Του Κώστα Ζωντανού
Στη δική μου συνδικαλιστική και πολιτική πορεία έμαθα κάτι που θεωρώ αδιαπραγμάτευτο: ποτέ δεν στοχοποιούμε ανθρώπους.
Γιατί το να στηρίζεις τη διαφωνία σου σε ένα πρόσωπο είναι αδυναμία.
Η πολιτική δεν είναι ούτε προσωπικό μίσος, ούτε πόλεμος χαρακτήρων.
Είναι μάχη ιδεών, σύγκρουση για τα προβλήματα του κόσμου που μένουν άλυτα και για τις λάθος πολιτικές που τα γεννούν.
Κι όμως, στη σημερινή Ελλάδα βιώνουμε το αντίθετο.
Τη θέση του διαλόγου έχουν πάρει τα τρολ.
Ένας στρατός από πληκτρολογημένους εκτελεστές που δεν απαντούν ποτέ επί της ουσίας, αλλά χτυπούν με λάσπη και ύβρεις.
Αντί να συζητούν για ανεργία, ακρίβεια, υπογεννητικότητα, υγεία, χτυπούν οικογένειες.
Αντί να μιλούν για πολιτικές, στοχοποιούν ανθρώπους.
Το πιο χαρακτηριστικό και θλιβερό παράδειγμα το ζούμε με την οικογένεια Σαμαρά.
Αντί για σεβασμό στο πένθος, αντί για εκείνη τη σιωπή που επιβάλλει η ανθρωπιά, κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να εξαπολύσουν χυδαιότητες.
Τι πολιτικό επιχείρημα κρύβεται πίσω από την επίθεση σε μια οικογένεια που θρηνεί; Κανένα. Μόνο μικρότητα, μόνο φόβος απέναντι στη δύναμη μιας φωνής που δεν μπορούν να σβήσουν.
Έτσι όμως δεν γίνεται πολιτική.
Έτσι υπονομεύεται η ίδια η Δημοκρατία.
Γιατί η Δημοκρατία θέλει αντίλογο, όχι πληκτρολογημένα κοράκια.
Θέλει ιδέες και λύσεις, όχι λάσπη και ύβρεις.
Αν υπάρχει πραγματική δύναμη στην πολιτική, αυτή είναι η ικανότητα να σταθείς απέναντι στα προβλήματα, όχι απέναντι σε οικογένειες.
Όσοι το ξεχνούν αυτό, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν γυμνοί μπροστά στην κοινωνία.
Γιατί τα τρολ στο τέλος σωπαίνουν. Τα προβλήματα όμως μένουν.
*Ο Κώστας Ζωντανός είναι πρώην αναπληρωτής γραμματέας της ΠΕ της Νέας Δημοκρατίας, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ
