Περίπου αυτή την εποχή, οι κάτοικοι του Σκάγκγουεϊ άρχιζαν να προετοιμάζονται προσεκτικά για το καλοκαίρι που ερχόταν. Δεν ήταν αστείο ζήτημα. Στο διάστημα μεταξύ του Μαΐου και του Σεπτεμβρίου, θα έπρεπε να βγάλουν όλα τα χρήματα που θα απαιτούνταν για να περάσουν όλη την υπόλοιπη χρονιά.
Μέσα σε μια μέρα του καλοκαιριού, από τα κρουαζιερόπλοια θα μπορούσαν να κατέβουν έως και 13.000 επιβάτες, έτοιμοι να απολαύσουν την ατμόσφαιρα της πόλης των χρυσωρύχων στη νοτιοανατολική Αλάσκα, που περιτριγυρίζεται από παγετώνες, βουνά, βαθιά φιορδ και τον άγριο Εθνικό Δρυμό του Τόνγκας.
Παρά το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια του χρόνου στην περιοχή ζουν μόλις χίλια άτομα, πριν την πανδημία το Σκάγκγουεϊ κατείχε το 18ο δημοφιλέστερο λιμάνι στον κόσμο για τα κρουαζιερόπλοια, τα οποία άφηναν κάθε χρόνο $160 εκατ. στην οικονομία του.
Το καλοκαίρι του 2020, το Σκάγκγουεϊ περίμενε 1,3 εκατ. τουρίστες να πλημμυρίσουν τους δρόμους του, και να χαζέψουν τα ιστορικά σαλούν και πανδοχεία του που μετατράπηκαν σε τουριστικά καταστήματα. Είναι μια πόλη που έχει οικοδομηθεί γύρω από τον τουρισμό σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη και ο δήμαρχός της, Άντριου Κρεμάτα, έχει ως δεύτερη δουλειά την πώληση ξεναγήσεων στην αποβάθρα.
Ο κοροναϊός μετέτρεψε το Σκάγκγουεϊ από μια πόλη που γνώριζε άνθηση χάρη στα κρουαζιερόπλοια, σε μια πόλη-φάντασμα. Εντός του 2020, όπως γνωρίζουμε, δεν πραγματοποιούνταν κρουαζιέρες. Και το 2021 δεν μοιάζει ιδιαιτέρως πιο ευοίωνο. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η πανδημία δεν έχει πλήξει μόνο την οικονομία: Έχει διακόψει και την χερσαία σύνδεση της πόλης με τον υπόλοιπο κόσμο, αφού η μόνη χερσαία διέξοδος από την πόλη, οδηγεί στα – κλειστά λόγω κοροναϊού – σύνορα με τον Καναδά.
Προκειμένου να αποφύγει τη μαζική αποχώρηση των κατοίκων, η πόλη συνέλαβε μια μοναδική ιδέα.
Αντί να προσφέρει τα κονδύλια για δημοτικές επιχειρήσεις, όπως συνέβη στις υπόλοιπες ΗΠΑ, το Σκάγκγουεϊ αποφάσισε να αναδιανείμει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων στους κατοίκους. Όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, λάμβαναν $1.000 το μήνα, από τον Ιούνιο έως και τον Δεκέμβριο του 2020, με ένα μόνο όρο: Ήταν υποχρεωμένοι να τα ξοδέψουν εντός των ορίων της πόλης. Μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την αποπληρωμή δανείων, για τις αγορές από τα δύο σουπερμάρκετ του Σκάγκογουεϊ, για οικιακές προμήθειες ή για να νοικιάσουν ταινίες από το DVD Club της πόλης. 
Για όλα αυτά, ήταν υποχρεωμένοι να προσκομίσουν και αποδείξεις.
Για τον δήμαρχο Κρεμάτα και άλλους τοπικούς ηγέτες, όπως ο Τζέιμι Μπρίκερ, πρόεδρος του Παραδοσιακού Συμβουλίου της πόλης, η λογική ήταν απλή: Η διασφάλιση της επιβίωσης του Σκάγκγουεϊ μέχρι την επιστροφή των τουριστών. Άλλα προγράμματα που εισήγαγαν περιλάμβαναν τη διανομή εμβολίων, τα τεστ για κοροναϊό, την αποπληρωμή της ασφάλειας των κατοίκων αλλά και την ενίσχυση της τράπεζας τροφίμων και του σχολείου της πόλης.
«Πριν ένα χρόνο θέσαμε μόνο ένα στόχο: Να τα βγάλουμε πέρα μέχρι τη σεζόν του ‘21», εξηγεί ο δήμαρχος στους Times της Νέας Υόρκης. «Τα καταφέραμε εξαιρετικά. Θα τα βγάλουμε πέρα μέχρι τη σεζόν του ‘21», λέει και κάνει παύση. «Επομένως τώρα, πρέπει να θέσουμε έναν νέο στόχο».
Ο Κρεμάτα αναφέρεται στο γεγονός ότι στις 4 Φεβρουαρίου η πόλη επέκτεινε την απαγόρευση των κρουαζιερόπλοιων στα χωρικά ύδατά της μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου του 2022. Η απόφαση αυτή, ουσιαστικά ακυρώνει και τη φετινή θερινή σεζόν.
Οι ηγέτες της πόλης αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, πρότειναν τη διενέργεια εκστρατείας σωτηρίας της πόλης που θα ενθάρρυνε τους πρώην εποχιακούς εργάτες να επιστρέψουν για μια επίσκεψη. «Μπορείτε να έρθετε εδώ και κατά πάσα πιθανότητα να κάνετε τις καλύτερες διακοπές της ζωής σας, με την πόλη να μην έχει πολλή κίνηση και να κάνετε όλα αυτά που δεν προλαβαίνατε, όταν εργαζόσασταν επί 70 ώρες την εβδομάδα στη διάρκεια του καλοκαιριού», εξηγεί ο Κρεμάτα.
Όμως κανείς δεν περιμένει ότι αυτή ή η οποιαδήποτε άλλη επιλογή συζητιέται, θα μπορούσε ποτέ να υποκαταστήσει τη συνηθισμένη προσέλευση των κρουαζιερόπλοιων στη διάρκεια των θερινών μηνών. «Οι εταιρείες έχουν συνηθίσει στον όγκο δουλειάς που φέρνουν τα κρουαζιερόπλοια», τονίζει ο Μπρίκερ.
Αυτό σίγουρα ισχύει για τον Άσλεϊ Κολ και την εταιρεία του, Ocean Raft Alaska. «Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο για την επιχείρησή μου, και για να είμαι ειλικρινής στο Σάγκγουεϊ οι περισσότερες επιχειρήσεις ακολουθούν το ίδιο μοντέλο», λέει στους Times, εξηγώντας ότι θα εργαστεί σε κατασκευαστικές επιχειρήσεις μέχρι την επιστροφή των τουριστών.
Για να αντέξουν και στη διάρκεια του 2021, ο Κρεμάτα ελπίζει σε νέα πακέτα οικονομικής στήριξης που θα περιλαμβάνουν προβλέψεις για δήμους που έχουν δεχθεί τόσο ισχυρό πλήγμα όσο ο δικός του. Όμως εκτός από το ζήτημα της επιβίωσης, ο δήμαρχος υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες συνθήκες έχουν γεννήσει και ερωτήματα στους κατοίκους για τον τουρισμό και για το μέλλον της πόλης.
«Τι είναι το καλύτερο για το Σκάγκγουεϊ; Είναι υγιές να εργαζόμαστε 70 ώρες την ημέρα την εποχή που τα παιδιά μας κάνουν διακοπές ή είναι υγιέστερο να έχουμε μια πιο βιώσιμη οικονομία, όχι μόνο από οικονομική, αλλά και από προσωπική σκοπιά;», αναρωτιέται ο Κρεμάτα. «Οι άνθρωποι έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν καν να κατέβουν στον κεντρικό δρόμο ή να πάνε μέχρι το ταχυδρομείο όταν γυρίσουν οι τουρίστες».
Ο Κρεμάτα γελάει: «Πάντα υπάρχει ένας διχασμός στο Σκάγκγουεϊ. Όσο κι αν παραπονιούνται οι άνθρωποι για την κατάσταση στο κέντρο, οι άνθρωποι λατρεύουν την παρουσία των τουριστών. Και το ίδιο ισχύει και για μένα».
