Η αύξηση του επιπέδου διαβίωσης συμβαδίζει με τη μείωση των γεννήσεων και η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει με μακροπρόθεσμη στασιμότητα – Τι δείχνουν τα στοιχεία
Το μακρινό 1975 ο παγκόσμιος πληθυσμός άγγιξε αισίως τα 4 δισεκατομμύρια άτομα. Μόλις μισό αιώνα αργότερα, ο αριθμός αυτός έχει διπλασιαστεί στα 8 δισεκατομμύρια. Η «πληθυσμιακή έκρηξη» των τελευταίων 50 ετών, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση 50 νικητών των βραβείων Νόμπελ, θεωρείται ως μία εκ των τριών μεγαλύτερων απειλών κατά της ανθρωπότητας. Κανείς, όμως, εξ αυτών δεν έλαβε υπόψη πως ο πληθυσμός αυτός αναμένεται να μειωθεί τα επόμενα 40 χρόνια.
Πληθυσμιακός αφανισμός
Ο λόγος της μείωσης αυτής, σύμφωνα με το Business Insider, δε θα είναι μία κλιματική καταστροφή, ένας παγκόσμιας πόλεμος ή μία νέα πανδημία, αλλά η αύξηση του παγκόσμιου επιπέδου διαβίωσης. Από το ξεκίνημα της Βιομηχανικής Επανάστασης και ύστερα, η αύξηση του επιπέδου διαβίωσης συμβαδίζει με τη μείωση των γεννήσεων. Οι πολίτες είναι -κατά μέσο όρο- υγιέστεροι και πλουσιότεροι, ενώ ζουν περισσότερο και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Ως αποτέλεσμα, οι γεννήσεις σε ανεπτυγμένες περιοχές του πλανήτη όπως τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα δεν είναι αρκετές για να αντισταθμίσουν τους αντίστοιχους θανάτους. Η πληθυσμιακή αυτή μείωση δεν αποτελεί λόγο για πανηγυρισμούς, αλλά ευθεία απειλή για την παγκόσμια οικονομία. Η έλλειψη εργατικού δυναμικού που θα δημιουργηθεί ως απόρροια του ελλειμματικού «πληθυσμιακού ισολογισμού» θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην οικονομία αν δεν ανακαλύψουμε τρόπους αντιμετώπισής της.
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Στις ανεπτυγμένες οικονομίες υπάρχουν περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες για τις γυναίκες, ευκολότερη πρόσβαση στην εκπαίδευση, και μειωμένη βρεφική θνησιμότητα. Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, οι κοινωνίες αυτές καλούνται να αντιμετωπίσουν την αύξηση του μέσου ηλικιακού όρου του πληθυσμού και την απώλεια εργατικού δυναμικού.
Τα προβλήματα…
Αν και η μείωση του πληθυσμού αποτελεί καλά νέα για την κλιματική αλλαγή, θα προκαλέσει προβλήματα στα κοινωνικο-οικονομικά συστήματα. Ο σημαντικότερος παράγοντας της οικονομικής ανάπτυξης τις τελευταίες δεκαετίες είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Όσο λιγότερους επαγγελματίες οδηγούς, δασκάλους, μηχανικούς, γιατρούς, νοσηλευτές και προγραμματιστές, μεταξύ άλλων, έχει μία κοινωνία, τόσο περιορίζεται η οικονομική της παραγωγή. Μόλις δυόμισι αιώνες μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει με μακροπρόθεσμη στασιμότητα.
Η στιβαρή οικονομική ανάπτυξη έχει οδηγήσει, παράλληλα, σε αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης. Παρ’ όλα αυτά, τα δεδομένα αυτά ενδέχεται σύντομα να αναστραφούν. Οι γηραιότεροι σε ηλικία θα είναι πολλοί περισσότεροι των νέων εργαζομένων που θα κληθούν να τους υποστηρίξουν.
Όσο μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων, τόσο θα μειώνονται και τα κρατικά έσοδα από τη φορολόγηση αλλά και οι επενδύσεις των εταιρειών. Ο αυξημένος αριθμός των συντάξεων θα επιβαρύνει τις δημόσιες δαπάνες χωρίς αντίστοιχη αύξηση των εσόδων και ούτω καθεξής.
… και οι λύσεις
Υπάρχουν δύο πιθανές λύσεις για την καταπολέμηση της επερχόμενης κρίσης αυτής: θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τον αριθμό των εργαζομένων, ή να βελτιώσουμε την παραγωγικότητά τους. Ο υψηλός αριθμός μεταναστών προς τις ΗΠΑ, για παράδειγμα, αποτελεί παράδειγμα του πως η οικονομία μπορεί να συνεχίσει να κινείται σε αναπτυξιακή τροχιά παρά τη μείωση των γεννήσεων. Η Ιαπωνία, από την πλευρά της, έχει αντισταθμίσει την έλλειψη γεννήσεων μέσω της αυτοματοποίησης και της ψηφιοποίησης της οικονομίας της.
