Του Θανάση Κ.
Κυβερνήσεις σε όλο το δυτικό κόσμο που, μέχρι πριν δύο μήνες, ένοιωθαν απόλυτα σταθερές, και “δικαιωμένες” γιατί βρίσκονταν, λέει, με τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” ήδη ανατρέπονται, παραπαίουν και, εν πάση περιπτώσει συνειδητοποιούν ότι ίσως βρίσκονται στη… “ΛΑΘΟΣ πλευρά”!
Ή, έστω, η Ιστορία προχώρησε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ ό,τι πίστευαν οι ίδιοι.
Το “παράδοξο” αυτό συνέβη διότι ήλθε ο “σεισμός” και το “τσουνάμι” Τράμπ!
Απεύχονταν την εκλογή του, δεν πίστευαν ότι μπορούσε να εκλεγεί, ανοιχτά προέβλεπαν ότι ΔΕΝ επρόκειτο ΠΟΤΕ να εκλεγεί – κι όμως εξελέγη!
Και μάλιστα το Κόμμα του κέρδισε την Αμερικανική Βουλή και την Αμερικανική Γερουσία, ο ίδιος κέρδισε τη Λαϊκή ψήφο και (αυτή τη φορά) ελέγχει πλήρως το Κόμμα του, ενώ οι απόψεις του κυριαρχούν και στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ίσως είναι ο πιο ισχυρός Πρόεδρος εδώ και δεκαετίες…
“Σεισμός”, γιατί ανέτρεψε τα πάντα.
Και “τσουνάμι”, γιατί σαρώνει τα πάντα…
Και δεν ήταν καν “παράδοξο”. Γιατί την εκλογή του την προκάλεσαν οι ίδιοι οι αντίπαλοί του.
Τον κατηγορούσαν τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, ως “ρατσιστή” και white supremacist. Κι όμως διεύρυνε αισθητά της επιρροή του σε όλες τις φυλετικές μειονότητες. Και βασικοί συνεργάτες του προέρχονται από μειονότητες.
Τον κατηγορούσαν ως “μισογύνη”! Κι όμως, διεύρυνε αισθητά την επιρροή του στις γυναίκες.
Τον κατηγορούσαν ως “διχαστικό” και “τοξικό”. Κι όμως, κέρδισε όλες τις “κρίσιμες πολιτείες” ενώνοντας τις πιο διαφορετικές μερίδες ψηφοφόρων.
Τον κατηγορούσαν ως “εκπρόσωπο της πλουτοκρατίας”! Κι όμως τον ψήφισαν με πρωτοφανή ποσοστά λαϊκά στρώματα.
Κι όσο τον κατηγορούσαν και προσπαθούσαν να τον εξοντώσουν, ηθικά και φυσικά ακόμα (υπέστη δύο απόπειρες δολοφονίας μέσα σε λίγες εβδομάδες), τόσο πιο πολύ ανέβαινε…
Τελικά οι μεγαλύτεροι “χορηγοί” του Τράμπ υπήρξαν οι ίδιοι οι αντίπαλοί του.
* Τι έπαθε ξαφνικά η αμερικανική κοινωνία και μεταστράφηκε – τόσο αποφασιστικά – υπέρ ενός ανθρώπου που τον κατηγορούσαν ως “φασίστα”, “ναζί”, “ρατσιστή” και “μισογύνη”;
Ήταν όλα αυτά που τον κατηγορούσαν. Σίγουρα όχι.
Άλλωστε και ο Τράμπ και ο Μάσκ και πολλοί που σήμερα τους στηρίζουν, παλαιότερα υπήρξαν και υποστηρικτές και χρηματοδότες των Δημοκρατικών…
Το ίδιο το Δημοκρατικό Κόμμα – με τη σφοδρή και απόλυτα τοξική αντιπαλότητά του προς τον Τράμπ και τον Έλον Μάσκ – αποκάλυψε ότι έχει ήδη πλήρως ταυτιστεί με την πιο ακραία αριστερά της Αμερικανικής κοινωνίας!
Μιαν Αριστερά, που έχει το πολύ βλαβερό – για την ίδια και για τη Δημοκρατία – συνήθειο να θεωρεί καθένα που διαφωνεί μαζί της ως “ακροδεξιό”, “ρατσιστή”, “φασίστα” και “μισογύνη”…
Στο πρόσωπό του Τράμπ λοιπόν, πολύ μεγάλο μέρος της Αμερικανικής κοινωνίας είδε αυτόν που μισεί το “σύστημα”.
Το ίδιο σύστημα που η πλειονότητα του αμερικανικού λαού, με τη σειρά της, μισεί και σιχαίνεται.
— Το “σύστημα” δεν μπορούσε να ανεχθεί επαναφορά του Τράμπ στην Προεδρία. Κι έκανε ό,τι μπορούσε να την εμποδίσει…
— Και ο Τράμπ δεν μπορούσε να επιστρέψει χωρίς να συσπειρώσει την αμερικανική κοινωνία εναντίον του “συστήματος” συνολικά.
— Κι από την ώρα που το πέτυχε, ο Τράμπ για να κυβερνήσει πρέπει να ανατρέψει το “σύστημα”.
Εδώ έχουμε την μεγαλύτερη αντισυστημική ανατροπή που έχει γίνει στις ΗΠΑ – μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες – μετά το 1932!
Έχουμε ουσιαστικά μιαν “ειρηνική Μεταπολίτευση” στις ΗΠΑ που αλλάζει όλο το κυρίαρχο “αφήγημα” των τελευταίων τριάντα ετών, και στην πραγματικότητα σαρώνει το “βαθύ κράτος” των ΗΠΑ. Δηλαδή όλες τις ιδεολογικές “σταθερές” της εξουσίας.
Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είχε αλωθεί από την Νέα (και καθόλου “Μαρξιστική” πλέον) Αριστερά, του “δικαιωματισμού”, της woke ατζέντας, της βίαιης “πράσινης μετάβασης”, και της πλήρους ανοχής προς τα κύματα των παράνομων μεταναστών.
Η κοινωνία εξέλεξε τον Τράμπ με τη σαφή εντολή όλα αυτά να τα σαρώσει.
Κι ο Τράμπ ξεκίνησε ακριβώς αυτό!
Αλλάζει το “σύστημα”, το “βαθύ κράτος”!
Η εκλογή Τράμπ είναι η πιο εντυπωσιακή “αντισυστημική” εκλογή στα πλαίσια της δημοκρατίας. Και μάλιστα στο εσωτερικό της δυτικής υπερδύναμης.
Και αναμένεται να έχει σεισμικές συνέπειες – στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο…
* Κι ερχόμαστε σε αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει: Στον υπόλοιπο κόσμο.
Όπου επίσης είχαν μεταλλαχθεί “συστημικά κόμματα” κι είχαν επιβληθεί κυβερνήσεις με το ίδιο “αφήγημα”:
Δικαιωματισμός, βεβιασμένη “πράσινη μετάβαση”, woke ατζέντα και αποδοχή των εργαλειοποιημένων παράνομων.
Η “εξαγωγή” του μοντέλου από τις ΗΠΑ έχει ήδη γίνει προ πολλού.
Και τώρα που το “μοντέλο” ανατράπηκε στις ίδιες της ΗΠΑ, είναι αναπόφευκτο θα εξαχθεί και η… “ανατροπή” του στον υπόλοιπο κόσμο.
Όσοι θυμήθηκαν τώρα να “διαμαρτυρηθούν” για την “παρέμβαση των ΗΠΑ στην Ευρώπη”, είναι αυτοί ακριβώς που επιβλήθηκαν σε κυβερνήσεις της Ευρώπης μετά από “παρέμβαση” της Ουάσιγκτον, όταν στην Αμερική κυριαρχούσε το αντίπαλο αφήγημα προς τον Τράμπ. Αυτό που ο Τράμπ τώρα σάρωσε…
— Η βεβιασμένη “πράσινη μετάβαση” και η οριστική εγκατάλειψη των υδρογονανθράκων ήλθε την Ευρώπη μετά το 2020. Τώρα που ο Τράμπ τα καταγγέλλει όλα αυτά, φεύγει από τη Συμφωνία των Παρισίων του 2015 και επιστρέφει ολοταχώς στους υδρογονάνθρακες η Ευρώπη τι θα κάνει;
Θα αναγκαστεί να τον ακολουθήσει, γιατί η τιμή της ενέργειας στις ΗΠΑ θα γίνει πολύ πιο φθηνή – και αν δεν επιστρέψει η Ευρώπη στους υδρογονάνθρακες (και στην πυρηνική ενέργεια), η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας θα καταρρεύσει πλήρως και άμεσα.
— Η ανοχή της Ευρώπης προς τα κύματα των εργαλειοποιημένων παράνομων μεταναστών τελειώνει εδώ! Ο Τράμπ στέλνει στρατό στα σύνορα, ολοκληρώνει το τείχος και εξαγγέλλει μαζικούς επαναπατρισμούς. Αν δεν ακολουθήσει και η Ευρώπη, θα διαλυθεί. Γιατί οι κοινωνίες της δεν το αντέχουν άλλο.
— Η woke ατζέντα και η θεωρία των… “72 φύλων” τελείωσε οριστικά στις ΗΠΑ, Στην Ευρώπη ήλθε τα τελευταία πέντε χρόνια. Αν δεν καταργηθούν όλες αυτές οι ακρότητες και στις ευρωπαϊκές χώρες, η Ευρώπη θα ζήσει αλλεπάλληλους κοινωνικούς σεισμούς.
— Το ίδιο και ο “δικαιωματισμός”! Είχε αρχίσει να διεισδύει από τις ΗΠΑ πολλά χρόνια πριν, επί κυβέρνησης Ομπάμα, επιταχύνθηκε η διείσδυσή του στην Ευρώπη επί Μπάϊντεν – τώρα που ο “δικαιωματισμός” καταγγέλλεται από τις ΗΠΑ, η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει. Αλλιώς θα ζήσει κύματα κοινωνικής αναταραχής…
— Ο Πόλεμος στην Ουκρανία έγινε για να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ πράγμα που δεν επρόκειτο να αποδεχθεί ποτέ η Ρωσία. (Όπως ακριβώς οι ΗΠΑ διακινδύνευσαν τον 1962 παγκόσμιο πυρηνικό Πόλεμο, για να ΜΗΝ εγκατασταθούν σοβιετικοί πύραυλοι στην Κούβα – δίπλα στις ΗΠΑ!).
Η κυβέρνηση Μπάϊντεν στις ΗΠΑ επέβαλαν την πλήρη ευθυγράμμιση της Ευρώπης με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σε μια συγκρουσιακή αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Αυτό ήταν ολέθριο, για την Ουκρανία, βεβαίως, αλλά και για την ίδια τη Δύση! Η Ρωσία σπρώχθηκε στην αγκαλιά της Κίνας, η Ινδία στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας και μεγάλο μέρος από τον υπόλοιπο (Τρίτο Κόσμο ή Global South) σε συμμαχία με τον Ευρωασιατισμό Ρωσίας-Κίνας.
— Αντί να γονατίσει η Ρωσία, γονάτισαν οι Ευρωπαϊκές οικονομίες.
— Αντί να ανατραπεί ο Πούτιν στη Ρωσία, ο Πούτιν παραμένει στη θέση του (περισσότερο δημοφιλής σήμερα) αλλά έχουν φύγει από το προσκήνιο όλες οι δυτικές κυβερνήσεις που προεξοφλούσαν την ανατροπή του! Δεν υπάρχει πια ούτε Μπάϊντεν στην Ουάσιγκτον, ούτε Μπόρις Τζόνσον στο Λονδίνο, ενώ ο Σόλτς φεύγει και ο Μακρόν ετοιμάζεται κι αυτός.
Ο Τράμπ σήμερα δηλώνει ότι θέλει να τελειώσει ο Πόλεμος στην Ουκρανία, την ώρα που η Ρωσία κερδίζει επί του εδάφους. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Δύση πρέπει τελικά να συμβιβαστεί με τη Ρωσία ΜΕΣΑ στην Ουκρανία και την Ουκρανία ΕΞΩ από το ΝΑΤΟ!
Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης που, ως τώρα, είχαν υιοθετήσει την ακριβώς αντίθετη πολιτική – πάση θυσία ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ – βλέπουν το χαλί να τραβιέται κάτω από τα πόδια τους.
Ο Τράμπ δεν ασχολείται πώς να βάλει με το στανιό την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά προβληματίζεται μεγαλοφώνως τι αξία έχει το ίδιο το ΝΑΤΟ για την Ουάσιγκτον!
Ασφαλώς η νέα αμερικανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις συμμαχίες της. Απλώς θα θέσει τις συμμαχίες της στην μόνη στέρεα βάση του “εθνικού συμφέροντος”.
Δηλαδή της “ευθυγράμμισης” (alignment) εθνικών συμφερόντων.
Όπου το “εθνικό συμφέρον”, ως θεμέλιος λίθος εξωτερικής πολιτικής, επανέρχεται στο προσκήνιο.
Κι όπου η “ευθυγράμμιση” εθνικών συμφερόντων γίνεται ξανά η βάση διεθνών συμμαχιών. Άρα θεμέλιο ισορροπίας, σταθερότητας και νομιμότητας.
Η ευθυγράμμιση εθνικών συμφερόντων – κι όχι η “χίμαιρα” της “παγκόσμιας διακυβέρνησης” που… καταργεί ή “υπερβαίνει” τα εθνικά συμφέροντα.
Και σε αυτή την νέα κατάσταση μόνο κυβερνήσεις που εκπροσωπούν αξιόπιστα το “εθνικό συμφέρον” των χωρών τους μπορούν να υπάρξουν ως αξιόπιστοι εταίροι άλλων χωρών.
Όσοι βιάζονται να κάνουν “παραχωρήσεις” για να “έχουν το κεφάλι τους ήσυχο” δεν θεωρούνται αξιόπιστοι από κανένα πια.
Ο Τράμπ ξανά-ορίζει το εθνικό συμφέρον της χώρας του. Πράγμα που υποχρεώνει και τις υπόλοιπες δυτικές χώρες να επαναπροσδιορίζουν το δικό τους “εθνικό συμφέρον” η κάθε μία. Και έτσι να αναζητήσουν τη “νέα ευθυγράμμιση” ή σύγκλιση μεταξύ τους, που θα τους επιτρέψει να στήσουν στέρεες συμμαχίες.
Πράγμα που σημαίνει πως όλοι αυτοί οι “σύμβουλοι”, όλα αυτά τα “Ιδρύματα”, όλα αυτά τα lobbies, κι όλες αυτές οι ΜΚΟ, που κανοναρχούσαν τα ακριβώς αντίθετα – την “παγκοσμιοποίηση”, το δικαίωμα στην παράνομη διακίνηση εργαλειοποιημένων, την βίαιη κατάργηση των υδρογονανθράκων και την άνωθεν επιβολή της woke ατζέντας – θα πρέπει να παραμεριστούν.
Αμέσως, πλήρως και οριστικώς.
Η κατάργηση του παλαιού “βαθέως κράτους στις ΗΠΑ” οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάργηση του “βαθέως κράτους” και στις Βρυξέλλες.
Και στην πλήρη ανατροπή των παρακλαδιών του σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα.
Αλλά και στον παραμερισμό κυβερνήσεων που στηρίχθηκαν στο “βαθύ κράτος” του παρελθόντος. Που τώρα ανατράπηκε στις ΗΠΑ και δεν στέκεται πουθενά αλλού.
Μαζί και οι κυβερνήσεις που σε αυτό το βαθύ κράτος στηρίχθηκαν.
Όντως η εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ σηματοδοτεί μια πρωτοφανή Ειρηνική Μεταπολίτευση σε Παγκόσμια κλίμακα πλέον
Σηματοδοτεί ακόμα σεισμούς και τσουνάμια που δεν έχουμε δει ακόμα…
ΥΓ.1 Το τι θα κάνει ο Τράμπ, πώς θα πολιτευθεί, τι θα πετύχει και τι όχι, θα το δούμε μελλοντικά. Και θα το κρίνουμε τότε. Δεν προεξοφλούμε τίποτα και για κανένα…
Αλλά οι αντίπαλοί του Τράμπ ήδη χρεοκόπησαν και ηττήθηκαν!
Και η μεγαλύτερη ήττα τους ήταν ότι έφεραν στην εξουσία μόνοι τους, αυτό που περισσότερο απεύχονταν και μισούσαν.
ΥΓ.2 Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν απόλυτα ταυτισμένη και με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ και με την ευρωγραφειοκρατία στις Βρυξέλλες και με την ατζέντα του δικαιωματισμού, της βίαιης πράσινης μετάβασης, και της “παγκοσμιοποίησης”…
Δηλαδή με όσα ηττήθηκαν με όσα ανατρέπονται σήμερα, με όσα σαρώνονται και περιθωριοποιούνται…
Και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που στήριξε τον Κυριάκο ήταν ακόμα χειρότερος. Κι ακόμα πιο αδιόρθωτα κολλημένος με τη “ΛΑΘΟΣ πλευρά της Ιστορίας”! Όπως αποδείχθηκε.
Το πιο τραγικό είναι ότι σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Και το πιο αστείο συνάμα…
ΥΓ.3 Τώρα ο Κώστας Καραμανλής κατακεραυνώνει κι αυτός τον “Κατευνασμό” – πολύ πιο απερίφραστα από κάθε άλλη φορά – καταγγέλλοντας όσους επαναλαμβάνουν μέσα στην Ελλάδα τις αναθεωρητικές απόψεις της Τουρκίας. Και επικαλείται μάλιστα την κριτική του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά! Ονομαστικά…
Πάνε και οι προσδοκίες ότι ο Καραμανλής “αποστασιοποιείται”, λέει, από την κριτική Σαμαρά. Διαψεύδονται κι αυτές. Πανηγυρικά.
Αυτή όμως είναι μια ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ διάψευση προσδοκιών που απλώς συμπίπτει με την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ.
Απολύτως συμπτωματική. Που ίσως αποδειχθεί και απολύτως μοιραία…
