Αν στην αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης χρειάζεται φαντασία και επινοητικότητα (που δε χρειάζονται, εφαρμογή των νόμων του ελληνικού κράτους χρειάζεται), σίγουρα η επιλογή του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Ν. Μηταράκη, να φέρει και άλλους Πακιστανούς και να μη διώξει τους Μπαγκλαντεσιανούς, δε διεκδικεί όσκαρ επινοητικότητας.
Ο αρμόδιος υπουργός κ. Μηταράκης επισκεπτόμενος το Ισλαμαμπάντ, πρότεινε στην πακιστανική κυβέρνηση τη νόμιμη μετανάστευση εργατικού δυναμικού με πενταετή βίζα, για περιόδους εννέα μηνών και τριών μηνών απουσίας.
Στην ανακοίνωσή του ισχυρίζεται ότι η προώθηση νόμιμων οδών εύτακτης μετανάστευσης θα αποβεί εις βάρος των δικτύων των λαθροδιακινητών που θέτουν σε κίνδυνο ζωές ανθρώπων. Ενημερώνει, δε, ότι ζήτησε την έναρξη επιστροφών παράνομων μεταναστών προς το Πακιστάν.
Παρατήρηση πρώτη: Με την εξέλιξη αυτή το κύκλωμα των λαθροδιακινητών (με τα κέρδη δισεκατομμυρίων), αλλά και η κυβέρνηση του Πακιστάν, επέβαλαν τη θέλησή τους. Η κυβέρνηση του Πακιστάν προωθεί την παράνομη μετανάστευση, τόσο για οικονομικούς λόγους (εκατοντάδες μονάδες σκληρού συναλλάγματος από τα εμβάσματα των μεταναστών) όσο και για θρησκευτικούς – γεωπολιτικούς, καθότι η θρησκεία της είναι εργαλείο πολιτικής και γεωπολιτικής επιβολής. Και φυσικά το κάνει σε αγαστή συμφωνία με την κεντρική τράπεζα του Πακιστάν, η οποία χρηματοδοτεί την παράνομη μετανάστευση για να λαμβάνει τα εμβάσματα.
Στις δε εκκλήσεις της Ελλάδας να δεχθεί τους παράνομους που βρέθηκαν στη χώρα μας κώφευε διαχρονικά. Να θυμίσουμε ότι τον Δεκέμβριο του 2015 οι πακιστανικές αρχές έστειλαν πίσω στην Ελλάδα ένα αεροπλάνο που μετέφερε 30 μετανάστες, οι οποίοι είχαν απελαθεί αεροπορικώς από την Αθήνα, καθώς το Ισλαμαμπάντ υποστήριξε πως δεν έχει απόδειξη ότι είναι Πακιστανοί! (και οι εδώ αλληλέγγυοι μας έλεγαν ότι στις κακουχίες έχασαν τα έγγραφά τους!).
Έπρεπε η κυβέρνηση του Πακιστάν να πάρει ως αντάλλαγμα τη νόμιμη είσοδο για να δεχθεί επιστροφή – και όσους δεχθεί. Εκτός αν η συμφωνία ανοίγει δρόμο για νομιμοποίηση των ήδη ευρισκόμενων παράνομων. Η συμφωνία που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση του Πακιστάν (http://pid.gov.pk/site/press_detail/19119?fbclid=IwAR18b4zGPjMBI8LQhYjBowzjJdRmNi1nnt5mHIQW_fMU955Gf3c5oeOlurk) άρθρο 2, μιλάει για legalization of illegal immigrants (νομιμοποίηση παράνομων μεταναστών). Απομένει φυσικά να τη δώσει στη δημοσιότητα και το ελληνικό υπουργείο.
Ούτως ή άλλως, ουδείς διασφαλίζει ότι και αυτοί που θα απελαθούν, αν και όσοι απελαθούν, δε θα ξαναεπιστρέψουν. Και έτσι θα αυξάνεται ο αριθμός των Πακιστανών που πλέον λόγω αριθμού τείνει να πάρει τα χαρακτηριστικά μειονότητας.
Εδώ να θυμίσουμε, επίσης, ότι το Πακιστάν είναι στρατηγικός εταίρος της Τουρκίας. Πακιστανοί πιλότοι πιλοτάρουν τουρκικά αεροσκάφη. Να θυμίσουμε επίσης ότι στη «μάχη του Έβρου» εκατοντάδες Πακιστανοί, και δευτερευόντως Αφγανοί, θέλησαν να πάνε στα σύνορα για να διαδηλώσουν κατά των ελληνικών δυνάμεων που αντιστέκονταν, και τους σταμάτησε η αστυνομία στον σταθμό Λαρίσης.
Πόσο αποτελεί εθνικό συμφέρον να εγκατασταθεί στην Ελλάδα ένας μεγάλος αριθμός συγκεκριμένης συμπαγούς εθνότητας και συγκεκριμένης θρησκείας, που επηρεάζεται σε πολιτικές επιλογές από τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ταγούς της;
Το ίδιο συνέβη και με το Μπαγκλαντές, όπου ο υπουργός βρέθηκε χθες και προχθές και υπέγραψε «μνημόνιο κατανόησης» με τους υπουργούς Εξωτερικών και Ασύλου, για την «παροχή δυνατοτήτων νόμιμης μετανάστευσης και την από κοινού καταπολέμηση της παράνομης. Με αυτό, σύμφωνα με την ανακοίνωση, θα δώσει τη δυνατότητα σε 15.000 πολίτες του Μπαγκλαντές που σήμερα διαμένουν στην Ελλάδα, να ενταχθούν στο καθεστώς των αδειών παραμονής.
Πόσο άραγε αποτελεί κοινωνικό συμφέρον και διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας, η δημιουργία πολυπολιτισμικών γκέτο (που ήδη υπάρχουν στο κέντρο της Αθήνας) και τα οποία γίνονται μήτρα των πολιτισμικών συγκρούσεων, οι οποίες ήδη εξελίσσονται στις παρυφές των δυτικών μεγαλουπόλεων, με πρώτιστο παράδειγμα τη Γαλλία (και ανατριχιάζουν οι εδώ αφελείς γιατί εκεί γνωρίζουν δόξες οι ακροδεξιοί).
Σαφώς η Ελλάδα χρειάζεται εποχικά εργατικά χέρια. Δίπλα όμως από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές είναι η Ινδία. Φιλική μας χώρα και με ατέλειωτο ανθρωπομάνι εξαθλιωμένων. Γιατί δε θα μπορούσε η Ελλάδα να εισαγάγει από εκεί εποχικούς εργάτες;
Και για να προλάβουμε τους εύκολους του «ανθρωπισμού» που κρατούν ως ρομφαία τη ρατσιστική κατηγορία επί παντός του επιστητού: Υπενθυμίζουμε ότι είναι ίδια φυλή. Άρα δεν τίθεται κανένα θέμα ρατσισμού εκ μέρους μας.
Απλώς οι Ινδοί είναι βουδιστές ή ινδουιστές, άνθρωποι μειλίχιοι, για τους οποίους η θρησκεία είναι εσωτερική πίστη και όχι εργαλείο κοινωνικής επιβολής και γεωπολιτικής εξάπλωσης.
Γιάννης Σιδέρης
Πηγή: liberal.gr
