Το παιχνίδι με τις κούκλες ενθαρρύνει τα παιδιά να μιλούν περισσότερο για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων, διαπιστώνει νέα έρευνα.
Σύμφωνα με την έρευνα, το φανταστικό παιχνίδι με κούκλες μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, θεωρία του νου και ενσυναίσθηση.
Ο νευροεπιστήμονας επικεφαλής της μελέτης τόνισε πως, ενώ είναι ευρέως αποδεκτή η εκπαιδευτική αξία παιχνιδιών κατασκευής όπως τα Lego, τα οφέλη του παιχνιδιύ με κούκλες συχνά αγνοούνται.
«Όταν τα παιδιά δημιουργούν φανταστικούς κόσμους και παιχνίδια ρόλων με κούκλες, αρχικά επικοινωνούν φωναχτά και στη συνέχεια εσωτερικεύουν το μήνυμα για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων» εξηγεί η δρ. Σάρα Γκέρσον, νευροεπιστήμων στο πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.
«Αυτό μπορεί να έχει θετική μακροπρόθεσμη επίδραση στα παιδιά, όπως το να κατακτούν υψηλότερα ποσοστά κοινωνικής και συναισθηματικής επεξεργασίας και να αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες όπως η ενσυναίσθηση που μπορεί να εσωτερικευτεί, οικοδομώντας και διαμορφώνοντας δια βίου συνήθειες» προσθέτει.
Η μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από τους κατασκευαστές της Μπάρμπι και δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Developmental Science, βασίστηκε σε δείγμα 33 αγοριών και κοριτσιών, ηλικίας μεταξύ 4 και 8 ετών, στα οποία δόθηκε μια συλλογή από Μπάρμπι μαζί με αξεσουάρ της – όπως ένα άλογο ή τροχόσπιτο.
Παρότι τα παιδιά έμειναν μόνα τους για να παίξουν αυθόρμητα, τα όσα έλεγαν, παρακολουθούνταν, ενώ είχαν στο κεφάλι τους προσαρμοσμένο ένα καπέλο με μια μορφή απεικόνισης του εγκεφάλου (fNIRS). Η τεχνική αυτή υπολογίζει τις αλλαγές στην οξυγόνωση του αίματος, αλλαγές που αποτυπώνονται με λάμψεις στην οθόνη, που καθιστά εφικτό τον εντοπισμό εγκεφαλικής δραστηριότητας ενώ το υποκείμενο κινείται ελεύθερο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα παιδιά μιλούσαν περισσότερο για τις σκέψεις και τα συναισθήματα άλλων, ένα κόνσεπτ γνωστό ως εσωτερική γλώσσα (internal state language), όταν έπαιζαν με κούκλες, σε σύγκριση με όταν απασχολούνταν με δημιουργικά παιχνίδια.
Ήταν επίσης πιθανότερο να απευθύνονται στις κούκλες στο δεύτερο ενικό, μιλώντας τους απ’ευθείας – τη στιγμή που σε χαρακτήρες που βλέπουν σε οθόνη τείνουν να αναφέρονται στο τρίτο ενικό. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ κοριτσιών και αγοριών.
«Η λεγόμενη internal state language υποδεικνύει αυτό που σκέφτεται ένα παιδί για τις σκέψεις και τα αισθήματα άλλων ανθρώπων, όταν παίζει με κούκλες» σημειώνει η Γκέρσον.
Πηγή: lifo.gr
Με πληροφορίες από Guardian
