Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε μια πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι αν συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας -δεν τον πολυπιστεύω ότι θα το επιδιώξει στ΄ αλήθεια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα- μία από τις προϋποθέσεις που θέτει είναι να διοριστούν σε θέσεις ευθύνης στον κρατικό μηχανισμό πρόσωπα ικανά και όχι πολιτευτές δευτέρας διαλογής από την κομματική επετηρίδα. Καήκαμε από τον ΟΣΕ και φυσάμε και το γιαούρτι και καλά κάνουμε.
Είναι πολύ σωστή ιδέα άλλωστε η επιλογή των ικανότερων, είμαι βέβαιος ότι το εννοεί ο Νίκος Ανδρουλάκης και το πιστεύει, και μακάρι να συμβεί. Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Οι πιέσεις που δέχονται οι ηγεσίες από το εσωτερικό τους πολλές φορές είναι αφόρητες και η ικανοποίηση των επιδιώξεων των πολιτευτών, θέμα επιβίωσης της κομματικής μηχανής. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις.
Θα θυμάστε ίσως τον διορισμό ενός 80χρονου στο νοσοκομείο των Τρικάλων, με μοναδικό προσόν ότι είχε μαζέψει 1.000 ψήφους στην πόλη για το κυβερνών κόμμα -“έχω ένα στρατό πίσω μου” δήλωνε αφελώς στα κανάλια- με αποτέλεσμα μετά τον σάλο να παραιτηθεί και να ξηλωθούν από τον Βασίλη Κικίλια, τότε υπουργό Υγείας, ακόμα 13 διοικητές αμφιβόλων προσόντων και ικανοτήτων, αλλά βεβαιωμένων νεοδημοκρατικών πεποιθήσεων.
Ο πρώτος που επιχείρησε να σπάσει την παράδοση των διορισμών από τα αζήτητα των πολιτευτών ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Μέσω open.gov θα γίνονται πλέον οι διορισμοί υποσχέθηκε ο τότε πρωθυπουργός. Η κατάληξη, δεν ήταν ακριβώς όπως τη σχεδίασε.
Εν μέσω κρίσης, τον Μάιο του 2010, και ενώ κάθε λεπτό μετρούσε για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία -7 ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές του 2009- η εφημερίδα τα Νέα υπολόγιζε ότι από τις 10.800 επιτελικές θέσεις στο δημόσιο, η πλήρωση των οποίων ήταν ευθύνη της κυβέρνησης, είχαν καλυφθεί μόλις 1.000. Η διαδικασία θα κρατήσει όσο χρειαστεί έλεγαν τότε από το Μαξίμου.
Στα χέρια της κυβέρνησης είχαν φθάσει 40 χιλιάδες βιογραφικά που έπρεπε να αξιολογηθούν… Ο Λοβέρδος έφθασε στο σημείο να απειλήσει ευθέως τον γενικό γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Σωκράτη Ξυνίδη να του στείλουν διοικητές στα νοσοκομεία εντός μιας εβδομάδας, διαφορετικά έλεγε θα τους διόριζε εκείνος αδιαφορώντας για τις επιθυμίες του Μαξίμου και μετά, επικεφαλής του ΙΚΑ, που ήταν στην κόψη του ξυραφιού, τοποθετήθηκε τελικά εκτός open.gov, το παλαιό στέλεχος του Κινήματος Ροβέρτος Σπυρόπουλος. Δεν υπήρχε άλλος χρόνος για χάσιμο.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά οφείλονταν στον χαοτικό τρόπο διοίκησης του Γιώργου Παπανδρέου και μπορεί να βρεθεί και πιο γρήγορη διαδικασία.
Ας ξαναγυρίσουμε στον ΟΣΕ και στις δυσκολίες που θέτουν τα κόμματα στην επιδίωξη της αξιοκρατίας. Μέσω open.gov διορίστηκε στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ τον Απρίλιο του 2010 ο Θανάσης Ζηλιασκόπουλος. Ο ικανός μάνατζερ που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε στην επιτροπή διερεύνησης της τραγωδίας στα Τέμπη a propos.
Μετά από σκληρό πόλεμο με τους συνδικαλιστές, ο κ. Ζηλιασκόπουλος κατάφερε να κάνει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ μια κερδοφόρα εταιρεία. (Μετά ήρθε ο Σπίρτζης και τον έδιωξε. Ακούς εκεί κερδοφόρα…).
Πριν συμβεί αυτό όμως, το 2012, ο Θανάσης Ζηλιασκόπουλος, που μόλις είχε αρχίσει την ανασύνταξη του οργανισμού, λίγο έλειψε να φύγει από τη θέση του κακήν κακώς, αφού η τρικομματική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, διόριζε τα κυβερνητικά στελέχη με το γνωστό σύστημα 3-2-1. Τρεις από τη Νέα Δημοκρατία, δύο από το ΠΑΣΟΚ και ένας από τη ΔΗΜΑΡ.
Όταν η συζήτηση ήρθε στον ΟΣΕ και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ -σημειώστε ότι λίγο καιρό μετά, το 2013, ανέλαβε γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης, άρα κάτι γνωρίζει για το θέμα- το ΠΑΣΟΚ ενημέρωσε τον Θανάση Ζηλιασκόπουλο ότι δεν έχει θέση για εκείνον και θα έπρεπε να φύγει. Ενας πολιτευτής είχε προφανώς καπαρώσει τη θέση.
Χρειάστηκε ο Κωστής Χατζηδάκης, που ανέλαβε τότε υπουργός Μεταφορών, να τον χρίσει “νεοδημοκράτη” -χωρίς ο Ζηλιασκόπουλος να έχει καμία σχέση με τη Νέα Δημοκρατία- για να τον κρατήσει στη θέση του, αφού το ΠΑΣΟΚ δεν τον ήθελε πλέον.
“Ο Χατζηδάκης με ήθελε γιατί είχαμε αναπτύξει μαζί το σχέδιο με την Cosco και με βάφτισε Νεοδημοκράτη για να με κρατήσει στη μοιρασιά της τρικομματική, για τη θέση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ”, δήλωσε προ ημερών σε συνέντευξή του στο TheTOC.
Με άλλα λόγια, ωραίες οι καλές προθέσεις αλλά δεν αρκούν. Η πρόθεση μπορεί να υπάρχει, αλλά και η τακτοποίηση των στελεχών του κομματικού μηχανισμού που στηρίζουν εσωτερικά τις ηγεσίες, είναι μια ανάγκη που δεν μπορούν να παραβλέψουν οι επικεφαλής των κομμάτων. Να υποθέσουμε ότι τώρα πλέον, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης λόγω των Τεμπών, θα ενισχύσει την απαίτηση για αξιοκρατία και όλα θα είναι αλλιώς; Μακάρι.
πηγη capital.gr
