Του Αλέξανδρου Σκούρα
Όποτε έχουμε κάποιο ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο μας πιάνει πανικός. Λογικό μέχρι ενός σημείου καθώς η χώρα μας δεν φημίζεται για τις υποδομές της και το κράτος μας δεν φημίζεται για την καλή του οργάνωση. Όμως, αν θέλουμε να σταματήσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας για τα παραπάνω κάτι πρέπει να αλλάξει. Όπως και με τις περισσότερες αλλαγές, η αρχή πρέπει να γίνει από τον καθένα μας.
1. Κόβουμε το «που είναι το κράτος»!
Δεν το λέω μόνο επειδή είμαι φιλελεύθερος αλλά επειδή η ώρα του έκτακτου καιρικού φαινομένου ή κάποιας θεομηνίας, δεν είναι ώρα για βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις. Αυτές μπορούν να περιμένουν. Τη στιγμή που βιώνουμε είτε έναν απλό χιονιά είτε μία πυρκαγιά, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να είναι πλήρως προετοιμασμένο για οτιδήποτε. Επομένως, η λύση στο πρόβλημα δεν είναι απαραίτητο ότι θα έρθει από εκεί. Τα γράφω αυτά τη στιγμή που ο κόσμος έχει σοκαριστεί από τις φωτιές στην Αυστραλία που ήδη έχουν «πάρει» 25 ζωές και αναμένεται να συνεχιστούν για μήνες. Θέλει κανείς να υπονοήσει πως η Αυστραλία είναι κράτος χωρίς υποδομές και οργάνωση; Δεν νομίζω.
2. Αναλαμβάνουμε δράση για την προστασία της περιουσίας μας.
Σε ένα μπλακ άουτ, ο πιο χρήσιμος για την κοινωνία και την οικογένειά του είναι εκείνος που έχει ηλεκτρογεννήτρια. Πόσες φορές έχουμε δει συμπολίτες μας που κατοικούν δίπλα από ρεματιές και ποτάμια να μιλούν στην τηλεόραση και να παρακούν την πρώτη συμβουλή μας αναφωνώντας με οργή «που είναι το κράτος;». Αυτό που δεν βλέπουμε αρκετά συχνά είναι τους γείτονες που προνόησαν. Η προνοητικότητα σε τέτοιες περιστάσεις μπορεί να μην γεμίζει με συναίσθημα και θυμό τα τηλεοπτικά παράθυρα αλλά συχνά φέρνει θεαματικά αποτελέσματα εκεί που μετράει: στην προστασία της περιουσίας μας. Φυσικά, όπως ισχύει και με το κράτος, δεν γίνεται να προετοιμαστούμε για τα πάντα. Αν όμως μένει κανείς σε δασώδη περιοχή, καλό θα είναι να λάβει τα μέτρα του αναφορικά με το ενδεχόμενο πυρκαγιάς. Αν μένει δίπλα σε ποτάμι για πλημμύρες και πάει λέγοντας. Διότι καλή η κριτική προς την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά είναι προτιμότερο αυτή να γίνεται μέσα από την ασφάλεια και την άνεση των σπιτιών μας και όχι κάποιου κοντέινερ.
3. Αναλαμβάνουμε δράση για την προστασία της οικογένειάς μας.
Δεν υπάρχει καμία διασφάλιση ότι εμείς κι οι αγαπημένοι μας δεν θα κινδυνεύσουμε ποτέ από κάποια θεομηνία ή ακραίο καιρικό φαινόμενο. Επίσης, τα φαινόμενα αυτά είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν. Επομένως, όπως πρέπει να προνοούμε και να προστατεύουμε την περιουσία μας, ομοίως πρέπει να προνοήσουμε για την προστασία της ζωής μας και των αγαπημένων μας ανθρώπων. Σε κάθε τοποθεσία υπάρχουν ορισμένοι προφανείς κίνδυνοι ανάλογα με τη γεωγραφική θέση κάθε σπιτιού ή γραφείου. Η γνώση των εξόδων διαφυγής σε περίπτωση συναγερμού μπορεί να σώσει ζωές. Επίσης, η διατήρηση της ψυχραιμίας μπορεί να κρίνει τη διαφορά μεταξύ μίας μοιραίας από μία σωτήρια απόφαση. Όσο πιο καλά προετοιμασμένοι είμαστε, όσο πιο πολύ έχουμε συμβουλευτεί τις τοπικές αρχές και έχουμε συζητήσει μεταξύ μας πλάνα δράσης, τόσο πιο πιθανό είναι τη δύσκολη στιγμή να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις.
Το ενδιαφέρον με όλα αυτά είναι ότι οι περισσότεροι δεν τα κάνουμε ενώ μπορούμε. Προτιμάμε να ρίχνουμε ευθύνες μετά τις καταστροφές από το να τις προλαμβάνουμε. Προσοχή, δεν μιλάω για καταστροφές όπως τη φωτιά στο Μάτι. Εκεί οι άνθρωποι όντως χρειάζονταν καθοδήγηση και βοήθεια που δεν τη βρήκαν από το κράτος. Μιλάμε για πιο απλά και προβλέψιμα πράγματα.
