Η ορειβατική ομάδα του Συλλόγου Πεζοπόρων – Ορειβατών Καλαμάτας ”Ο Ευκλής” πραγματοποίησε ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου στα 2407 μ. στον Προφήτη Ηλία, για να προσκυνήσει στο ξωκλήσι, το οποίο βρίσκεται εκεί αγέρωχο από τα τέλη του 19 ου αιώνα και να θαυμάσει το ”Φαινόμενο της Πυραμίδας”.
Με οδηγό τον Αλέξη Χρονόπουλο η ομάδα πεζοπόρων ξεκίνησε από το Καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Σπάρτης στη θέση Βαρβάρα (1550 μ.) στις 2:30 π.μ. την νύχτα, για να φτάσουν στην κορυφή οι πρώτοι ορειβάτες μετά από 3 ώρες και οι υπόλοιποι ένα τέταρτο αργότερα. Όλα κύλησαν ομαλά και στις 5:45 π.μ. απόλαυσαν όλοι την ανατολή του ήλιου και μετά από λίγο την ”Πυραμίδα”, την τριγωνική σκιά της πυραμιδοειδούς κορυφής του Ταϋγέτου, που σχηματίζεται μέσα στον Μεσσηνιακό Κόλπο!
Κατά την επιστροφή τους σε απόκρημνη πλαγιά είδαν την σπηλιά , που αποφάσισε, να δώσει τέλος στην ζωή του ο πανεπιστημιακός καθηγητής Δημήτριος Λιαντίνης.
Όλοι οι συμμετέχοντες ευχαριστούν θερμά τον οδηγό τους Αλέξη Χρονόπουλο, τον Δημήτρη Κασκούτη και τον Ηλία Κατσόγιαννη για την άψογη συνεργασία τους, προκειμένου να τους οδηγήσουν με ασφάλεια στο αγαπημένο τους βουνό, καθώς και για την φιλοξενία τον υπεύθυνο καταφυγίου Ευάγγελο Αντωνόπουλο και την σύζυγό του Δήμητρα.
Ο Δημήτρης Κασκούτης περιγράφει στο κείμενό του, το οποίο αντιπροσωπεύει όλη την ”φιλοσοφία” της ορειβατικής και της πεζοπορικής ομάδας του Ευκλή:
«ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΚΛΗ, ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.
- Δεν είναι η ψηλότερη κορυφή στην Ελλάδα, εδώ δεν κατοικούσαν οι Θεοί, το όνομα του το πήρε από μια γυναίκα, ένα από τα παράνομα παιδιά του Δία, την Ταϋγέτη.
- Και στην κορφή του δεν έχει το θρόνο του ο Δίας, μια ξερολιθιά έχει για σπίτι του, τον Αη Λιά, έτσι που να φαίνεται η συνέχεια από την Ταϋγέτη στον Αη Λιά, από την Αρχαία Ελλάδα, στη σημερινή μας θρησκεία.
- Γιατί για μας, θρησκεία μας είναι η παράδοση, αυτό που έρχεται από πολύ παλιά και είναι γραμμένο στο DNA μας, όπως και να λέγεται, θρησκεία, πρόγονοι, έθιμα.
- Και μία από τις πολύ δυνατές παραδόσεις μας, είναι η παρέα. Είναι η συντροφικότητα, και όχι ο ανταγωνισμός, είναι η αλληλεγγύη, και όχι ο ατομισμός, είναι το συναίσθημα και όχι ο υπολογισμός !
- Μια τέτοια παρέα, είμαστε τώρα, εδώ, στο Καταφύγιο Ταϋγέτου, περιμένοντας τα μεσάνυχτα, για να βαδίσουμε κατά την κορυφή του βουνού, στον Αη Λιά, άλλοι για να προσκυνήσουν και άλλοι για να θαυμάσουν, αλλά όλοι μας για να αντικρίσουμε στα νερά του κόλπου της Καλαμάτας μας, την πυραμίδα του Ταΰγετου.
- Δεν είμαστε μικροί, δεν είμαστε χωρίς έγνοιες, άλλος είναι άνεργος, άλλος σκέφτεται τα παιδιά του, άλλος τα προβλήματα του, όμως είμαστε όλοι εδώ, μέλη του ΕΥΚΛΗ, για να απολαύσουμε για δυο μέρες τη φύση, μέσα στα μονοπάτια του Ταΰγετου, περπατώντας ο ένας πίσω από τον άλλον, όλοι μαζί, κανένας πρώτος, κανένας τελευταίος, όλοι μαζί !
- Γιατί αυτό είναι ο ΕΥΚΛΗΣ Καλαμάτας. ”ΜΑΖΙ”.
Θα τα πούμε αύριο πάλι από την κορυφή….»
