Ο τίτλος δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Απλώς την προσομοιάζει.
Πέτρο, έχουμε. Είναι ο Μόρα Βαλεσής της Ντροπολιτσάς.
Και λύκο έχουμε. Είναι η άλλη όψη του Πέτρου, αυτού που κατάφερε επί εννέα έτη, να παράγει πιο πολλές συνεντεύξεις από έργο. Το επέκεινα είναι βέβαιο. Ο λύκος θα κατασπαράξει τον Πέτρο.
Με άλλη διατύπωση, ο Πέτρος έχει ήδη αυτοκαταναλωθεί και αυτοαναιρεθεί, από τους πομφόλυγες των συνεντεύξεων του. Θα παραμείνει στην ιστορία, ως ο πατέρας του δάκου και ως ο αχρηστευτής των αμορτισέρ.
Θα ιστορηθεί ως ασκόπως καταναλώνων εννιά έτη “παπαρολογίας” και επιμένων λαίμαργα να μας φάει κι άλλα χρόνια ακόμη.
Ένα δεν έχει εφεύρει ακόμη. Να συνάψει προγραμματική σύμβαση με τον… παράδεισο. Και μην το μάθει. Θα το εξαγγείλει κι αυτό.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να χαίρονται, όσοι τα ‘χουν κάνει ρόιδο η άλλως στάχτη και μπούρμπερι, από το 1992 και δεν έχουν χορτάσει ακόμη.
Για αυτούς δεν υπάρχει λύκος, αλλά μαρμάγκα αδηφάγος.
