Σε κακό το ’χουν, που λέει κι ο λαός, να πουν μια αλήθεια αυτοί οι απίστευτοι τύποι που μας κυβερνούν τέσσερα χρόνια τώρα και αυτό φαίνεται από την εξέλιξη με τον νόμο για την πρώτη κατοικία.
Οχι μόνο δεν βγήκαμε από το μνημόνιο αλλά η ενισχυμένη αυτή εποπτεία επιτρέπει στους δανειστές να αλλάζουν ακόμα και ένα κόμμα σε κατατιθέμενο νομοσχέδιο στη Βουλή, όπως έγινε με τα όρια των κόκκινων επαγγελματικών δανείων με ενέχυρο την πρώτη κατοικία. Οπως γίνεται με τα περίφημα νομοσχέδια για τις 120 δόσεις για το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, που τα προανήγγειλε ο πρωθυπουργός τον Ιανουάριο (γι’ αυτό και δεν πληρώνει σχεδόν κανείς και όλοι αναμένουν… το θαύμα εξ ουρανού) και μπήκαμε στον Απρίλιο, αλλά ακόμα είμαστε στο μηδέν.
Απλά -και σε αυτό- περιμένουν την τρόικα να εγκρίνει και την τελευταία λεπτομέρεια της νέας ρύθμισης, κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά από την τυπικά προσδιορισμένη χρονική περίοδο ελέγχου της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές, δηλαδή κάθε τρίμηνο. Οποτε γουστάρουν και βλέπουν κάτι που δεν τους αρέσει το τσεκάρουν, το απορρίπτουν, το φέρνουν στα μέτρα τους.
Για να μην ξεγελιόμαστε, αυτό θα συνεχιστεί και επί Μητσοτάκη και πιθανόν αενάως, καθώς φαίνεται, γιατί έτσι έχει υπογράψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την αρχή και φυσικά και στο τέλος της συγκεκριμένης μνημονιακής σύμβασης τον περασμένο Αύγουστο.
Το ζητούμενο είναι λοιπόν πώς η Ελλάδα θα απεμπλακεί απ’ αυτή τη σκληρή και συνεχή εποπτεία των δανειστών και όχι τα παραμύθια που πουλάει η απερχόμενη κυβέρνηση περί απελευθέρωσης από τα μνημόνια. Και πάντως αυτό δεν μπορεί να συμβεί όταν η μόνη πολιτική που έχεις είναι να βάζεις φόρους και εισφορές για να μοιράζεις επιδόματα ως αντίδωρο κάθε Χριστούγεννα και λίγο πριν από εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο Μητσοτάκης το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να διαπραγματευτεί τη μείωση του πλεονάσματος στις Βρυξέλλες και την απελευθέρωση των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια. Πρέπει να είναι έτοιμος να πείσει αυτούς που αποφασίζουν πραγματικά, δηλαδή τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους βασικούς Ευρωπαίους ηγέτες, ότι κάθε χρόνο μπορεί να μειώνουν τον στόχο του πλεονάσματος κατά 0,3% του ΑΕΠ, ας πούμε, αν επιτυγχάνει ό,τι έχει γράψει κάτω στο χαρτί, δηλαδή στον ετήσιο Προϋπολογισμό της χώρας.
Να διαπραγματευτεί σκληρά τη φορολογία των επιχειρήσεων με τους δανειστές ώστε τη δεύτερη χρονιά να μειώσει τον συντελεστή στο 12,5% αν γίνεται, δηλαδή όσο και στην Κύπρο, η οποία ανθεί κυριολεκτικά μετά τη δική της οικονομική περιπέτεια. Γιατί όχι, η Ελλάδα τι είναι δηλαδή; Κάτι άλλο από την Κύπρο ως δομή οικονομίας είναι για να παράγει βαριά βιομηχανία; Σαφώς όχι.
Να ανακοινώσει ένα πολύ σημαντικό πρόγραμμα δημοσίων έργων αμέσως για να πάρει μπροστά η αγορά στις κατασκευές και ταυτοχρόνως να μειώσει 30% τον ΕΝΦΙΑ την πρώτη μέρα και όχι στα δύο χρόνια που έχει ανακοινώσει μαζί με άλλα ισχυρά κίνητρα που θα ξυπνήσουν την οικοδομή. Να μηδενίσει τον φόρο για αγορά ενός σπιτιού από ξένους υπηκόους για να έρθουν οι ξένοι να ακουμπήσουν από 200.000 έως 20.000.000 ευρώ στην Ελλάδα για να αποκτήσουν μια γλυκιά θέση στον ήλιο και τη θάλασσά μας κι έτσι να φέρουν και άλλους και να έρχονται σταθερά κάθε χρόνο.
Κάτι τέτοια σχέδια πρέπει να υπηρετούν οι υπουργοί του Μητσοτάκη όποιοι και αν είναι αυτοί. Να δει η χώρα επιτέλους μια κυβέρνηση που να δουλεύει με όρους τεχνοκρατικούς -αλλά σεβόμενη την πολιτική- και όχι να συμπεριφέρονται ως σημερινοί Συριζαίοι, αμόρφωτοι κατσαπλιάδες που ήρθαν να… λαδώσει το εντεράκι τους και να εκδικηθούν (ως η… δρακογενιά) τους υπόλοιπους Ελληνες. Ούτε και ως χθεσινοί Νεοδημοκράτες παλαιοκομματικοί παράγοντες που απλά έκαναν δουλίτσες και διατηρούνταν στη δημοσιότητα από ένα άκρως διεφθαρμένο περιβάλλον.
Να μας πει επίσης έγκαιρα η Ν.Δ. πώς θα γίνει να μην μπουκάρουν στα σπίτια φτωχών και πλουσίων δεκάδες κλέφτες κάθε μέρα, κυρίως αλλοδαποί. Τι να κάνουμε τώρα, αφού η πλειοψηφία των εγκληματιών στη χώρα είναι πια αλλοδαποί, πρέπει να μην το επισημαίνουμε για να μη μας λένε ρατσιστές; Ας φροντίσουν να το περιορίσουν, να ελέγξουν ποιος μπαίνει και ποιος μένει στην Ελλάδα και, κυρίως, ποιος βγαίνει από τη φυλακή, αν και εκεί μια χαρά περνάνε απ’ ό,τι βλέπουμε στα βίντεο από τον Κορυδαλλό.
Ολα αυτά θα πρέπει τώρα στην τελευταία φάση λίγο πριν από τις εκλογές να ειπωθούν με ακρίβεια, με πειστικό προγραμματικό λόγο για να ξέρει ο κόσμος ότι μπορεί να ελπίζει σε κάτι. Οχι μόνο στην εξαφάνιση του καθεστώτος. Αυτό δεν φτάνει και αδικεί και τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
