Γράφει ο Γιάννης Δ. Κίνιας, Δικηγόρος, πρώην Πρόεδρος Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
Δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου, δεν ξέρω να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις. Σε όλη μου την, μέχρι τώρα, ζωή, έμαθα να τοποθετώ, πάνω από το επώνυμό μου, την Πατρίδα και τις διαχρονικές της Αξίες. Με αυτές τις αρχές πορεύτηκα και αυτές είχα, πάντα, για πιλότο. Χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς ανταλλάγματα.
Το τελευταίο διάστημα, βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου, με πιντερικά χαρακτηριστικά, και, ακόμα περισσότερα, ερωτηματικά. Ενόψει των επικείμενων Προεδρικών Εκλογών, βλέπει το φως της δημοσιότητας μία ακατάσχετη ονοματολογία πιθανών υποψηφίων, ευτελίζοντας τον ίδιο τον Θεσμό και την κρισιμότητα των στιγμών.
Έχουμε σπίτι μας τον χρυσό, κι όμως, αναζητούμε τον ψευδάργυρο στο σπίτι του γείτονα… Έχουμε το πρόσωπο, που ενώνει την Ελλάδα, που χρημάτισε Πρωθυπουργός, σε ώρες κρίσιμες για τον Τόπο, λίγο πριν από την απόλυτη χρεοκοπία, που παρέλαβε παράγκα και παρέδωσε, μετά από 2,5 χρόνια διακυβέρνησης, Κράτος, που, πρώτος και μόνος, στην Ελλάδα των αυτοδύναμων, μονοκομματικών, Κυβερνήσεων, άλλαξε την μέχρι τότε πρακτική και καθιέρωσε, την μόνη εφικτή, εκείνη την χρονική στιγμή, Κυβέρνηση Συνεργασιών, με άριστη συνεργασία κι ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
Και τον Πολιτικόν αυτόν, με τις αναμφισβήτητες ικανότητες και τις διεθνείς διασυνδέσεις, αντί να τον αναδείξουμε, άγνωστο γιατί, συστηματικά, το τελευταίο διάστημα, τον περιθωριοποιούμε, δεν τον αξιοποιούμε, κι αναζητούμε άτομα «φαντομάδες»…
Τότε, γιατί κάναμε, πρόσφατα, την Συνταγματική Αναθεώρηση, γιατί θεσμοθετήσαμε την δυνατότητα εκλογής του Ανώτατου Άρχοντα, ακόμα και με σχετική πλειοψηφία, όταν, μόνοι μας, προκρίνουμε ένα μικροπολιτικό αλισβερίσι, που θέλει, υπό την δαμόκλειο σπάθη και την απειλή της διαγραφής από το κόμμα, να υποχρεώνουμε τους δικούς μας βουλευτές, να υιοθετήσουν, ενάντια στην ήδη εκφρασμένη, δημόσια, βούλησή τους, την θέληση κάποιων κομματικών μειοψηφιών της ήσσονος αντιπολίτευσης, και, για μία μέρα μόνο, να υποταχθούν στον παραλογισμό τους;
Έναν παραλογισμό, που θέλει να αγνοεί την νωπή, ακόμα, ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, που θέλει τους πολλούς να υποτάσσονται στην θέληση των λίγων, χάριν του απόλυτου Τίποτα…
Και, μάλιστα, την στιγμή, που σύννεφα διαφαίνονται στον ορίζοντα, που θίγουν τα Εθνικά, ανεκτά, όριά μας και χρειάζονται, για την επίλυσή τους, πολιτικοί, με αποδεδειγμένη ικανότητα στον χειρισμό Κρίσεων, γνώστες της Εξωτερικής Πολιτικής και της γλώσσας της διεθνούς διπλωματίας.
