Γνωστός και ως «Skitsofrenis» αποτυπώνει στους τοίχους της πόλης της Πελοποννήσου τους πολύχρωμους και έντονους προβληματισμούς τους σχεδιάζοντας και γράφοντας
Οι τοίχοι στην Μεσσηνία έχουν πλέον την δική τους ιστορία, την δική τους ταυτότητα και εκπέμπουν μηνύματα Πολιτισμού και ιστορίας. Πλέον αποτελούν έργα τέχνης και φέρουν την υπογραφή «Skitsofrenis».
Ο καλλιτέχνης πίσω από το καλλιτεχνικό όνομα «Skitsofrenis» Κώστας Λούζης μιλάει στο Newsbomb.gr για τα έργα του και την δύναμη που αυτά εκπέμπουν. Αυτοδίδακτος μα με περίσσια φαντασία αποτυπώνει νέους κόσμους, οι οποίοι όμως έχουν βαθιές ρίζες στην παράδοση του τόπου.
Πηγή εμπνεύσεως του είναι μεταξύ άλλων η καθημερινότητα, η μοναξιά, οι φωτιές στο δάσος, τα γηρατειά και η ανάγκη συμφιλίωσης…
Ένας πραγματικός καλλιτέχνης, ταπεινός που εκφράζεται μέσα από την τέχνη του με πυξίδα την σκέψη του και τους απέραντους προβληματισμούς του.
Σίγουρα οι εικόνες που γεννά η σκέψη του, αποτελούν πηγή πολιτισμού…
Δυνατά μηνύματα και εικόνες που γεννούν τα χέρια σου στους τοίχους της Μεσσηνίας, πως ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι ή να το χαρακτηρίσω καλύτερα επικοινωνία με τον κόσμο;
«Τον Οκτώβρη του 2008 μου ζητήθηκε να ζωγραφίσω κάποια μηνύματα σε σχέση με το περιβάλλον σε ένα τσιμεντένιο υποστήριγμα /τοιχο στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει την Καλαμάτα με την Σπάρτη στους πρόποδες του Ταΰγετου. Εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα την δύναμη που έχει η εικόνα, ευθύνη και δικαίωμα μαζί. Το project αυτό κράτησε σχεδόν τρία χρόνια μέχρι τα τέλη του 2011 δίνοντας μου έτσι την ευκαιρία να εξασκηθώ με το σπρέι και σιγά σιγά να αναπτύξω το προσωπικό μου στυλ. Ζωγράφιζα πάντα αυτό που θα ήθελα εγώ να δω στο τοίχο και όχι το επιτηδευμένο, κάτι να είναι στην μόδα κτλ δημιουργώντας έτσι μια σχέση ειλικρίνειας με τον θεατή».
Είσαι αυτοδίδακτος ή έχεις παρακολουθήσει κάποια σχολή καλών τεχνών;
«Είμαι αυτοδίδακτος ,δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να σπουδάσω κάτι λόγω αγροτικών υποχρεώσεων στο χωριό μου».
Πόσα έργα έχεις κάνει; Είναι όλα σε τοίχους;
«Έχω χάσει τον αριθμό πια, χιλιάδες, τοίχοι, ξύλο, νάιλον, χαρτί κτλ».
Ποιο είναι το top-10 των έργων σου κατά την δική σου εκτίμηση;
«Δεν έχω τοπ τεν, κάθε έργο κουβαλά μια αλήθεια και μια βαρύτητα και όλα μαζί είναι για μένα ένα ημερολόγιο μιάμισης σχεδόν δεκαετίας».
Πάντα στα έργα σου υπάρχει και ένα λεκτικό. Είναι δικό σου ή χρησιμοποιείς στίχους από λογοτεχνία που δένουν με το έργο σου;
«Κατά 90 τις εκατό χρησιμοποιώ δικά μου στιχάκια, υπάρχουν όμως φορές που κάποιος ή κάποια θα έχει πει κάτι πολύ καλύτερα από εμένα και τότε χρησιμοποιώ αυτό».
Η δουλειά από την οποία βιοπορίζεσαι είναι αγροτική; Πως είναι αυτή την στιγμή η ζωή ενός αγρότη στην Ελλάδα, ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει; Είναι η Πολιτεία δίπλα του; Τον στηρίζει όσο πρέπει;
«Η οικογενειακή επιχείρηση είναι το ελαιόλαδο, είναι δύσκολη και όχι πια αρκετά επικερδής, η πολιτεία θέλω να πιστεύω ότι θα αρχίσει να στηρίζει πιο θερμά το όλο εγχείρημα γιατί η ζωή του αγρότη τώρα είναι και δύσκολη και χωρίς ορίζοντα».
«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους», ένα παιδικό τραγούδι που εκφράζει την απόλυτη ελευθερία, όταν ζωγραφίζεις την νιώθεις και εσύ αυτή την αίσθηση;
«Ναι και όχι ταυτόχρονα γιατί ξεκινά το δικαίωμα της ελευθερίας που έχω ως άτομο αλλά το δημόσιο προφίλ που έχει αυτή η τέχνη αμέσως με βαραίνει με την ευθύνη του συνόλου όπου ανήκω».
Ετοιμάζεις κάποιο έργο τώρα;
«Ετοιμάζω μουσικά πράγματα μετά από 9 χρόνια συν κάτι εικαστικό».
Τέλος, αν σου έλεγαν σε έναν τοίχο να αποτυπώσεις την Ελλάδα, την ιστορία, τον πολιτισμό της, τους πόνους της, τη δύναμη της, τι σχέδιο θα έφτιαχνες και τι χρώματα θα χρησιμοποιούσες;
«Θα ζωγράφιζα ένα παχύ φθαρμένο βιβλίο χωρίς χρώμα με μισό σκισμένο και κακόγουστο εξώφυλλο και μέσα του να περιέχονται εκατοντάδες σελίδες με κακογραμμένες παραγράφους, μέσα από αυτό όμως να ξεπηδούν μερικές δεκάδες σελίδες φτιαγμένες από χρυσάφι».
Πηγή: newsbomb
