Της Μαριάννας Τζάννε
Μία δίδυμη γέφυρα στην Παράκαμψη των Πατρών που κόστισε 10 εκατ. ευρώ στις αρχές του
2000 και με δικαστικές αποφάσεις έχει επιβαρύνει το δημόσιο με πάνω από 80 εκατ. ευρώ (!) χωρίς να έχει κλείσει ακόμη ο λογαριασμός, φιγουράρει στα έργα που το ελληνικό δημόσιο θα χρειαστεί να συνεχίσει να πληρώνει για να διορθώσει κακοτεχνίες και βλάβες που εγκυμονούν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας. Πριν λίγες μέρες, το υπουργείο Υποδομών πήρε την απόφαση να αναθέσει στην Ολυμπία Οδό που έχει αναλάβει την σύμβαση παραχώρησης της Κορίνθου-Πατρών, την επισκευή της γέφυρας, πάνω από τον ποταμό Χάραδρο στην Παράκαμψη των Πατρών λόγω σοβαρών βλαβών και προβλημάτων στατικής επάρκειας.
Πρόκειται για δύο γέφυρες ανατολικά της Παράκαμψης των Πατρών, μήκους 167 μέτρα και 169 μέτρα αντίστοιχα για κάθε κλάδο κυκλοφορίας, οι οποίες χρήζουν άμεσης επέμβασης για την αποκατάσταση της στατικής λειτουργίας τους.
Σύμφωνα με την τεχνική έκθεση επιθεώρησης του έργου που εκπονήθηκε από το μελετητικό γραφείο «ΔΟΜΗ», διαπιστώνονται «σοβαρές βλάβες των εγκάρσιων προεντεταμένων διαφραγμάτων της ανωδομής της γέφυρας και συγκεκριμένα θραύση σκυροδέματος, ρωγμές μεγάλου ανοίγματος, αποδιοργανωμένα και αποχωρισμένα τεμάχη σκυροδέματος, ράβδοι οπλισμού που έχουν αστοχήσει σε εφελκυσμό, αποκάλυψη μερικών από τους σωλήνες των εγκάρσιων τενόντων προέντασης, αναγκαιότητα εγκατάστασης κατάλληλου συστήματος συλλογής όμβριων υδάτων κ.α».
Είναι φανερό ότι όχι μόνο θα πληρώσουμε το κόστος της επισκευής του έργου, για το οποίο ο λογαριασμός θα βγει το επόμενο διάστημα αφού εκπονηθεί η μελέτη, αλλά και ότι το δημόσιο σχεδόν είκοσι χρόνια μετά συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους δαίμονες της χρεοκοπημένης ΑΤΕΝΕ που έχουν φουσκώσει το κόστος με την φάμπρικα των προσωρινών επιμετρήσεων και των αυτοδίκαιων εγκρίσεων. Η εργολαβία μαζί με την αντίστοιχη στο Παραδείσια- Τσακώνα στην εθνική οδό Τρίπολης-Καλαμάτας έχουν καταγραφεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας των κατασκευών καθώς με ελάχιστη συμβατική δαπάνη, εκτίναξαν το κόστος, αναγκάζοντας το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει χρυσάφι για να αποδώσει στην κυκλοφορία και τα δύο έργα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση του Παραδείσια –Τσακώνα μήκους 11,5 χιλιομέτρων, ένα δημόσιο έργο που τεμαχίστηκε σε εργολαβίες και ολοκληρώθηκε την δεκαετία του ’90 με κόστος 5 εκατ. ευρώ που ήταν το συμβατικό αντικείμενο της ΑΤΕΝΕ, με την καπατσοσύνη του εργολάβου και την (αινιγματική) αδράνεια της διοίκησης, κέρδισε πριν λίγα χρόνια στο Εφετείο Τρίπολης 73 εκατ. ευρώ! Το τραγελαφικό είναι ότι όταν εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το 2003, το επίμαχο έργο είχε καταρρεύσει λόγω κατολίσθησης και χρειάστηκε νέα εργολαβία του δημοσίου που παραδόθηκε το 2012 με κόστος 135 εκατ. ευρώ.
Έτσι, η ΑΤΕΝΕ μπορεί να έχει σβηστεί από το χάρτη των κατασκευών εδώ και αρκετά χρόνια όχι όμως και το αφεντικό της, που προ διετίας κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ και συνεχίζει να απασχολεί τις κοσμικές στήλες αυτή τη φορά, λόγω των στενών δεσμών με γαλάζια βουλευτή.
Με ποιο τρόπο όμως επιχειρηματίας κατάφερε να λεηλατήσει τα δημόσια ταμεία και να δημιουργήσει ολόκληρη σχολή στα δημόσια έργα που ανάγκασε την πολιτεία να ξηλώσει το νόμο το 2012; Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές το μυστικό κρύβεται πίσω από την αυτοδίκαιη έγκριση λογαριασμών με τους οποίους πιστοποιούνται οι εργασίες εκτέλεσης ενός έργου και κατ΄ επέκταση και η πληρωμή του. Με τις συνήθεις πρακτικές (σ.σ ο νόμος 3669/2008 άλλαξε επί θητείας στο υπουργείο Υποδομών του κ. Μάκη Βορίδη και αφού σε βάρος των έργων είχαν βγει δεκάδες δικαστικές αποφάσεις πληρωμής), μετά την λήξη κάθε μήνα, ο ανάδοχος συντάσσει λογαριασμό από εργασίες που εκτελέστηκαν. Οι λογαριασμοί αυτοί στηρίζονται σε επιμετρήσεις και στα πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών και προϋποθέτουν ότι έχει γίνει έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να γίνουν οριστικοί ή να αμφισβητηθούν. Στην περίπτωση όμως του συγκεκριμένου εργολάβου οι διαδικασίες ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο.
Ο ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρείας κατάφερε να πληρώνεται με προσωρινές επιμετρήσεις που εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά αβεβαιότητας στην εκτέλεση εργασιών και υλικών και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα ενός έργου. ΄Οταν ολοκληρώθηκε η εργολαβία, ο κατασκευαστής υπέβαλλε όλα τα πρωτόκολλα εργασιών, στις οποίες περιλαμβάνονταν εργασίες που δεν ήταν εγκεκριμένες στο έργο. Η υπηρεσία όφειλε εντός διαστήματος δύο μηνών να τα ελέγξει και να προβεί σε διορθώσεις. Είτε όμως από παράβλεψη και αμέλεια είτε από εσκεμμένη αδράνεια, το διάστημα αυτό παρήλθε άπρακτο με αποτέλεσμα οι λογαριασμοί αυτοί να θεωρούνται εγκεκριμένοι αυτοδίκαια και κάθε άλλη ενέργεια να θεωρείται εκπρόθεσμη. Με αυτό το νομικό παραθυράκι, ο εργολάβος προσέφυγε στα δικαστήρια και εισέπραξε εκατομμύρια ευρώ ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι για την Παράκαμψη της Πάτρας διεκδικεί επιπλέον 50 εκατ. ευρώ! newmoney.gr
