Τα σπερματοζωάρια δεν κινούνται αριστερά-δεξιά σαν φίδια ή σαν χέλια μέσα στο νερό, όπως πιστευόταν έως τώρα, αλλά στην πραγματικότητα η κίνησή τους μοιάζει με εκείνη που κάνει το ανοιχτήρι (τιρμπουσόν), σύμφωνα με μία νέα έρευνα Βρετανών και Μεξικανών επιστημόνων, η οποία ανατρέπει μία αντίληψη που υπάρχει εδώ και πάνω από 350 χρόνια.
Η ανακάλυψη μπορεί μελλοντικά να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων διαγνωστικών εργαλείων για τον έλεγχο της ανδρικής υπογονιμότητας. Η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων αποτελεί ένα από τα βασικά κριτήρια για την υγεία του σπέρματος.
Ο πρώτος άνθρωπος που παρατήρησε από κοντά τα σπερματοζωάρια ήταν ο Ολλανδός επιστήμονας Άντονι βαν Λέβενχουκ, ο πρώτος που τυχαία ανακάλυψε τα μικρόβια και ο οποίος το 1677 -μετά τη σεξουαλική επαφή με τη γυναίκα του- έστρεψε το νέο μικροσκόπιό του στο δικό του σπέρμα, βλέποντας για πρώτη φορά ότι το υγρό είναι γεμάτο με μικροσκοπικά και υπερκινητικά «ζωύφια» (στην πραγματικότητα κύτταρα) με ουρά. Όπως είπε, «η ουρά τους, καθώς κολυμπά, κάνει μία φιδίσια κίνηση όπως τα χέλια στο νερό». Από τότε μέχρι σήμερα δεν είχε -ουσιαστικά- αλλάξει αυτή η περιγραφή για την κίνηση των σπερματοζωαρίων.
«Τα σπερματοζωάρια είναι πολύ ξεδιάντροπα μικρά πλάσματα. Η νέα έρευνά μας, με τη χρήση 3D μικροσκοπίου, δείχνει ότι έχουμε πέσει όλοι θύματα εξαπάτησης από τα σπερματοζωάρια», δήλωσε ο Γκαντέλα.
Το σπερματοζωάριο δεν κινεί την ουρά του πέρα-δώθε σαν μαστίγιο ή σαν το χέλι, αλλά τη χτυπά μόνο προς τη μία κατεύθυνση, έχοντας αναπτύξει μία ιδιόρρυθμη ασύμμετρη τεχνική κολύμβησης τύπου τιρμπουσόν ή τρυπανιού, η οποία δίνει την οπτική ψευδαίσθηση της συμμετρικής κίνησης αλά χέλι. Ταυτόχρονα, το κεφάλι του σπερματοζωαρίου περιστρέφεται με μία κίνηση διαφορετική και ανεξάρτητη από εκείνη της ουράς.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
