Οι «πύρινες» παρεμβάσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καραμανλή στο πλαίσιο της παρουσίασης του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «οι απόρρητοι φάκελοι Καραμαλή», ήταν απλά η αγωνία της ίδιας της κοινωνίας ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ -και ακολούθως της βάσης της ΝΔ- για την… ρότα που “τραβάει” η χώρα και την “μετάλλαξη” η οποία παρατηρείται στην «γαλάζια» παράταξη.
Τα ώτα της κυβέρνησης μοιάζουν κλειστά και η επιστροφή στην πολιτική και στις διορθωτικές κινήσεις μοιάζει με αναγκαιότητα, αφού όπως σημείωσε ο Νίκος Μπελογιάννης «Το έχουν επισημάνει δυο πρώην Πρωθυπουργοί που δύσκολα – εύκολα έχουν διοικήσει τη χώρα, εμείς από την πρώτη στιγμή το λέμε, ότι κάτι δεν πάει καλά!». «Δεν ξέρω ποιοι τον συμβουλεύουν τον κ. Μητσοτάκη. Δηλαδή όλοι αυτοί διεκδικούν το αλάθητο και όλοι οι άλλοι δεν ξέρουν τι λένε; Τόσα στελέχη έχει η ΝΔ δεν μπορεί να αξιοποιήσει κανένα;», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Διευθυντής της τηλεόρασης BEST σχολιάζοντας τα όσα βρήκαν αναφορά σε μια εκδήλωση-καμπή με δύο ηχηρές τοποθετήσεις δίχως προηγούμενο.
Για να σταθεί ακολούθως στο αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών σημειώνοντας για όλα όσα τέθηκαν… κόκκινες γραμμές. «Η αποχή είναι το μεγαλύτερο μήνυμα! Δεν μιλάω για το 28% αλλά για το 60% δεν έχει ξαναγίνει αυτό στην Ελλάδα. Ο Σαμαράς τα είχε πει και τα ξαναλέει. Ήταν πολύ καυστικός και ο κ. Καραμανλής ιδιαίτερα για τα εθνικά θέματα. Και οι δυο έθεσαν βέτο για τις Πρέσπες αλλά και το Σκοπιανό, που είπαν ότι το πράγμα δεν οδήγησε πουθενά με την Μακεδονία. Ήδη κάτι που ακούστηκε, ότι τα Σκόπια έχουν αμφισβητήσει πάλι ενώ είχαν κάνει συμφωνία με τον Ανδρέα Παπανδρέου, την αμφισβήτησαν πάλι. Δεν είχαν πει για Βόρεια Μακεδονία και ότι λύσαμε το πρόβλημα; Ε, τώρα τη λένε Μακεδονία. Με τους Τούρκους; Το ίδιο πράγμα. Με τους Αλβανούς; Το ίδιο πράγμα.»
ΤΑ ΑΛΥΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ο Νίκος Μπελογιάννης στράφηκε και στα ζητήματα της οικονομίας, που παραμένουν άλυτα αλλά και στην «ιστορία» με τον ΦΠΑ και το «κυνήγι μαγισσών» της κυβέρνησης που «ασχολείται με τον ΦΠΑ στους καφέδες, με τις ξαπλώστρες και ποιος έχει περάσει τη γραμμή η ξαπλώστρα, και κοιτάει με το ηλεκτρονικό επιτελικό κράτος και με τις κάρτες εργασίας… θα κλείσει όλους τους μικρομεσαίους οι οποίοι είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας» για να επαναλάβει τα λόγια του κου Χατζηδάκη ότι «για να γίνει η οικονομία ανταγωνιστική πρέπει να κλείσουν οι μισοί;» Που θα πάνε που δεν έχεις δουλέψει ποτέ κύριε υπουργέ Οικονομικών; Κύριε “γκουρού” της οικονομίας εσύ; Αυτοί κλέβουν;»
Καυστικός επί των θεμάτων αυτών ο Νίκος Μπελογιάννης, υπογράμμισέ πως το πρόβλημα είχε εντοπίσει και διαχειριστεί ο Αντώνης Σαμαράς, σε μια εποχή που μάλιστα δεχόταν πιέσεις από την Τρόικα να διατηρήσει τον ΦΠΑ, τότε, στο 23%. Περιγράφοντας τη δύσκολη καθημερινότητα εργαζομένων και επιχειρήσεων είπε χαρακτηριστικά πως «δεν έγιναν ξαφνικά οι Έλληνες κλέφτες! Απλά δεν έχουν να πληρώσουν, δεν έχουν να βγάλουν τις υποχρεώσεις τους» για να σταθεί στα όσα έπραξε ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς: «Ο Σαμαράς το έκανε 13% μόνος ενάντια στην Τρόικα, ενάντια στον Στουρνάρα και είπε ότι το μέτρο αυτό πέτυχε και το Κράτος αύξησε τα έσοδα. Από κει και πέρα δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτοί αυτό! Γιατί; Οι τεχνοκράτες, οι “γκουρού”, ο κ. Πατέλης ο κ. Σκέρτσος οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τις ΛΟΑΤΚΙ εκδηλώσεις…; Εκεί στο Μαξίμου που ζουν σε ένα γυάλινο κλουβί δεν τους ενδιαφέρουν αυτά;»
Ακολούθως σχολίασε την «μετάλλαξη» της ΝΔ με αιχμή το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών, λέγοντας πως «Όπως είπε ο Σαμαράς το θέμα είναι ιδεολογικό και πολιτικό. Εάν ψήφιζαν τα ομόφυλα θα ψήφιζαν υπέρ της αριστεράς που αυτές είναι οι θέσεις της. Αυτή η παράταξη είναι υπέρ της πατρίδας, της οικογένειας και της θρησκείας και το μήνυμα το έστειλε ο κόσμος… Τους το έστειλε ο κόσμος και χωρίς αντίπαλο! Δηλαδή… τρέχεις μόνος σου και βγαίνεις δεύτερος!»
Κλείνοντας, ο Διευθυντής της τηλεόρασης BEST αναφέρθηκε στο βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη το οποίο, όπως είπε, περιέχει σημαντικά κομμάτια της ιστορίας και όσων γεγονότων εξελίχθηκαν εκείνη την κρίσιμη περίοδο διακυβέρνησης Καραμαλή (2004-2009) από το σχέδιο δολοφονίας κατά του πρώην πρωθυπουργού μέχρι αι το προσωπικό κόστος που έχει η ηγεσία μιας χώρας.
