Με ένα ξεχωριστό video o Πάνος Κουντάνης μέσω μιας ανάρτησης στο Facebook μας ταξιδεύει στην Καλαμάτα του χθες. Με εικόνες που σε γεμίζουν νοσταλγία και αναμνήσεις. Σε αυτήν μάλιστα αναφέρει σχετικά:
“Ας κάνουμε μια μικρή βουτιά στις αναμνήσεις σήμερα και ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε μέρη και σημεία απο μια Καλαμάτα που λίγοι πλέον θυμούνται.
Κάνοντας μια βόλτα στην Πόλη, αν ξεχάσεις για λίγο τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, αν για λίγο προσπαθήσεις να γίνεις και πάλι παιδί και οι μνήμες ξυπνήσουν απο τις μυρωδιές της εποχής που ευτυχώς αυτές παραμένουν ακόμα, τότε οι αναμνήσεις και οι εικόνες θα ξαναζωντανέψουν μπροστά σου!
Ποιός μπορεί να ξεχάσει τα παλιά ουζάκια χαμηλά στην αριστομένους, ποιος δεν θυμάται απο την γενιά μας την γεμάτη με λουλούδια πλατεία, τους κινηματογράφους “Κήπος της Εδεμ” που υπάρχει ακόμα αν και σχεδόν κατεστραμένος να μας θυμίζει τα ωραία χρόνια του καλοκαιρινού σινεμά. Το “Βακαλοπούλειο” και δίπλα ο πολύβιος με τους ξηρούς καρπούς και τα πειραχτήρια της εποχής οταν του έλεγαν μισό κιλό καρούμπαλα, έκλεινε το μαγαζί και δεν εξυπηρετούσε άλλους πελάτες! το “Ηλέκτρα”, το “Σίνε Τριανόν”, το “Σίνε Κάστρο”, τα “Αστέρια” στην Ακρίτας, ακόμα και την “Όαση” του Μαγκουρίλου στην Καλιπατείρας όπου τωρα είναι το “Cine Center”;
Πόσα να πρωτοθυμηθεί κανείς αν συνεχίσει την βόλτα του στην Καλαμάτα μας;
Καλοκαίρι παραλία, “disco Elite”, disco “2002”, “Malibu”’, ”Macao”, “Filoxenia”, και αργότερα “Block” μικρό, “Block” μεγάλο, το “What” στην Ναυαρίνου, το “Μωβ club”, το παλιό ξενοδοχείο “Aroza” στην Βεργα που πηγαί ναμε για καφέ την δεκαετία του 80, τα μπουζούκια στην παραλία “Βέτο”, “Δειλινά”, το “South Town” του Παρασκευά, το “Καφέ Σπανού”, το “Κρεπερί”, το “Πανελλήνιο”. Δύο από τα καταστήματα που υπάρχουν ακόμα από όταν πηγαίναμε παιδιά το “Esperia” και η Ρόμα πίτσα είναι ακόμα εκεί να μας θυμίζουν άλλες εποχές και να γεφυρώνει της γενιές μεταξύ τους.
Η γενιά μας προλάβε ακόμα τους μύλους να δουλεύουν, και στο τετράγωνο να συνωστίζονται παρέες για μια βουτιά από ψηλά, τότε που δεν υπήρχαν jet ski αλλά μόνο θαλασια ποδήλατα άντε και κανένα κανό. Οι πιο πολλοί όμως πήγαιναν κολυμπώντας.
Και όσον αφορά την στεριά, υποχρεωτικά παπί στρογγυλοφάναρο, ή για τους πιο “φ ρο αγκάτους” και θαρραλέους Yamaha RD 350, YZ καθαρό χωρίς πινακίδες, SUZUKI PE, BULDAGO, και πάει λέγοντας. Και μέσα σε όλα αυτά να τρέμεις να μην πέσεις στην αντίληψη του τροχονόμου “τακουνάκια” και περάσεις την νύχτα σου στην ψειρού!
Πίτσα με το μέτρο” CANDIA” στην Ναυαρίνου επίσης, λίγο αργότερα και μερικά μέτρα πιο πέρα το θρυλικό “Αναίς” , το “Μίντονς” του Δημήτρη Μεταξά, και οι “Καμάρες” στην Αγια Σώ όπως έχουμε μάθει να την λέμε.
Κάπου στο ’84 ξεκίνησε και η καριέρα του μυθικού bar ”Ροδανθός” στην ίδια γειτονά ά με την άλλη ιστορική pub ”Hμίμετρο”
Ποιος Καλαματιανός δε θυμάται το στέκι της Κινηματογραφικής Λέσχης στις παλιές αποθήκες Τεριζάκη, το ”Βuona Σera”, το “Borsalino” στο πάρκο σιδηροδρόμων, τo ”Αμερικανικο”, το ”Ημίμετρο”, ‘Libra”, ” Black and White”, ”Village House”, ”Blow Up”, ”Mamy Blue”, ”Blue Bird”, και την ”Electric Night” στα Γιαννιτσάνικα ;
Ποιός δεν έκανε κοπάνα και δεν έφαγε προφιτερόλ από τον Λάμπο στην Αριστομένους, ποιός δεν ήπιε καφέ στην κακόφημη για την εποχή “LIDO” στο υπόγειο της οδού Πολυχάρους. Ποιός δεν είδε έστω έναν αγώνα στο “BLUE SKY” στην Αριστομένους με τους προχωρημένους για την εποχή βιντεοπροβολείς του, και ποιος δεν γεύτηκε την φρυγανιά απο την “Μέλισσα” δίπλα στην παλιά αστυνομία.
Ποιος δεν “έφαγε” πόρτα στην “Dance Time” της Αριστοδήμου, και ποιος δεν είχε την περιέργεια λόγω ηλικίας πως ήταν εσωτερικά η disco “Παλόμα” και “Μπαρμπαρέλα” στην οδό Αριστοτέλους!
Ποιός δεν έφαγε αμέτρητες σαβούρες στα “Rolers” και δεν χόρεψε “καρέκλα” ακούγοντας τζέιμς μπράουν και Ρικ Άστλει στην μετέπειτα disco “GARDEN” στο ίδιο σημείο. Ποιός δεν δοκίμασε καφέ απο το υπόγειο “L’amour” στον τωρινο πεζόδρομο Βαλαωρίτου, και ποιος δεν νοίκιασε βιντεοκασσέτα από το “REX” και το “Ναθαναήλ” εκείνη την εποχή.
Ποιός δεν δάγκωσε το θεικό σάντουιτς απο το “Ντάφυ” στην πλατεία και δεν έπαιξε το Γοριλάκι και το πακ μαν στου “Ζέφυρου” στην Πολυχάρους και στον “Κένταυρο”;
Ποιός από την γενιά μας δεν έκανε στέκι του το “ITALIA” στην αριστομένους, και δεν ήπιε έστω μια μπύρα στο “Φανάρι”.
Ποιός δεν γυμνάστηκε έστω μια φορά στο γυμναστήριο του Κυρ Νίκου και δεν πήγε μετα για μπιλιάρδο ακριβώς πανω από το γυμναστήριο στο “VIPS”. Η μετώπη και οι Ρίζες αποτελούσαν επίσης εναλακτικές επιλογές για καφέ ή φαγητό.
Ποιός δεν έπαιξε ξύλινο ποδοσφαιράκι στο “LAS VEGAS” και στου “Παναγιωτόπουλου” Αλλά και στου “Σούλη”.
“Tasty Corner” και “savoy”, το “ρολοι του Γάλλου” και τα “φαναρια του Παπαδάκου” στην Αθηνών που οι πιο παλιοί κλεινουν ραντεβού ακόμα και σήμερα στο σημείο εκείνο!
Καλοκαιρινά μεσημέρια και χειμωνιάτικα απογεύματα διπλα σε ένα ραδιοφωνάκι και τηλέφωνα για αφιερώσεις και μουσικές επιλογές, ήταν μια από τις διασκεδάσεις της μακρινής εκείνης εποχής, και ο “Μαύρος Γάτος” να κάνει απεργία πείνας στην κεντρική πλατεία γιατί η αστυνομία του κατάσχεσε τον πειρατικό σταθμό. “Μαύρος καβαλάρης” “Πετερσον” “Studio Blue eyes” ” ” ́Μαύρος γάτος” “Νάσσος σκορπιός” “Τάκης ο Νονός” “Ο Άγιος” “Studio hawaii” “Ο Γιάννης ο Μόρτον” “Ο αμερικάνος” “Ο γιάννης καλαματιανός” “Ο παράξενος ταξιδιώτης” “Ο ίκαρος” είναι μερικοί από τους άρχοντες των FM του τότε.
Αλήθεια υπάρχει κάποιος από εμάς που κατά την βόλτα του στην αριστομένους εκείνα τα χρόνια δεν κατέβηκε στο υπόγειο της σχολής του Ευθύμη Μπούρα για να δει την προπόνηση των καρατέκα της εποχής;
Είναι τόσα πολλά όλα αυτά που στηγμάτισαν την δική μας γενιά που ενδεχομμένως θα γέμιζαν δεκάδες σελίδες ενός βιβλίου. Το σίγουρο είναι πως στους περισσότερους όλα τα παραπάνω θα ακούγονται ξένα και άγνωστα, και σε κάποιους άλλους τόσο γνώριμα και οικεία.
Ακόμα και στην πιο τραγική στιγμή της Πόλης στους σεισμούς του 1986, προσπαθήσαμε να ξεχωρίσουμε τις αναμνήσεις και να κρατήσουμε τις πιο ανώδυνες. Όλα όμως είναι αναμνήσεις, άλλες ευχάριστες, άλλες λιγότερο ευχάριστες, όμως το ίδιο μελαγχολικές στο παρών κοιτώντας προς τα πίσω.
Η Καλαμάτα μας άλλαξε, εκσυγχρονίστηκε, μεγάλωσε, κάποια πράγματα άλλαξαν κάποια έμειναν ίδια αλλα λίγο πιο γερασμενα. Οι αναμνήσεις παραμένουν το ίδιο και οι μυρωδιές που σε γυρίζουν πίσω, όπως και κάποιοι άνθρωποι που έχεις μοιραστεί μερικά από τα πιο σημαντικά πράγματα των νεανικών σου χρόνων. Εμείς είμαστε ακόμα εδώ και όπως και να έχει θα λατρεύουμε την Πόλη που μεγαλώσαμε και μας έμαθε να είμαστε ρομαντικοί με τις αναμνήσεις…
Πατήστε εδώ για να την δείτε
