Την αναλγησία του εξαντλεί το λεγόμενο… ψηφιακό κράτος βάζοντας εμπόδια στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Επιχειρήσεις που κλήθηκαν να προσαρμοστούν… βίαια σε ένα νέο περιβάλλον, με πάρα πολλές υποχρεώσεις που αυξάνουν το κόστος λειτουργίας τους, και, δίχως να έχουν εξασφαλιστεί οι αναγκαίες υποδομές. Πλέον, ακόμη και σε περιπτώσεις τεχνικής δυσλειτουργίας που μπορεί να οδηγήσουν σε μια μικρή εκπρόθεσμη διασύνδεση των POS, οι επιχειρήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με εξοντωτικά πρόστιμα, που φθάνουν ακόμη και τις 20.000€.
Και τι δεν έχουν τραβήξει οι επαγγελματίες σε όλη αυτή την περίοδο της… βίαιης εφαρμογής μιας σειράς πολιτικών που υποτίθεται ότι αφορούν την ψηφιακή μετάβαση και την πραγματική οικονομία. Μια οικονομία που γίνεται απρόσωπη και πολλές φορές… απάνθρωπη, αναγκάζοντας τους πάντες να τρέχουν και να μην… φτάνουν.
Χωρίς τις κατάλληλες υποδομές και χωρίς το ικανό περιθώριο προσαρμογής οι επιχειρήσεις -πλέον σε περιπτώσεις που αντικειμενικά δεν φταίνε- βρίσκονται αντιμέτωπες με βαριά πρόστιμα που φθάνουν ακόμη και σε μια εκπρόσθεσμη διασύνδεση τις 20.000 ευρώ.
Ακόμη και όταν οι επιχειρήσεις είναι καθ’ όλα νόμιμες, δεν οφείλουν τίποτε σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, έχουν δίκιο σε περιπτώσεις που τους… ελέγχουν για λίγες ώρες εκπρόθεσμης διασύνδεσης των POS που τεχνικά και λειτουργικά είναι αδύνατον να αποτραπεί και η φορολογική διοίκηση τους παραπέμπει να κάνουν ενστάσεις, αυτές οι ενστάσεις δεν γίνονται δεκτές και αντί να εξειδικεύεται η κάθε περίπτωση, πέφτουν δίχως έλεος εξοντωτικά πρόστιμα 20.000 ευρώ.
Όταν τέτοιες οικονομικές ψηφιακές πολιτικές φέρνουν αντιμέτωπες τις επιχειρήσεις με το λουκέτο η αγωνία πλέον έγκειται όχι απλά για τον τρόπο λειτουργίας τους, αλλά για την βιωσιμότητά τους. Με τους επαγγελματίες να αντικρίζουν την αναλγησία της όλης αντιμετώπισης από το ίδιο το κράτος.
