Στιβ Μέρφι – Χαβιέ Πένια: Το κυνηγητό για τον άνθρωπο που «χιόνισε» με κοκαΐνη όλη την υφήλιο, η επιχείρηση και η εκτέλεση του Πάμπλο στο Λος Ολίβος στις 2 Δεκεμβρίου του 1993.
Ο πράκτορας της DEA χαμογέλασε αχνά στην εικόνα. Βρισκόταν στην Κολομβία σχεδόν πέντε χρόνια και ήξερε πόσο λάτρευαν τα Χριστούγεννα οι πολίτες αυτής της χώρας, που βίωνε δύσκολες στιγμές.
Στιγμές που στοίχειωναν έναν λαό ο οποίος στην πλειοψηφία του βρέθηκε απέναντι από τους ναρκοβαρώνους και τα καρτέλ κοκαΐνης αλλά δεν μπόρεσε να κάνει και πολλά.
Ο Μέρφι μπορούσε, αλλά σχεδόν πάντα αυτός και ο συνάδελφός του Χαβιέ Πένια έφταναν μια ανάσα από τον Πάμπλο Εσκομπάρ, τον πιο διάσημο ναρκέμπορο του κόσμου, που ήταν πλέον ένα κυνηγημένο αγρίμι.
Έχοντας ανοίξει πολλαπλά μέτωπα με την κυβέρνηση, το αντίπαλο καρτέλ του Κάλι, τους Los Pepes, την DEA και υιοθετώντας μια τακτική δολοφονιών και βομβιστικών ενεργειών ο El Patron κρυβόταν κάπου στο Μεντεγίν.
Μια κινητή ομάδα παρακολούθησης τηλεπικοινωνιών είχε βρει πριν λίγα 24ωρα ένα σπίτι ακούγοντας τις επικοινωνίες του Εσκομπάρ με την οικογένειά του.
Μόνο που όταν ο Μέρφι μαζί με τους κομάντος της Search Block έκαναν έφοδο στο σπίτι, κανένας δεν ήταν εκεί.
Τους χαιρέτησαν οι άδειοι τοίχοι και κάποια παλιά έπιπλα, μεταξύ των οποίων και ένας ξεχαρβαλωμένος καναπές στον οποίο σωριάστηκε ο Αμερικανός πράκτορας μετά το φιάσκο.
Ο Πένια δεν ήταν μαζί του εκείνη τη μέρα, αφού είχε πάρει μετάθεση για τις ΗΠΑ λόγω των «συνεργασιών» του με ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να κυνηγάει.
Μόνο που ο Χαβιέ προκειμένου να συλλάβει τον Εσκομπάρ, ήταν διατεθειμένος να συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο, γι’ αυτό και συνομιλούσε με ναρκέμπορους που μισούσαν θανάσιμα τον Εσκομπάρ ή την παραστρατιωτική οργάνωση των Los Pepes.
Κι αυτό του στοίχισε τελικά την θέση του στο κλιμάκιο της DEA και την ευκαιρία να ζήσει από κοντά την επιχείρηση που κατέληξε στην εκτέλεση του Πάμπλο Εσκομπάρ.
Λος Ολίβος: Η μέρα που τέλειωσαν όλα για τον El Patron
Στις 2 του μήνα, το βαν με την κινητή ομάδα παρακολούθησης τηλεπικοινωνιών, είχε πιάσει δουλειά στην μεσοαστική γειτονιά του Λος Ολίβος, όταν οι άνδρες που είχαν βάρδια άκουσαν την φωνή του El Patron.
Ο πιο διάσημος ναρκοβαρώνος του κόσμου δεχόταν ευχές για τα γενέθλια του από την σύζυγο και τα παιδιά του, μια μέρα αφότου είχε κλείσει τα σαράντα τέσσερα χρόνια του.
Ήταν τα πιο μοναχικά γενέθλια της ζωής του ανθρώπου που έκανε την κοκαΐνη το πιο εξαγώγιμο προϊόν της Κολομβίας, χτίζοντας μια «ματωμένη» αυτοκρατορία.
Όταν «κλείδωσαν» το σήμα και εντόπισαν την κατοικία -ο αστικός μύθος θέλει έναν τεχνικό μέσα στο βαν να είδε τον Εσκομπάρ να στέκεται με το ακουστικό στο παράθυρο- έστειλαν σήμα και μια επίλεκτη ομάδα ανδρών της Search Block ξεκίνησε για την επιχείρηση.
Ο Στιβ Μέρφι πήγε μαζί τους σε μια από αυτές τις ημέρες που σημαδεύουν για πάντα τη ζωή ενός ανθρώπου, ταγμένου σε ένα σκοπό, να συλλάβει τον πιο επικίνδυνο βαρώνο ναρκωτικών του κόσμου.
Θα ήθελε να είναι μαζί του και ο Πένια, αυτός που είχε κάνει τα πάντα για να πιάσει τον Εσκομπάρ υιοθετώντας το γνωστό γνωμικό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Εκείνη την σημαδιακή Πέμπτη ο Πάμπλο ήταν επιτέλους στο σπίτι που είχαν εντοπίσει οι διώκτες του, μαζί με τον Τζον Μπούργκος που είχε το παρατσούκλι «Λιμόν» και έμελλε να είναι ο τελευταίος του σωματοφύλακας.
Όταν οι κομάντος απέκλεισαν το δρόμο, η ξαφνική ησυχία διακόπηκε από τα σκυλιά που γάβγιζαν και ο Εσκομπάρ αποχαιρέτησε ξαφνικά τη γυναίκα του και σηκώθηκε ανήσυχος από την καρέκλα.
Την ίδια στιγμή άκουσε την πόρτα της εισόδου να σπάει και αμέσως μαζί με το Λιμόν οπλίστηκαν και άρχισαν να κατεβαίνουν τη σκάλα, για να αμυνθούν.
Οι σφαίρες έπεσαν σαν το χαλάζι
Οι κομάντος της Search Block μαζί με τον Μέρφι άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς και ο υπέρβαρος πλέον ναρκέμπορος υποχώρησε μαζί με τον σωματοφύλακα του.
Ο τελευταίος πληγώθηκε πρώτος από τις σφαίρες των κομάντος φτάνοντας στο παράθυρο που έβγαζε στην ταράτσα, αλλά κατάφερε να βγει και να ακολουθήσει το αφεντικό του.
Το σχέδιο τους ήταν πηδώντας από σπίτι σε σπίτι να βγουν σε κάποιο δρόμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, αφού ο Λιμόν θερίστηκε από τις σφαίρες της ειδικής μονάδας που είχε σαν στόχο της να συλλάβει τον Εσκομπάρ.
Ο τελευταίος έτρεχε όταν δέχτηκε την πρώτη σφαίρα στο πόδι και άλλες τέσσερις στο σώμα του και έπεσε πυροβολώντας προς τα πίσω, ενώ ο Μέρφι έτρεχε προς το μέρος του σαν αφηνιασμένος.
Μέχρι να φτάσει κοντά του άλλη μια σφαίρα πιθανότατα από ελεύθερο σκοπευτή σε κοντινή απόσταση είχε πετύχει τον Εσκομπάρ στο κεφάλι αφήνοντας τον νεκρό.
Ο πράκτορας της DEA κοίταξε τον άνθρωπο που «χιόνισε» με κοκαΐνη όλη την υφήλιο και αιματοκύλησε την ίδια του τη χώρα, φτάνοντας στο σημείο να εκβιάζει ακόμη και τον πρόεδρο Γκαβίρια προκειμένου να γλιτώσει την έκδοση στις ΗΠΑ.
Ήταν ξυπόλητος, ένα κορμί γεμάτο από σφαίρες χωρίς ζωή ενώ οι Κολομβιανοί κομάντος πανηγύριζαν πάνω από την σωρό του, φωνάζοντας και γελώντας.
Πήρε την φωτογραφική μηχανή του και αποθανάτισε την στιγμή, ενώ πόζαρε και ο ίδιος λίγη ώρα αργότερα χαμογελαστός έχοντας στα πόδια του το κουφάρι του Εσκομπάρ.
Το νέο άρχισε να διαδίδεται ταχύτατα στο Μεντεγίν, ενώ η μητέρα του ναρκοβαρώνου που πήγαινε να τον δει, το έμαθε μέσα στο λεωφορείο, ακούγοντας την είδηση από το φορητό ραδιοφωνάκι ενός επιβάτη που καθόταν κοντά της.
Την στιγμή που όλοι άρχιζαν να πανηγυρίζουν και να αγκαλιάζονται αυτή ήταν μόνη της, μαζί με τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της για τον γιο που λάτρευε.
Ο Μέρφι αντίθετα, πήρε τηλέφωνο αμέσως μόλις ηρέμησε, τον άνθρωπο που πρωτοστάτησε μαζί του στο κυνήγι του Πάμπλο, τον Χαβιέ Πένια, που μόλις σήκωσε το ακουστικό άκουσε τη λέξη περίμενε: «Τελείωσε».
