Του Θανάση Κ.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα… “ξυπνητήρι”!
Γιατί γύρω μας κυοφορούνται ανατροπές που πολλοί πια τις προεξοφλούν, αλλά κανείς δεν τολμά να σκεφτεί τι θα σημάνουν. Και για την Ελλάδα, και για την Ευρώπη και για τη Δύση και για τον κόσμο ολόκληρο…
Αρχίζουμε να θυμίζουμε λίγο τον τραγικό “Τιτανικό”, που πήγαινε κατευθείαν πάνω στο παγόβουνο – κι ύστερα προσέκρουσε στο παγόβουνο κι άρχισε να μπάζει νερά – και στις πολυτελείς του αίθουσες συνέχιζε να παίζει ξένοιαστα η ορχήστρα…
Για να καταλάβουμε αυτή την παράξενη “ξενοιασιά” που επικρατεί γύρω μας εν όψει άμεσα επικείμενων δραματικών αλλαγών στο διεθνή περίγυρο, αρκούν μερικά παραδείγματα:
* Πριν δύο μήνες πληροφορηθήκαμε ότι μια δικαστίνα από την Πολιτεία Κολοράντο αποφάσισε να μην συμμετάσχει ο πρώην Πρόεδρος Ντοναλντ Τραμπ στις προκριματικές εκλογές (primaries) της Πολιτείας για το Ρεπουμπλικανικό Προεδρικό χρίσμα.
Η είδηση αυτή παρουσιάστηκε εδώ ως “απαγόρευση” συμμετοχής του Τράμπ στις Προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου, άρα η υποψηφιότητα Τράμπ ουσιαστικά είχε θεσμικά ακυρωθεί.
Βέβαια όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς το Αμερικανικό Σύνταγμα καταλάβαιναν ότι κάτι τέτοιο είχε ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ πιθανότητες να συμβεί!
Πράγματι, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πριν λίγες μόλις μέρες ότι η “απαγόρευση” αυτή ήταν ανυπόστατη και παράνομη…
Πιο σημαντικό είναι ότι η απόφαση αυτή του Ανώτατου πάρθηκε παμψηφεί! Με ψήφους 9 – 0…
Δηλαδή δεν έπαιξαν κανένα ρόλο οι “ιδεολογικές προτιμήσεις” των μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου. Όλοι ψήφισαν εναντίον!
Η “απαγόρευση” ήταν εξ αρχής απολύτως βλακώδης…
* Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η “απαγόρευση” στηριζόταν στο γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τράμπ κατηγορείται πως προσπάθησε “να ανατρέψει το Πολίτευμα” των ΗΠΑ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ήδη διαβουλεύεται, αν θα δεχθεί αυτή την παραπομπή. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η απόφαση που θα βγει και γι’ αυτό θα είναι συντριπτικά απορριπτική…
* Στο μεταξύ έγιναν ήδη οι προκριματικές εκλογές για το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα σε 21 πολιτείες – μεταξύ των οποίων ΚΑΙ στο Κολοράντο – και ο Τράμπ σαρώνει σχεδόν παντού! Παρά τις δεκάδες κατηγορίες εναντίον του…
Ειδικά στο Κολοράντο πήρε αισθητά πάνω από 60%…
— Πράγμα που σημαίνει ότι πρώτον, η αμερικανική κοινωνία, ΠΑΡΑ τις αλλεπάλληλες κατηγορίες κατά του Τράμπ, εξακολουθεί να συσπειρώνεται υπέρ του.
— Και δεύτερον ότι ένα μέρος του κατεστημένου κάνει απελπισμένες προσπάθειες να εξουδετερώσει ένα υποψήφιο που έχει τη στήριξη μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Προσπάθειες μάλιστα, τόσο βλακώδεις και τόσο απελπισμένες, που το Ανώτατο Δικαστήριο τις απορρίπτει πανηγυρικά, με συντριπτικές πλειοψηφίες και “μετά πολλών επαίνων”…
* Βέβαια ο Ντόναλντ Τράμπ ως προσωπικότητα ΔΕΝ είναι ιδιαίτερα “συμπαθής”. Για πολλούς ανθρώπους και για πολλούς λόγους…
Πράγμα για το οποίο ακούτε πολλά στον ελληνικό και στον ευρύτερα ευρωπαϊκό Τύπο…
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, προκύπτουν πια τα εξής (τα οποία οι περισσότεροι κάνουν πως ΔΕΝ τα βλέπουν)
— Πρώτον, ο Τράμπ εκφράζει πολύ ισχυρή μερίδα της Αμερικανικής Κοινωνίας. Πιθανόν και πλειοψηφικό ρεύμα…
— Δεύτερον, ο Τράμπ εκφράζει κυρίως λαϊκά στρώματα της “βαθιάς Αμερικής”, πέρα από τις “διεθνοποιημένες” μεγαλουπόλεις.
— Τρίτον, στα ευρύτατα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα και στη μεσαία τάξη της Αμερικής που συσπειρώνεται όλο και πιο αποφασιστικά υπέρ του Τράμπ, προστίθενται πλέον και οι Ισπανόφωνοι, αλλά και, όχι ευκαταφρόνητη μερίδα, των Αφρο-Αμερικανών…
— Τέταρτον, δεν κερδίζει απλώς ο Τράμπ το χρίσμα των Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Κερδίζει και τον κορμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (πράγμα που ΔΕΝ είχε συμβεί το 2016) εξουδετερώνοντας τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους και στην Αμερικανική Βουλή και στην Αμερικανική Γερουσία.
Άρα, ο Τράμπ μεταμορφώνει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σε ένα ευρύτατο αντισυστημικό Κίνημα που εκφράζει τα λαϊκά στρώματα και την αποστροφή τους προς την σημερινή Αμερικανική ελίτ.
Στις δημοσκοπήσεις ο Τράμπ προηγείται πλέον του σημερινού Προέδρου Μπάϊντεν με τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες κατά μέσον όρο. Αυτή η διαφορά δεν θεωρείται “μεγάλη” – ούτε ακόμα “ασφαλής” – αλλά μεγαλώνει σταθερά…
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι σίγουρη η εκλογή του. Είναι τέτοια η “λύσσα” του αμερικανικού κατεστημένου εναντίον του, που δεν αποκλείεται να συνεχίσουν να του θέτουν εμπόδια και να μηχανεύονται κάθε είδους “κόλπα” για να τον εξουδετερώσουν.
Αλλά μέχρι στιγμής οι επιθέσεις εναντίον του Τράμπ λειτουργούν ΥΠΕΡ του συσπειρώνοντας όλο και περισσότερους – όλο και πιο φανατικούς – υποστηρικτές της υποψηφιότητάς του.
Πράγμα που οδηγεί κάποιους να μιλάνε ακόμα και για επικείμενο… “ήπιο εμφύλιο” στις ΗΠΑ, αφού το ρεύμα υπέρ του Τράμπ δυναμώνει, δεν ανακόπτεται – και το κατεστημένο ΔΕΝ αντέχει ούτε ανέχεται την επικράτησή του.
Που υπό κανονικές συνθήκες προβλέπεται πλήρης αυτή τη φορά. Θα επικρατήσει και στο Κόμμα του και σε αμφότερα τα Νομοθετικά Σώματα…
Κάποιοι λοιπόν, πράγματι φοβούνται ότι την επ’ αύριο των εκλογών ένα μεγάλο μέρος της Αμερικής ΔΕΝ θα αποδέχεται το αποτέλεσμα – όποιο κι αν είναι αυτό. Πράγμα που μπορεί να οδηγήσει και σε δραματικό εσωτερικό “ρήγμα”…
Σε κάθε περίπτωση, εκλογή του Τράμπ θα σημάνει ΑΝΑΤΡΟΠΗ και των “πράσινων συμφωνιών” (μαζί με όλες τις τρομολαγνικές υπερβολές της “Κλιματικής Κρίσης”) και του “δικαιωματισμού”, και της πολιτικής των “ανοικτών συνόρων” και της Δυτικής εμπλοκής με τη Ρωσία στην Ουκρανία…
Δηλαδή όλα όσα σηματοδοτεί ΣΗΜΕΡΑ το σύνθημα “Πρώτα η Αμερική”…
* Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά ΚΑΙ για την Ευρώπη, ωστόσο…
Γιατί και στην Ευρώπη υπάρχουν αντίστοιχες εξελίξεις. Που τώρα επιταχύνονται:
Στην Ευρώπη η επικείμενη άνοδος της Δεξιάς και της ακροδεξιάς είναι αδιαμφισβήτητη πλέον. Αλλά και η μετακίνηση του υπόλοιπου πολιτικού φάσματος δεξιότερα. Ακόμα και τμήματος της Αριστεράς (π.χ. το Κόμμα της Sahra Wagenkneht στην Γερμανία – που προέρχεται από το DeLinke και σε κάποια θέματα ταυτίζεται με το… ακροδεξιό Αfd!)
Οι κοινωνίες μετακινούνται συνολικά δεξιότερα. Κυρίως τα λαϊκά στρώματα!
Στις ευρωεκλογές είναι βέβαιο ότι τα δεξιά κόμματα θα ανέβουν πολύ. Κι ότι τα κεντροδεξιά θα μετακινηθούν δεξιότερα για να κρατήσουν τις δυνάμεις τους…
Το κυρίαρχο μέχρι σήμερα “Κεντροδεξιό” Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ – PPE) είναι πιθανό να βγει πρώτο και πάλι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά με μειωμένες δυνάμεις. Κι αυτό γιατί τα κόμματα δεξιότερα του θα κατέβουν διασπασμένα.
Αλλά οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι θα συρρικνωθούν κι άλλο. Το ίδιο και η Αριστερά.
Το ερώτημα είναι αν Κεντροδεξιά και Δεξιά-Ακροδεξιά μαζί θα έχουν την πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο. Πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ ως τώρα…
Αλλά ακόμα κι αν δεν έχουν την πλειοψηφία, είναι πολύ πιθανό, με την μετακίνηση των υπολοίπων δεξιότερα, μια σειρά από “παγιωμένες” θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου να ανατραπούν: Και πάλι στα θέματα της λαθρομετανάστευσης, των “πράσινων συμφωνιών”, του “δικαιωματισμού”, και της εμπλοκής στην Ουκρανία.
Αυτή η μετακίνηση δεξιότερα στο Ευρωκοινοβούλιο, θα δημιουργήσει ένα διπλό εσωτερικό ρήγμα και μέσα στην ΕΕ: Ανάμεσα στο δεξιότερο Ευρωκοινοβούλιο και στην Κομισιόν που παραμένει στις “αριστερόστροφες” εμμονές της. Αλλά και ανάμεσα στη Κομισιόν και στις εθνικές κυβερνήσεις που μια μετά την άλλη μετακινούνται κι αυτές δεξιότερα, αφού δεξιές πλειοψηφίες υπάρχουν ήδη η ανεβαίνουν σε πολλές χώρες. Στην Ολλανδία δεν αφήνουν τα δεξιά κόμματα που κέρδισαν τις εκλογές να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μετά τον Ιούνιο αυτό θα είναι πολύ δύσκολο πια…
Τόσο στην Αμερική λοιπόν, όσο και στην Ευρώπη, υπάρχει μια ισχυρότατη – και πρωτοφανής για τις τελευταίες δεκαετίες – μετακίνηση των κοινωνικών δεξιότερα. Αυτή η μετακίνηση γίνεται υπό την πίεση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων κατά της ελίτ – και σε ΗΠΑ και σε Ευρώπη.
* Αν δεν προσπαθήσουν να την ανακόψουν με “πλάγια” μέσα, η μετακίνηση αυτή θα κυριαρχήσει.
Αν προσπαθήσουν να την ανακόψουν, τότε θα υπάρξουν βαθιά εσωτερικά και θεσμικά ρήγματα – και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
— Αν συμβεί το πρώτο, όλη η ατζέντα του δικαιωματισμού, της βεβιασμένης “πράσινης μετάβασης” και του wokism, θα ανατραπεί και θα καταρρεύσει. Ίσως και με πάταγο.
— Αν συμβεί το δεύτερο, τότε τα θεσμικά ρήγματα θα προκαλέσουν αποσταθεροποίηση και εσωτερική πόλωση χωρίς προηγούμενο. Και ακυβερνησία…
Το πιθανότερο είναι να συμβούν αρχικά και τα δύο:
Και σταδιακή επικράτηση της δεξιάς και ακυβερνησία…
* Κι εδώ ερχόμαστε στο τρίτο που είναι ίσως ο δραματικός “καταλύτης” για τις εξελίξεις στη Δύση:
Η Ρωσική αντεπίθεση στην Ουκρανία και το – δραματικό για την ίδια την Ουκρανία – τέλος του Πολέμου εκεί…
Αυτή τη στιγμή η Ρωσία δείχνει να κερδίζει τις μάχες τοπικά σε όλα τα μέτωπα! Αλλά ο ρωσικός στρατός δεν έχει ακόμα κάνει τη “μεγάλη κίνηση” που πολλοί περιμένουν εδώ και καιρό και που θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε συντριπτική νίκη.
Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν μπορεί ακόμα. Κάποιοι, ότι δεν το έχει αποφασίσει ακόμα. Οι περισσότεροι πάντως πιστεύουν ότι ο Πόλεμος εκεί θα τελειώσει με σαφέστατη ρωσική επικράτηση….
Αν ισχύουν όλα αυτά – που τα διαβάζουμε πλέον στον ΔΥΤΙΚΟ Τύπο (που, ως πριν λίγους μήνες, μας έλεγε τα ακριβώς αντίθετα!) – η συντριπτική αντεπίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, μπορεί να γίνει όταν στην Δύση συνολικά – και στην Αμερική και στην Ευρώπη – θα υπάρχει πλέον εσωτερική αποσταθεροποίηση, αλλεπάλληλες ανατροπές, εσωτερικές πολώσεις, θεσμικά ρήγματα και πιθανότατα ακυβερνησία.
Και ο πιο “επικίνδυνος χρόνος” – το περιβόητο perfect timing – για να εκδηλωθεί μια “σαρωτική ανατροπή” του μετώπου στην Ουκρανία είναι: από λίγο πριν τις Ευρωεκλογές μέχρι το φθινόπωρο, δηλαδή λίγο πριν τις Αμερικανικές εκλογές!
Όταν στις Βρυξέλλες δεν θα μπορούν να “αφομοιώσουν” το πρωτοφανές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κι όταν στις ΗΠΑ δεν θα ξέρουν τι θα τους ξημερώσει, αν επικρατήσει τελικά το Τράμπ.
* Το τι θα σημάνουν όλα αυτά για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, δεν το ξέρουμε.
Το μόνο ΒΕΒΑΙΟ πια είναι ότι σε ένα χρόνο από σήμερα, ΤΙΠΟΤΑ δεν θα θυμίζει το σκηνικό που βλέπουμε τώρα γύρω μας.
Αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη τη Δύση τα λεγόμενα Think Tanks μελετάνε δεκάδες σενάρια:
— Για το πώς θα αποτρέψει η Ευρώπη την αποβιομηχάνιση που προκαλεί η λεγόμενη “πράσινη μετάβασ用,
— Πώς η Ευρώπη θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο φθηνό ρωσικό αέριο μετά το τέλος του Πολέμου στην Ουκρανία ή τι πραγματικές “εναλλακτικές” διαθέτει,
— Πώς η Ευρώπη θα αποφύγει άμεση “επισιτιστική κρίση” που προκαλούν οι “πράσινες συμφωνίες”,
— Πως θα αντιδράσει η Ευρώπη, αν η Ρωσία προτείνει τον διαμοιρασμό της δυτικής Ουκρανίας μεταξύ Πολωνίας, Ουγγαρίας και Ρουμανίας,
— Πώς θα πρέπει να μετεξελιχθεί το ίδιο το ΝΑΤΟ μετά από Ρωσική νίκη στην Ουκρανία,
— Τι θα κάνει η Ευρώπη με την “πράσινη μετάβαση”, αν οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ, την εγκαταλείψουν κι επιστρέψουν πανηγυρικά στους υδρογονάνθρακες και την πυρηνική ενέργεια…
— Και τι θα κάνει η Αμερική, όπου θα επικρατεί πλέον το America first, απέναντι σε μιαν Ευρώπη που παραπαίει κι είναι διχασμένη και μια Ρωσία που έχοντας κερδίσει ό,τι επιδίωκε στην Ουκρανία θα θελήσει, ενδεχομένως, να κλείσει τα μέτωπα δυτικότερα και να δώσει στους δυτικούς… όλο το σχοινί για να κρεμαστούν μόνοι τους.!
* Πράγματι, ο μεγαλύτερος εφιάλτης των δυτικών σήμερα δεν είναι μια “επιθετική Ρωσία” που μετά τη νίκη στην Ουκρανία δείχνει διαθέσεις να κινηθεί ακόμα δυτικότερα. Κάτι τέτοιο ΔΕΝ συμφέρει την ίδια τη Ρωσία πρωτίστως…
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης για τους δυτικούς είναι μια Ρωσία που κλείνει τα μέτωπα με τους Ευρωπαίους δίνοντας τους και κάποια εδαφικά ανταλλάγματα – στην δυτική Ουκρανία πρωτίστως. Επισείοντας και το δέλεαρ επιστροφής τους στο φθηνό ρωσικό αέριο…
Όλα αυτά τα θεωρούν κάποιοι “σενάρια επιστημονικής φαντασίας”…
Ακριβώς όπως και 40 χρόνια πριν, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’80, κάποιοι θεωρούσαν “επιστημονική φαντασία” την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ και της Σοβιετικής Ένωσης…
Που ήλθαν λίγο αργότερα: ανάμεσα στο 1989 και το 1991,
Μόνο που τώρα πια, τα “αδιανόητα” κυοφορούνται μέσα στην χρονιά που διανύουμε. Άντε μέσα στο επόμενο 12μηνο ή 15μηνο…
Κι εδώ κάποιοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.
Και νομίζουν ότι βρίσκονται στη… “σωστή πλευρά της Ιστορίας”!
Πράγματι, χρειαζόμαστε, επειγόντως, “ξυπνητήρι”…
ΥΓ. Και οι οπαδοί του αλήστου μνήμης “υπαρκτού σοσιαλισμού” ήταν ακράδαντα πεπεισμένοι ότι βρίσκονταν στη… “σωστή πλευρά της Ιστορίας”!
Τότε…
Κάποιοι ξύπνησαν απότομα, λίγο αργότερα.
Κάποιοι δεν ξύπνησαν ποτέ.
