Το μεγάλο «όπλο» της κεντροδεξιάς είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το λένε, άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις! Το ερώτημα είναι αν όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε ποιος; Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά στον ελληνικό λαό, να κοιτάξει στα μάτια του τους συμπολίτες του και να πει ότι αποτελεί καλύτερη επιλογή από τον Κυριάκο; Κανείς! Κι αυτό το γεγονός θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο, επειδή ξέρει ότι δύσκολα θα μπορέσει να «πιάσει» ανάλογα ποσοστά με αυτά της προηγούμενης εκλογικής του νίκης. Δεν είχε λοιπόν λόγο να πάει τώρα σε μία μετωπική πολιτική σύγκρουση που θα του απέφερε αμφίβολα αποτελέσματα. Αντιθέτως, έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να είναι ένας καλός πρωθυπουργός. Ποιος θα μπορέσει αύριο να του αρνηθεί μία δεύτερη τετραετία, εφόσον η Νέα Δημοκρατία είναι, όπως και προβλέπεται, το πρώτο κόμμα;
Έπειτα από τόσες διαδοχικές κρίσεις θα είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία θα πάρει ποσοστά ανάλογα με εκείνα του 2019, όταν και κυριαρχούσε το αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για την ήττα της αριστεράς. Πέρα από τη φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης, υπάρχει και το «εμπόδιο» της απλής αναλογικής που θα οδηγήσει δυνάμεις από τα μεγάλα κόμματα προς τα μικρότερα. Η απλή αναλογική ήταν … γνωστή και πριν από μήνες. Αυτό που δεν υπήρχε και αλλάζει πλήρως τα δεδομένα είναι οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία. Και μάλιστα χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει πως ακριβώς θα εξελιχτούν τα πράγματα σε αυτό το μέτωπο. Ξέρουμε το καλύτερο σενάριο, δεν γνωρίζουμε τα χειρότερα. Και το καλύτερο σενάριο μας «υπόσχεται» αργή αποκλιμάκωση των τιμών των καταναλωτικών προϊόντων στην αγορά. Αυτό λοιπόν που ονομάζουμε «φυσιολογική φθορά» μιας κυβέρνησης θα είναι – όπως φαίνεται – μεγαλύτερη από τα «συνηθισμένα».
Μπορεί η κυβέρνηση να έχει αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση στον Έβρο, την πανδημία και τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά για κάποιους ψηφοφόρους θα μετρήσει η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσής του. Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων που ψήφισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη το 2019 νιώθει ήδη ότι έχει επιβεβαιωθεί για την επιλογή της. Οπότε απαντάται και το βασικό ερώτημα αν όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ποιος;
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μετρηθεί και βρέθηκε ελλιποβαρής. Πολύ δύσκολα θα πείσει εκείνους που δεν τον ψήφισαν το 2019 να τον εμπιστευτούν το 2023. Κι έπειτα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο «μυστηριώδης άγνωστος και γοητευτικός» πολιτικός του 2015. Τότε που ισχυριζόταν ότι είχε όλες τις λύσεις στο τσεπάκι του, αλλά δεν μας τις έλεγε για να … μην τις μάθουν οι «άλλοι». Τελικώς αποδείχτηκε ότι δεν είχε απολύτως τίποτα στις τσέπες του. Ήταν ένας κανονικός πολιτικός απατεώνας. Ποιος θα ήθελε, λοιπόν, να γυρίσει πίσω το ρολόι του χρόνου για να έχουμε σήμερα πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα; Και ποιος μας λέει ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι απαλλαγμένο από δύσκολες καταστάσεις που θα απαιτούν και τους αντίστοιχους χειρισμούς;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο. Αλλά και ούτε κάποιο άλλο πρόσωπο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο προσκήνιο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που θα μιλήσει σε κοινή συνεδρίαση της Αμερικανικής Γερουσίας και του Κογκρέσου. Το κύρος του κ. Μητσοτάκη στο εξωτερικό είναι αναμφισβήτητο και αυτή τη στιγμή είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει προς τα έξω η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Ίσως αυτό ανοίξει τον δρόμο στο μέλλον για κάποια σημαντική θέση στην Ευρώπη για τον κ. Μητσοτάκη. Αλλά στο μεταξύ, έχει μεγάλη σημασία να έχει κύρος στο εξωτερικό ο πρωθυπουργός μιας χώρας που αντιμετωπίζει καθημερινά έναν επικίνδυνο γείτονα όπως η Τουρκία, η οποία ειδικά το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε μία έξαρση αναθεωρητισμού.
Ποιος μπορεί να σταθεί απέναντι στον ελληνικό λαό και να ισχυριστεί ότι μπορεί καλύτερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Η απάντηση είναι προφανής και αυτή ακριβώς η απάντηση δίνει στον Κυριάκο την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Το πλέον σημαντικό πράγμα στην πολιτική, αφού είναι σαν κάποιος να έχει το προνόμιο να γράψει πρώτος τους κανόνες ενός παιγνιδιού, το οποίο και φιλοδοξεί να κερδίσει. Το πλέον σημαντικό πράγμα στην πολιτική, αφού είναι σαν κάποιος να έχει το προνόμιο να γράψει τους κανόνες ενός παιχνιδιού, το οποίο και φιλοδοξεί να κερδίσει.
Θανάσης Μαυρίδης
πηγη: liberal.gr
