Οθάνατος του Ζαν-Πολ Μπελμοντό, σε ηλικία 88 ετών, στέρησε τον γαλλικό πολιτισμό από το “βασιλιά του box office για τουλάχιστον 20 χρόνια”, όπως περιγράφηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο αφιερωματικό άρθρο της Parisien. Ο “Μπέμπελ” έφυγε από τη ζωή ως συνέπεια των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια, έχοντας αφήσει πίσω του, ως ο αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπος της “Nouvelle Vague” του εγχώριου σινεμά, μια σειρά από ερμηνείες που σημάδεψαν τις ταινίες των 60s-70s και θεωρούνται πλέον από τις κλασικές του είδους.
Πέραν της μακράς και άκρως επιτυχημένης καλλιτεχνικής πορείας του, ο Μπελμποντό συνδέθηκε με τον αθλητισμό σε διαφορετικές εκφάνσεις του. Από τη μία ήταν ταλαντούχος αθλητής της πυγμαχίας, από την οποία “σταμάτησα όταν είδα στον καθρέπτη το πρόσωπό μου να αλλάζει”, και αργότερα έπαιζε σποραδικά τένις, με… μόνιμο στασίδι στο Roland-Garros. Από την άλλη υπήρξε λάτρης του ποδοσφαίρου, ερασιτέχνης τερματοφύλακας “γιατί μου αρέσει να βουτάω, κάτι αρκετά κινηματογραφικό” και ταγμένος οπαδός της Παρί Σεν Ζερμέν.
Βέρος Παριζιάνος ο ίδιος ο φημισμένος Γάλλος ηθοποιός, γεννηθείς στη γειτονιά Νεΐγ-σιρ-Σεν των δυτικών προαστίων, δεν ήταν λίγες οι φορές στο παρελθόν που είχε εκφράσει την άποψή του για τα τεκταινόμενα στο κλαμπ, ιδίως αφότου ανέλαβαν τα ηνία οι Άραβες του Κατάρ, με τις πιο πρόσφατες τοποθετήσεις του ν’ αφορούν τον πακτωλό αμοιβών που λάμβαναν οι αστέρες της ΠΣΖ. Υποστήριζε μάλιστα ότι “είναι ανήθικο”, διότι κατά τη γνώμη του πρόκειται για μια συνθήκη που “σκοτώνει τον αθλητισμό”, τη στιγμή που “ο Κοπά δεν κέρδιζε σχεδόν τίποτα ενόσω έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης”.
Ο Μπελμοντό δεν ήταν απλώς ένας οποιοσδήποτε φίλαθλος της Παρί Σεν Ζερμέν που είχε εκφραστεί δημοσίως για τις υπέρογκες αποδοχές ορισμένων ποδοσφαιριστών. Ήταν εξ εκείνων που στις αρχές των 70s είχαν στηρίξει οικονομικά το πρότζεκτ για τη σύσταση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας από την πρωτεύουσα που θα καταφέρει να κερδίσει τη δική της θέση στον χάρτη του γαλλικού ποδοσφαίρου και θα αμφισβητήσει τη Σεντ Ετιέν, τη Μαρσέιγ και τη Ναντ, που εναλλάσσονταν στην κορυφή της Ligue 1 εκείνα τα χρόνια.
Η αρχική ιδέα ανήκε στους επιχειρηματίες Γκι Κρεσέντ και Πιέρ-Ετιέν Γκιγιό, οι οποίοι ανέλαβαν την πρωτοβουλία της συγχώνευσης της Paris Football Club και της Stade Saint-Germain, που μόλις είχε ανέλθει στη δεύτερη κατηγορία (Ligue 2). Φυσικά, για να προχωρήσει επιτυχώς το εγχείρημα οι οικονομικοί πόροι ήταν αναγκαίοι και, μετά από προτροπή του Σαντιάγο Μπερναμπέου, οι δύο εμπνευστές απηύθυναν κάλεσμα με στόχο την εξεύρεση χρημάτων. Στη προώθηση της καμπάνιας βοήθησε πολύ ο δημοσιογράφος Πιέρ Μπελεμάρ, δημοσιοποιώντας την πληροφορία μέσω της τηλεόρασης. Τηρουμένων των αναλογιών προσπάθεια πήγε καλά, καθώς περισσότεροι από 10.000 ήταν εκείνοι που ανταποκρίθηκαν και προσέφεραν τον οβολό τους.
Ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό ανήκε σ’ εκείνους που, κατά την πρώτη διετία από την ίδρυση της Παρί, αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε όλο αυτό το εγχείρημα, να συνεισφέρουν με τα χρήματά τους και να γίνουν εξέχοντα μέλη στην εταιρία λαϊκής βάσης. Ο ίδιος ενεπλάκη πιο ενεργά αφότου ανήλθε στην ηγεσία ο Ντανιέλ Εκτέρ, ως ο νέος πόλος της διοίκησης, παρέα με τον Φρανσίς Μπορελί. Οι δύο παράγοντες, με τη στήριξη δημοφιλών προσωπικοτήτων, έφεραν την ομάδα στην ελίτ της χώρας και έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους.
“Ήμουν πολύ καλός φίλος μ’ έναν σωρό τύπους που μου ζήτησαν να βοηθήσω. Όπως κι εκείνοι έβαλα κάποια χρήματα για ν’ αρχίσει η περιπέτεια, αλλά δεν έμεινα πολύ. Δεν ήταν κάτι συμβατό με το πρόγραμμά μου εξαιτίας της έλλειψης χρόνου. Σήμερα είμαι ακόμη οπαδός της Παρί Σεν Ζερμέν”, είχε αναφέρει ο Γάλλος σε προ τριετίας συνέντευξή του στην Parisien, ενώ παλιότερα στο Canal Plus Grand Journal είχε αναφέρει πως “λυπάμαι που δεν κράτησα ένα μικρό ποσοστό στον σύλλογο”.
Την Πέμπτη, μεταξύ όλων των εκείνων που είπαν “ύστατο χαίρε” στον Γάλλο ηθοποιό ήταν και ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν.
