Η πολιτική δεν είναι τέχνη. Είναι η αυτοκαταργηση της ιδιωτειας, η αδιάλειπτη αντίσταση στη τυρρανια της πολυθρόνας. Η πολιτική πρέπει να έχει συμβολικό, διδακτικό και ρυθμιστικό των συνειδήσεων φορτίο.
Στο φορτίο αυτό εγγειται η νεωτερικοτητα της, από την αυγή της δημοκρατιας ως σημερα.Ετσι μόνο η πολιτική μπορεί να ξεφορτωσει από το κοινωνικό ασυνείδητο και το παγιωμένο θυμικο, άχρηστα, βαρβάρα η επικίνδυνα έθιμα και συνήθειες. Όταν η πολιτική υποτάσσεται στις κοινωνικές συμβάσεις και εκχωρεί χώρο στα πάγια και στα συνηθισμένα, τότε αυτό που παράγεται είναι η συντήρηση.
Αυτό ακριβώς είναι η πολιτική συντήρηση, που τελικώς ενθυλσκωνει τελικώς τον πυρηνα της ιδιωτειας, που ιεροποιειται η γίνεται άλλοθι. Αυτη η συντήρηση πρέπει να ηττηθεί τον Μάη αλλά και σε κάθε ερχόμενη κάλπη, ασχέτως με ποιο προσωπείο καθα φορά εμφανίζεται.
Παναγιώτης Γιαννόπουλος
Δικηγόρος – Υποψ. Περιφερειακός Σύμβουλος Μεσσηνίας με τον Γ. Δέδε
