης δεν τον ελέγχει.
Τον μισούν όχι για τα όποια “λάθη” του, αλλά για τα σωστά του.
Και για το γεγονός ότι δεν το βάζει κάτω.
— Τον μισούν γιατί τους προειδοποίησε ότι η λαθρομετανάστευση ήταν ολέθριο λάθος – πριν ακόμα εκλεγεί η Μελόνι στην Ιταλία και πριν επανεκλεγεί ο Τράμπ στις ΗΠΑ. Κι αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο…
— Τον μισούν γιατί τους προειδοποίησε ότι η πράσινη μετάβαση είναι λάθος, έδωσαν το μεγαλύτερο μέρος του ΕΣΠΑ σε ΑΠΕ, τώρα τα τιμολόγια ενέργειας έχουν εκτοξευθεί παντού, ΗΠΑ και Ευρώπη αναθεωρούν τις “πράσινες πολιτικές” τους και ο Σαμαράς αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο – κι αυτή τη φορά.
— Τον μισούν γιατί τους είχε προειδοποιήσει για την woke ατζέντα, όλοι αυτοί οι “ημεδαποί” που έσπευσαν να προσχωρήσουν χαρωπά στην woke ατζέντα – και τώρα που άλλαξαν τα πράγματα διεθνώς, σπεύδουν να παραδεχθούν τις… ακρότητες της woke ατζέντας!
Ο Σαμαράς όντως τους δίνει στα νεύρα…
Τέλος τον μισούν γιατί τους προειδοποίησε πως με τη “διακήρυξη των Αθηνών” ξεπλένουμε την Τουρκία. Και χάνουμε συμμάχους.
Κι αποδείχθηκε εσχάτως, μετά τα αλλεπάλληλα χαστούκια – και από Αίγυπτο και από Λιβύη ακόμα – ότι πράγματι, αποδυναμώσαμε τη διεθνή μας θέση όταν διακηρύσσαμε τη… φιλία μας με μια χώρα που μας υπονομεύει παντού!
Όντως ο Σαμαράς τους είναι ανυπόφορος.
Όχι για τα λάθη του, αλλά – κυρίως – για τα σωστά του!
Και ο αθεόφοβος δεν λέει να κάτσει φρόνιμα, δεν λέει να σταματήσει να παρεμβαίνει. Δεν τους αφήνει ανενόχλητους να διαλύσουν τη χώρα.
Πώς να μην τους δίνει στα νεύρα;
