Δελτίο Τύπου
Την Τετάρτη 2/7 η Τομεακή Επιτροπή Λακωνίας του ΚΚΕ πραγματοποίησε στο Πνευματικό Κέντρο στη Σκάλα Λακωνίας εκδήλωση με θέμα: «Λειψυδρία και διαχείριση των υδάτων. Μύθοι και Πραγματικότητα. Η θέση του ΚΚΕ», με ομιλητή τον Αντώνη Ραλλάτο, μέλος της Κ.Ε.Ο.Ε του ΚΚΕ και επικεφαλής του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στην έναρξη της ομιλίας, τονίστηκε η μεγάλη γεωστρατηγική σημασία της διαχείρισης του νερού στον καπιταλισμό, καθώς, όπως ανέφερε ο Αντώνης Ραλλάτος: «Η διαχείριση των υδάτων αποτελεί παράγοντα των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών μεταξύ των αστικών τάξεων, ειδικά στις περιοχές που υπάρχουν διασυνοριακά ή συνοριακά ποτάμια, λίμνες και παράκτια νερά τα οποία δεν γνωρίζουν σύνορα. Ο ΟΗΕ εντοπίζει 263 διεθνείς διασυνοριακές λεκάνες απορροής, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν αιτία συγκρούσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αφορούν συνολικά το σύμπλεγμα νερό – τρόφιμα – ενέργεια. Δεν πρόκειται για κινδύνους που αφορούν το μακρινό μέλλον. Γι’ αυτό και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν συνδέσει επίσημα τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας με τους αντίστοιχους της πολιτικής άμυνας.»
Όσον αφορά την κατάσταση της διαχείρισης των υδάτων στην Ελλάδα, ο ομιλητής επισήμανε τα εξής: «Είναι άλλο η ανομβρία που είναι επαναλαμβανόμενο φυσικό φαινόμενο κι άλλο η λειψυδρία που είναι η αδυναμία του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες σε άρδευση και ύδρευση. Η Ελλάδα διαθέτει αρκετούς υδάτινους πόρους. Έχει πάνω από 1500 χειμάρρους, όμως χάνει κάθε χρόνο 86 περίπου εκατομμύρια κυβικά μέτρα εδάφους από τις ορεινές και ημιορεινές περιοχές, που μεταφέρονται στις πεδινές, προκαλώντας σοβαρές πλημμύρες και άλλες καταστροφές. Τόσο οι βροχές όσο και η ανομβρία είναι ένα περιοδικό φαινόμενο σχεδόν κάθε 10ετια στην Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι σε όλη την Ελλάδα, έχουν πολλαπλασιαστεί τα μπαζώματα των ρεμάτων, η μετατροπή αγροτικής και δασικής γης, ακόμη και δάσους, σε οικιστική, και τουριστική, με συνέπεια να μεγαλώνει η ταχύτητα του νερού προς τις χαμηλότερες περιοχές και να παρατηρούνται με μεγαλύτερη συχνότητα τα πλημμύρες. Για όλες τις ετήσιες ανάγκες της χώρας, αξιοποιείται μόλις το 6 -8% του ετήσιου βρόχινου νερού. Στις πόλεις περίπου το 35-40% της παροχής νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα. Η χώρα μας έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά αξιοποίησης των ωφέλιμων εσωτερικών υδάτινων πόρων (12,5%). Ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε το 25-30%. Παρά το γεγονός ότι οι διαθέσιμες ποσότητες νερού της Ελλάδας αρκούν για την πλήρη κάλυψη των αναγκών της, το διαθέσιμο υδάτινο δυναμικό δεν αξιοποιείται ορθολογικά ανάλογα με τις ανάγκες ανά περιοχή. Δεν υπάρχουν ή καθυστερούν τα αναγκαία έργα υποδομής για τη συγκέντρωση, τη διοχέτευση και την σωστή κατανομή του. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν δοκιμασμένες, επιστημονικά τεκμηριωμένες λύσεις για την εξοικονόμηση, αποθήκευση και ορθολογική χρήση του νερού, η εκάστοτε κυβέρνηση επιλέγει να μην τις υλοποιεί, γιατί αυτές δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.»
Ειδικά για την άρδευση που αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για την αγροτική παραγωγή και τη διασφάλιση επαρκών υδάτινων πόρων, ο Αντώνης Ραλλάτος τόνισε τα εξής: «Η ανάπτυξη αρδευτικών έργων συνδέεται με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές επιλογές που επηρεάζουν άμεσα τους αγρότες και τα λαϊκά στρώματα. Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίασε από το 2021 το Πρόγραμμα «Ύδωρ 2.0» για 21 αρδευτικά έργα, διαφημίζοντας το ως κοσμογονία για την αγροτική ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της λεγόμενης κλιματικής κρίσης. Ωστόσο, το πρόγραμμα μέσω ΣΔΙΤ εξασφαλίζει τεράστια κέρδη για κατασκευαστικούς και τραπεζικούς ομίλους, ενώ το προβλεπόμενο ετήσιο κόστος λειτουργίας επιβαρύνει τους βιοπαλαιστές αγρότες. Παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, το κόστος θα μετακυλιστεί στο λαό, καθώς οι ιδιώτες θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το πρόγραμμα στην ουσία διασφαλίζει ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Ο ΣΥΡΙΖΑ που αντιτίθεται σήμερα, είχε στηρίξει παρόμοιες πολιτικές όταν ήταν στην κυβέρνηση. Στον καπιταλισμό, τα έργα σχεδιάζονται με βάση την κερδοφορία και όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Οι αγρότες θα συνεχίσουν να πιέζονται από χαμηλές τιμές παραγωγής, βαριά φορολογία και εκβιασμούς από τους εμποροβιομήχανους. Η λειψυδρία, που εδώ και δεκαετίες εμφανίζεται και επανέρχεται, αξιοποιείται από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, για να φορτωθούν οι ευθύνες στο λαό μέσω της προπαγάνδας περί «ατομικής ευθύνης» και της ανάγκης «συνετής κατανάλωσης». Στις μέρες μας, η εμπορευματοποίηση του νερού και η νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του, αποτελούν κεντρική πολιτική της ΕΕ για το νερό, σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενεργείας και την ΚΑΠ, που στοχεύει στη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στην αγροτική παραγωγή. Αυτά αποτυπώνονται στην Οδηγία – Πλαίσιο της ΕΕ για το Νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ’ το 2003 και αναθεωρήθηκε το 2023. Στρατηγική τους επιλογή είναι να περιοριστεί η ζήτηση νερού μέσω της αύξησης της τιμής του και όχι να αυξηθεί η προσφορά με έργα εμπλουτισμού υδροφορέων και προστασίας δασών. Πρόσφατο βήμα στην κατεύθυνση αυτή είναι ο νόμος που προώθησε η κυβέρνηση της ΝΔ το Μάη του 2024, με τη δημιουργία της Ανώνυμης Εταιρείας ΟΔΥΘ ΑΕ, που αναλαμβάνει τη διαχείριση του συνόλου των υδάτων της Θεσσαλίας, ανοίγοντας το δρόμο για την επέκταση του μοντέλου σε όλη την Ελλάδα.»
Στη συνέχεια ο ομιλητής ενημέρωσε τους παρευρισκομένους για τις τελευταίες εξελίξεις ως προς τη διαχείριση των υδάτων: «Την Παρασκευή 13 Ιούνη, πραγματοποιήθηκε μεγάλη σύσκεψη στο Μέγαρο Μποδοσάκη υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Κωστή Χατζηδάκη για τη διαχείριση του νερού και την άμεση ανάγκη λήψης μέτρων για τη λειψυδρία. Βάση για τη διαμόρφωση της «νέας εθνικής στρατηγικής» για το νερό θα αποτελέσει, η μελέτη της Deloitte που υλοποιήθηκε για λογαριασμό της κυβέρνησης. Το επικρατέστερο από τα πέντε σενάρια που εξετάστηκαν προτείνει τη δημιουργία μιας νέας νομικής οντότητας με τη μορφή Ανώνυμης Εταιρείας για κάθε Λεκάνη Απορροής Ποταμού (συνολικά υφίστανται 45 ΛΑΠ στην Ελλάδα) ή για κάθε γεωγραφική περιοχή. Αυτές οι εταιρείες θα αναλάβουν και την υλοποίηση των νέων έργων και θα έχουν στην ιδιοκτησία τους τα υφιστάμενα έργα. Ουσιαστικά, σε κάθε περιοχή που θα οριστεί, όλες οι ΔΕΥΑ και οι ΤΟΕΒ θα πρέπει να εισφέρουν τα πάγια περιουσιακά τους στοιχεία και τις υποχρεώσεις τους και θα συμμετέχουν μετοχικά στη νέα νομική οντότητα που θα συσταθεί. Παράλληλα, θα υπογραφεί και μια συμφωνία για την παροχή των διαφόρων υπηρεσιών όπως είναι π.χ. η είσπραξη οφειλών κ.λπ. Επίσης, στη συγκεκριμένη εταιρεία θα εισφέρουν τα μεγάλα έργα που διαχειρίζονται στην περιοχή και οι φορείς του Δημοσίου, δηλαδή φράγματα, δίκτυα και άλλες υποδομές. Το σκεπτικό είναι η συγκέντρωση των παγίων να δημιουργεί μια Ρυθμιζόμενη Περιουσιακή Βάση (ΡΠΒ) και να φέρνει έσοδα στη νέα εταιρεία. Την ίδια στιγμή ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι θα αυξηθούν τα τιμολόγια του νερού και πως έτσι θα ξεπεραστεί η χαμηλή εισπραξιμότητα απ’ τα λαϊκά νοικοκυριά. Ταυτόχρονα οι ΔΕΥΑ παραμένουν σκόπιμα τραγικά υποστελεχωμένες, με την κυβέρνηση να εμποδίζει στην ουσία την πρόσληψη μόνιμου αναγκαίου προσωπικού και οικονομικά εξαντλημένες, θύματα της πολιτικής ακρίβειας και των ενεργειακών παιχνιδιών ΕΕ – Ρωσίας, με το ενεργειακό κόστος να φτάνει πλέον το 40% του κύκλου εργασιών τους, θα υπάρξει απώλεια θέσεων εργασίας μέσω των συγχωνεύσεων και θα ανοίξει η αγορά σε ιδιώτες μέσων των ΣΔΙΤ.»
Ο ομιλητής επισήμανε την υπεροχή του σοσιαλισμού και την ανάγκη για προσιτή σε όλους ύδρευση, αποτελεσματική άρδευση, αντιπλημμυρική προστασία, παραγωγή φθηνής εγχώριας ηλεκτρικής ενέργειας, προστασία του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων. Όπως ανέφερε : «Η ριζική αλλαγή της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά και εφικτή, με την ανατρεπτική διέξοδο του Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού όπως φωτίζει το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Γιατί στο Σοσιαλισμό αλλάζει ο σκοπός της παραγωγής, καταργείται η καπιταλιστική ιδιοκτησία και οι βασικές υποδομές, τα εργοστάσια, το νερό, η γη, τα δάση κοινωνικοποιούνται, για να υπηρετήσουν την κοινωνική ευημερία. Οι εργαζόμενοι θα έχουν ενεργό ρόλο στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων. Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας θα επιτρέπει την προγραμματισμένη αξιοποίηση των μέσων παραγωγής και της εργατικής δύναμης. Θα αξιοποιεί τη διεπιστημονική έρευνα για την γρήγορη ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και τη σωστή πρόβλεψη μελλοντικών αναγκών. Η εργατική εξουσία, ο Σοσιαλισμός – Κομμουνισμός μπορεί να αξιοποιήσει τις επιστημονικές προβλέψεις για να αντιμετωπίσει έγκαιρα προβλήματα όπως η υποβάθμιση εδαφών από ξηρασία. Σ αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Νερού, σε συνεργασία με κρατικούς φορείς Ενέργειας, της Πολιτικής Προστασίας, της Δασικής πολιτικής για ολοκληρωμένη Διαχείριση και προστασία των Δασών, θα εγγυάται:
- Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
- Επαρκές, φθηνό και ποιοτικό νερό για όλους, ως κοινωνικό δικαίωμα.
- Την επέκταση των αρδευόμενων εκτάσεων, για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ.) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (π.χ. αναβάθμιση κτηνοτροφίας).
- Θα εφαρμόζει πολιτικές εξοικονόμησης,
- Θα προστατεύει τα οικοσυστήματα και θα μειώνει την ενεργειακή εξάρτηση.
- Θα αξιοποιεί την επιστημονική έρευνα και τις νέες τεχνολογίες για ολοκληρωμένη διαχείριση του νερού, ενιαίο σχεδιασμό κατά λεκάνη απορροής, με πλήρη προστασία των δασών και των υδροφορέων, υλοποιώντας αναγκαία έργα ύδρευσης, άρδευσης και υδροηλεκτρικής παραγωγής.
Η ιστορική εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης αποδεικνύει ότι το σοσιαλιστικό κράτος μπορεί να εξασφαλίσει κοινωνικό δικαίωμα στο νερό, να αναπτύξει δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, ακόμη και σε συνθήκες πολέμου. Σήμερα, με την εξέλιξη των τεχνολογιών τηλεδιαχείρισης και ανίχνευσης διαρροών, οι δυνατότητες είναι ακόμα μεγαλύτερες. Το ανατρεπτικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ αποδεικνύει πως όλα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν με επιστημονική οργάνωση και εργατικό έλεγχο. Το ΚΚΕ δεν περιμένει παθητικά τον σοσιαλισμό, αλλά οργανώνει καθημερινά την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αναδεικνύουμε ότι δεν υπάρχουν λύσεις που να υπηρετούν ταυτόχρονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, καθώς για να κερδίσει ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης για να αποκαλυφθεί ο πραγματικός αντίπαλος, η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, για να φύγει το νερό από τα χέρια των Ανώνυμων Εταιριών. Ο λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από την εφαρμογή της σημερινής πολιτικής, που εντείνει την εκμετάλλευση, ξεκληρίζει μικρούς αγρότες και εμπορευματοποιεί κάθε αγαθό. Η φιλολαϊκή διαχείριση του νερού είναι αδύνατη στο σημερινό πλαίσιο. Μόνο η σοσιαλιστική οικονομία μπορεί να αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού και να εγγυηθεί ότι το νερό θα είναι κοινωνικό αγαθό, ότι θα διασφαλιστεί συνδυασμένη ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών»
Ο Αντώνης Ραλλάτος έκλεισε την ομιλία του παρουσιάζοντας το πλαίσιο πάλης του ΚΚΕ στη μάχη για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του υδατικού ελλείμματος και της αντιπλημμυρικής προστασίας στη Λακωνία και σε όλη την Ελλάδα, με τα εξής αιτήματα :
- Τη δημιουργία ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα διαχείρισης των υδάτων, που θα λειτουργεί με γνώμονα την κάλυψη του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
- Την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της ΕΕ και κατά της εφαρμογής της Ευρωενωσιακής οδηγίας που ενσωματώνει τις κατευθύνσεις της ΕΕ και εμπορευματοποιεί το νερό.
- Την ολοκληρωμένη διαχείριση, σχεδιασμό και αξιοποίηση όλων των υδάτων, σε επίπεδο λεκανών απορροής με κρατική ευθύνη για τα έργα υποδομής, (ύδρευσης, άρδευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας), χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης, με ουσιαστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης από τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.
- Την άμεση υλοποίηση και ολοκλήρωση των αναγκαίων έργων υποδομής, μεταφοράς και διανομής νερού, εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης. Που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τις επενδύσεις των μονοπωλίων.
- Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της και την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών και έργων υποδομής ως μοχλών ανάπτυξης εγχώριων βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης και των κατασκευών.
- Την ολοκληρωμένη διαχείριση, προστασία και οικολογική ανόρθωση των δασων με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, την ανάδειξη του υδρονομικού τους ρόλου.
- Την εξασφάλιση επάρκειας στην άρδευση και ύδρευση με φτηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους.
- Τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις.
- Την απορρύπανση περιοχών, επαναλειτουργία βιολογικών καθαρισμών, υγειονομική επιτήρηση,
- Μέτρα στήριξης του αγροτικού εισοδήματος και έργα εξοικονόμησης αρδευτικού νερού.
- Την προστασία του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας.
- Την προστασία και βελτίωση των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση,
- Την άμεση και πλήρη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό των κρατικών υπηρεσιών που είναι υπεύθυνες για την Πολιτική Προστασία, τα Δάση, τα Νερά και των υπηρεσιών για τον έλεγχο και τη συντήρηση των κατασκευών. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
- Προγράμματα ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και γενικότερα θεμάτων πολιτικής προστασίας.
4/7/2025
Τομεακή Επιτροπή Λακωνίας
