Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας, τέως Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας
Ακούσας υπό τινος λοιδορείσθαι, «Απόντα με,» έφη, «και μαστιγούτω.»
Όταν άκουσε ότι κάποιος τον κορόιδευε, «όταν λείπω, μπορούν και να με μαστιγώσουν», είπε.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Τώρα τελευταία έχουμε γεμίσει με «εισαγγελείς» που μας συμβουλεύουν και κάνουν αναλύσεις όντας σίγουροι για τα συμπεράσματά τους. Ένας νέος ηλικιακά και νέος στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας συνέγραψε μια βαθυστόχαστη ανάλυση σχετικά με την «Πολιτική Ταυτότητα του Δήμου Καλαμάτας». Ο ίδιος έχει φτιάξει και έναν οργανισμό που τον αποκαλεί η «Στέγη του Αριστοτέλη», αλλά αλλοίμονο αν έχει διαβάσει και καταλάβει τον εν λόγω φιλόσοφο. «Νέος δ’ έμπειρος ουκ έστιν, πλήθος γαρ χρόνου ποιεί την εμπειρίαν» μας λέει ο φιλόσοφος, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για ορισμένους. Γράφει: «Πρόοδος, εν έτει 2019, σημαίνει διεύρυνση προς τη σωστή πολιτική κατεύθυνση» και οι πράξεις του μας δείχνουν την «σωστή πολιτική κατεύθυνση» το 2019. Βγήκε δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη «που έβλεπε με καλό μάτι το Κίνημα Αλλαγής (το πρώην ΠΑΣΟΚ) και κυρίως οι προερχόμενοι από την ομάδα Μπένου» όπως μας πληροφορεί η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την 24/10/2018 και ο επικεφαλής της παράταξης ήταν 35 χρόνια δημοτικός υπάλληλος και διευθυντής των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου για αρκετά χρόνια, με ότι συνεπάγεται η σταθερότητα και η εσωτερική πληροφόρηση που έχει η θέση αυτή. Δηλαδή «πρόοδος» είναι, κατ’ αυτόν, όλοι να σιτιζόμαστε από τον δημόσιο κορβανά. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το πράσινο καθεστώς της Μεταπολίτευσης (ή καλύτερα Μεταπολήστευσης). Τον Παττακό και τους υπόλοιπους εγκλείστους απριλιανούς δικαίωσε ο, παρ’ ολίγον πρωθυπουργός, Άκης Τσοχατζόπουλος και όχι οι ακροδεξιοί φιλοχουντικοί, αλλά θα αρκεστώ στα δικά μας.
Κάποια γεγονότα και αριθμοί είναι σίγουρα πιο σημαντικοί γιατί δείχνουν μία τάση. Πιο συγκεκριμένα: Ο νυν δήμαρχος Θανάσης Βασιλόπουλος, ενώ ισχυριζόταν ότι έχει μια άνετη πλειοψηφία, διαπίστωσε ότι τα κουκιά δεν του βγαίνουν και αναγκάστηκε να συνεργαστεί με τον πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική του απειρία φαίνεται από το ότι, δεν υπολόγισε το πολιτικό παρελθόν του συγκεκριμένου πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής και δεν μιλώ για τις απειλές και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που είχε εκτοξεύσει προς όλους, ακόμη και εναντίον του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μεσσηνίας, όταν η Χρυσή Αυγή ήταν στα πάνω της και ηγείτο των τοπικών ασπιδοφόρων ομάδων ασφαλείας της ντόπιας ΧΑ (ομάδες ασφαλείας στα γερμανικά: Schutzstaffel, τα γνωστά από την ιστορία SS), αλλά με την ψήφο του μέσα στην Βουλή έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και έτσι ανοίχτηκε ο δρόμος για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος Νίκας, αντιθέτως επειδή ξέρει από πολιτική, μια μέρα πριν τις εκλογές του 2014 έπινε ούζα με τον Σαμαρά σε κοσμικό ουζερί του κέντρου και φέτος πριν τις περιφερειακές εκλογές, έθεσε υποψηφιότητα μετά την εξασφάλιση της έμπρακτης στήριξης του Σαμαρά.
Όσο για τον αριθμό των ψήφων η Δεξιά πήρε αν όχι τους ίδιους, περισσότερους ψήφους αν προσθέσουμε στους τρεις καθαρόαιμους Δεξιούς συνδυασμούς τις ψήφους των παρατάξεων των κυρίων Αντωνόπουλου, Κουκούτση και Τζαμουράνη (ΘΑΡΡΟΣ Κυριακή 9 Ιουνίου 2019 για τον Τζαμουράνη). Αλλά πως εξηγείται ότι οι συνδυασμοί που ήταν στην αντιπολίτευση στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο πήραν τις μισές ή και παρακάτω ψήφους; Απλά η Συριζαίικη «απλή αναλογική» έκανε τον κάθε πικραμένο (fashion victim) να ονειρευτεί μια θέση κάτω από την λάμψη των φλας των τοπικών ΜΜΕ που προωθούν με το αζημίωτο τους νέους «πολιτικούς» με το βαθυστόχαστο ύφος χιλίων καρδιναλίων. Έτσι πολυδιασπάστηκαν όλες οι παρατάξεις και η πολιτική μετετράπη σε κυνήγι σταυρών.
Ο υπογράφων δια του τύπου στήριξα την παράταξη της κυρίας Οικονομάκου, δημοσίως, όπως έγραψαν όλα τα τοπικά ΜΜΕ, η οποία συνεχίζει να χαλάει την πολιτική σούπα κάποιων που σκέπτονται όπως ο νεόκοπος «πολιτικός» αναλυτής και αντιστέκεται στις αυταρχικές επιταγές της δημαρχιακής μονοκρατορίας που στηλίτευαν οι πολιτικοί και δημοσιογράφοι της αντιπολίτευσης. Εξάλλου στις εκλογές του 2014 τόσο η Χρυσή Αυγή, όσο και ο βουλευτής της κύριος Κουκούτσης, με σχετικές ανακοινώσεις τους δεν στήριξαν τον συνδυασμό μου αλλά τους δικούς τους.
Τελειώνοντας, διαβάζοντας τέτοιου είδους ρηχές αναλύσεις, μου έρχεται στο μυαλό μία σπουδαία ρήση του Αριστοτέλη: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων».
