ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΟΥΤΣΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ,
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
Η περίοδος 2012-2015 αποτελεί μία από τις πλέον κρίσιμες στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία και -κατά την άποψή μου την πλέον σημαντική στη Μεταπολίτευση. Διότι η κυβέρνηση, υπό την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά, δεν κλήθηκε να διαχειριστεί απλά μια κατάσταση, καλή ή κακή. Αντιθέτως, κλήθηκε να αποτρέψει άμεσα, σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, μια εθνική τραγωδία: την -προαναγγελθείσα διεθνώς- οικονομική χρεοκοπία της χώρας, με προφανείς γεωπολιτικές επιπτώσεις. Επρεπε, όμως, ταυτόχρονα, να θέσει τις βάσεις για την υγιή οικονομική ανάπτυξη και τον άμεσο επανασχεδιασμό των θεσμικών και λειτουργικών δομών του κράτους. Κι όλα αυτά σε συνθήκες πρωτοφανείς: Με την ασφυκτική επιτήρηση -για να το πω κομψά του διεθνούς παράγοντα (τρόικα) . Με την οργισμένη αντίδραση, όπως ήταν λογικό, σημαντικής μερίδας της κοινωνίας, που έβλεπε τη ζωή της ήδη από το 2010 να αλλάζει δραματικά. Με την εκφορά στη δημόσια σφαίρα από κόμματα και πρόσωπα ενός «αντικομφορμιστικού» , ενίοτε εξτρεμιστικού, πολιτικού λόγου, ο οποίος υιοθετήθηκε και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Με την επιθυμία μέρους του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου να καταστεί η Ελλάδα το «αρνητικό πρότυπο» της Ε.Ε., να παραδοθεί σε συμφέροντα και να ταπεινωθεί παραδειγματικά, στο όνομα μιας «προτεσταντικής», άκαμπτης, δήθεν ηθικής.
Με την πρόθεση των ίδιων ξένων κέντρων να τιμωρήσου ντους αμφισβητίες της «αυθεντίας» του ευρωπαϊκού δΙευθυντηρίου. Και, βεβαίως, με τις «μικρότητες» μέρους του εγχώριου πολιτικού και οικονομικού προσωπικού.
Δουλεύοντας ακατάπαυστα και με κόστος για την προσωπική του υγεία, ο Αντώνης Σαμαράς, με μοναδική σωρεία μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς, πέτυχε όλους τους εθνικούς στόχους. Απέτρεψε την επαπειλούμενη χρεοκοπία, μηδενίζοντας τα δίδυμα ελλείμματα και επιτυγχάνοντας ανάπτυξη εντός μόλις δύο ετών. Αναδιαμόρφωσε, έτσι, τάχιστα την εικόνα της Ελλάδας, προκαλώντας τον διεθνή θαυμασμό, που εκφράστηκε με τον νεολογισμό «Greecovery». Προστάτεψε, παρά τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, την εθνική κυριαρχία κι αξιοπρέπεια, αρνούμενος να παραχωρήσει στους δανειστές τον εθνικό πλούτο για 99 χρόνια (Υπερταμείο) . Κάτι που τους παρέδωσε με ευκολία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αμέσως μετά. Ξεκαθάρισε
άμεσα σε κάθε «ενδιαφερόμενο» ότι δεν τίθεται καν ζήτημα υπαναχωρήσεων ή αλλαγής πολιτικής στα εθνικά θέματα. Δημιούργησε ισχυρότατες διεθνείς συμμαχίες, όπως τις τριμερείς με Αίγυπτο και Ισραήλ και, φυσικά, την Κύπρο. Έθεσε τις βάσεις για την αξιοποίηση του εθνικού ενεργειακού πλούτου, με κινήσεις οι οποίες ταυτόχρονα είχαν και γεωπολιτικό χαρακτήρα. Ο Αντώνης Σαμαράς στο μεταξύ:
– Πέτυχε τη γρηγορότερη επαναφορά της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία -σε μόλις δυόμισι χρόνια- από το 1974 μέχρι και σήμερα.
– Διέσωσε τη Νέα Δημοκρατία από την πολιτική κατάρρευση, καταψηφίζοντας το οικονομικά λανθασμένο, κοινωνικά επικίνδυνο, πολιτικά καταστροφικό και πρακτικά ανεφάρμοστο πρώτο Μνημόνιο.
Αλλωστε, το οικονομικό λάθος (με τους πολλαπλασιαστές) του πρώτου Μνημονίου παραδέχτηκε δημοσίως και διεθνώς το ίδιο το ΔΝΤ (Μπλανσάρ) .
– Σχημάτισε την πρώτη τρικομματική κυβέρνηση στη χώρα και αργότερα δικομματική, με πρωθυπουργό όχι τρίτο πρόσωπο, αλλά τον αρχηγό του πρώτου κόμματος, δηλαδή της Ν.Δ.. Η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου δημιούργησε μια πρωτόγνωρη πολιτική κουλτούρα.
– Δημιούργησε ένα νέο ιδεολογικό οπλοστάσιο στη Νέα Δημοκρατία, φέρνοντας ή επαναφέροντας στο πολιτικό προσκήνιο έννοιες όπως ΑΟΖ, πατριωτισμός, προστασία συνόρων, λαθρομετανάστευση, μεταρρυθμίσεις, ασφάλεια, οικονομική διάχυση, εθνική ταυτότητα, οικογένεια και Δημογραφικό, ενεργειακή αυτονομία κ.ά. Σε αυτήν τη διαδρομή της καθημερινής διαχείρισης κρίσεων, και λάθη έγιναν και κάποιοι αδικήθηκαν, ενώ άλλοι κακώς ευνοήθηκαν. Αλλά, αφενός, είναι ανθρώπινο και, αφετέρου, δεν έγινε από πρόθεση.
Ένα είναι δεδομένο: Στις ιστορικά μοναδικές αυτές συνθήκες, ο Αντώνης Σαμαράς παρέδωσε καλύτερη πατρίδα από αυτή που παρέλαβε. Του το αναγνώρισε, εξάλλου, και ο ελληνικός λαός: Παρά τα σκληρά μέτρα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες για τη χώρα, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 -σε μια μάχη που δεν την έδωσαν όλοι- η Ν.Δ. έλαβε 1.710.000 ψήφους και ποσοστό 28%, μόλις μιάμιση ποσοστιαία μονάδα λιγότερη από το 2012. Όσο για το πολύ πλούσιο παρασκήνιο, για όλους και για όλα, αυτής της πυκνότατης περιόδου, είναι προφανές πως δεν μπορεί να αποκαλυφθεί σε ένα άρθρο.
Όλα στην ώρα τους και στα βιβλιοπωλεία…
πηγη parapolitika.gr
