Η πλειοδοσία παροχών στις προεκλογικές περιόδους δεν είναι κάτι άγνωστο στη χώρα μας. Σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις εν όψει εκλογών άνοιγαν το πουγκί και ακόμα κι αν ήταν άδειο φρόντιζαν -μέσω δανεισμού φυσικά- να δώσουν το κατιτίς τους στους ψηφοφόρους.
Οι δε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ετοιμάζονταν να ανέβουν στην εξουσία, υπόσχονταν τα πάντα χωρίς καμία μελέτη, χωρίς επίγνωση του κόστους των υποσχέσεων και συνήθως στο ερώτημα «πού θα βρείτε τα λεφτά;» απαντούσαν με ένα γενικόλογο και ουτοπικό επιχείρημα: από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής.
Και φυσικά η φοροδιαφυγή συνέχιζε και συνεχίζει ακάθεκτη, πλην όμως το χρέος μεγάλωνε και συνεχίζει να μεγαλώνει παρά τη διαρκή λιτότητα, τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων και τα προγράμματα νοικοκυρέματος που μας έχουν επιβάλει τα μνημόνια.
Πλειοδοσία παροχών, ελαφρύνσεων και ρυθμίσεων τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν θα μειωθεί το αφορολόγητο από τον επόμενο Γενάρη είπε πρόσφατα ο Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη, αν ο ίδιος ξανακερδίσει τις εκλογές, αφήνοντας να εννοηθεί πως αν κερδίσει ο Μητσοτάκης, θα το μειώσει.
Ομως, λίγες μέρες πριν, όταν ο Τσακαλώτος προσπαθούσε να πείσει τους Ευρωπαίους να του δώσουν το 1 δισ. από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων, υπέγραψε ξανά στο κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup ότι δεσμεύεται (άρα και η χώρα) να εφαρμόσει τον νόμο που η κυβέρνησή του ψήφισε για μείωση του αφορολόγητου.
Και όταν λέμε «αφορολόγητο», για να το κάνουμε λιανά, εννοούμε ότι ένας εργαζόμενος των 600 ευρώ θα χάσει έναν ολόκληρο μισθό και συνολικά το κράτος θα εισπράξει από όλους τους φορολογούμενους περίπου 2 δισ. ευρώ. Πολλά λεφτά αν σκεφτεί κανείς πως ο ΕΝΦΙΑ που όλοι βρίζουν και όλοι στα λόγια θέλουν να καταργήσουν αποφέρει στα ταμεία περίπου 2,65 δισ. ευρώ.
Η Ν.Δ., βλέποντας ότι η κυβέρνηση κερδίζει τη μάχη των εντυπώσεων με την υποσχεσιολογία, σπεύδει να ανακοινώσει πως θα καταθέσει μόλις ανοίξει η Βουλή τροπολογία με την οποία δεν θα μειωθεί το αφορολόγητο. Φυσικά η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει δεκτή μια τέτοια τροπολογία, όπως δεν την έκανε και όταν πριν από μερικούς μήνες είχε καταθέσει κάτι ανάλογο το ΚΙΝ.ΑΛ.
Το θέμα λοιπόν είναι ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού του εκλογικού σώματος και τίποτε άλλο. Ο μεν Τσίπρας, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, μάλλον δεν θα είναι πρωθυπουργός τον επόμενο Γενάρη, ουσιαστικά δεν έχει να χάσει τίποτα γιατί απλά δεν θα κληθεί αυτός να πάρει αποφάσεις και να συγκρουστεί με τους δανειστές, ο δε Μητσοτάκης κερδίζει προσωρινά τις εντυπώσεις του φιλολαϊκού ηγέτη, πλην όμως βάζει θηλιά στον λαιμό του, γιατί το πιθανότερο είναι τον Γενάρη να κληθεί αυτός να πάρει τις αποφάσεις ή με άλλα λόγια να εφαρμόσει την τροπολογία που τώρα καταθέτει στη Βουλή.
Και τότε, αν δεν το κάνει, θα αποδειχθεί αναξιόπιστος πριν καλά-καλά καθίσει στη θέση του. Κι αν το κάνει, θα τινάξει στον αέρα όλο το οικονομικό του πρόγραμμα που διαφημίζει εδώ και χρόνια για μείωση της φορολογίας, μείωση του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ, της εισφοράς αλληλεγγύης κ.λπ.
Και αυτό γιατί στην οικονομία τα πράγματα είναι απλούστερα απ’ ό,τι φαίνονται. Μαζί αφορολόγητο και μειώσεις φόρων δεν γίνονται ούτε από τον Κόπερφιλντ!
Γιατί, κακά τα ψέματα, στην οικονομία και στις επιχειρήσεις «the cash is king». Ολα τα άλλα είναι κουβέντες που στοιχίζουν ακριβά και καλό είναι να μην εκστομίζονται ούτε στις προεκλογικές περιόδους.
