από την στήλη “big mouth” και το www.powergame.gr
Μπορεί λοιπόν το ενδιαφέρον του αμερικανικού κολοσσού της Chevron να συντάραξε τη χθεσινή ειδησεογραφία και να πιστώνεται στη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ωστόσο ο νέος υπουργός, Σταύρος Παπασταύρου, προχώρησε σε μία κίνηση… πολιτικού πολιτισμού που ομολογώ ότι δεν έχουμε συνηθίσει. Μιλώντας στην ΕΡΤ, αντί να δρέψει δάφνες, είπε ότι «έχει πολύ μεγάλη σημασία στην πατρίδα μας να αναγνωρίζουμε και τη θεσμική συνέχεια. Όπως πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι αυτό το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αποτέλεσμα ενός ανθρώπου ή μιας πολιτικής ηγεσίας 10 ημερών, είναι το αποτέλεσμα μιας συστηματικής προσπάθειας διαχρονικά, που ξεκίνησε από τους προκατόχους μου και την ελληνική κυβέρνηση του 2014». Δεν ξέρω αν το πιάσατε το υπονοούμενο με τη χρονολογία, αν δεν το πιάσατε σπεύδω να σας το κάνω λιανά, επισημαίνοντας ότι τη συγκεκριμένη χρονολογία κυβερνούσε τη χώρα η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Με δεδομένες τις διαχρονικά καλές σχέσεις που διατηρεί (και δεν το κρύβει) ο υπουργός Σταύρος με τον βουλευτή Μεσσηνίας, ακούγοντάς τον δεν σας κρύβω ότι είδα από τα πανέμορφα καστανοπράσινα μάτια μου να περνούν κάτι γέφυρες, που ενώνουν τον πρόεδρο Αντώνη με τη ΝΔ. Ωστόσο, δεν σας κρύβω ότι, ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη, μπορεί τα μάτια μου να μην είναι και τόσο αντικειμενικά, αφού, όπως και να το κάνουμε, επηρεάζονται και από τις γέφυρες και από τους ουρανοξύστες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αυτό που θέλω να επισημάνω και σε αυτό μένω (επί του παρόντος), είναι η θεσμικότητα του νέου υπουργού Ενέργειας.
