Εντάξει, βλέποντας πώς ενεργεί μία μεγάλη χώρα σαν τη Ρωσία, και ένας μεγάλος ηγέτης σαν τον Πούτιν, για να προστατεύσει τους δικούς του ανθρώπους, σε πιάνει μία στεναχώρια μία μιζέρια . Εμείς που ανήκουμε άραγε; Ανήκουμε άραγε όπως είχε πει ο Καραμανλής;
Ανήκουμε εις την δύσιν; η ανήκουμε παρά φύσιν… Μάλλον είμαστε ένα κέντρο διερχομένων τουριστών και λαθρομεταναστών, ένα οικόπεδο πουλημένο, που μας αφήνουν να μείνουμε προς το παρόν, αν ανεχόμαστε να μας κυβερνούν συνεχώς ανθύπατοι διορισμένοι , που κάνουν τα γούστα και τα πειράματα των ιδιοκτητών του οικοπέδου…
Μια Κύπρο την αφήσαμε έρμαιο και πουλημένη στα χέρια των Τούρκων, και τώρα δήθεν στέλνουμε αυστηρά μηνύματα στον Ερντογάν… Και όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε; μία θλίψη… Τι να τους πεις; Ότι είναι άλλο να πολεμάς για τον πολίτη σου ,και άλλο να πολεμάς τον ίδιο τον πολίτη σου !
Η Ελλάδα σβήνει από παντού… λιγότερες γεννήσεις από θανάτους, μετανάστευση στο εξωτερικό της νεολαίας μας και ερήμωση στο γεωργικό τομέα..Σε μία χώρα με μία κυβέρνηση που ξεκάθαρα εξαγόρασε όλα τα μέσα ενημέρωσης ,και έτσι χάνεται κάθε διαφορετική φωνή δημοκρατίας , και μένει μόνο το λιβάνισμα της αποτυχίας της.
Με μία αδιαφορία για τον πληθωρισμό που τρέχει, για την ανεργία και το στραγγαλισμό της ελευθερίας των πολιτών, αυτοί οι απίθανοι τύποι συνεχίζουν το έργο τους, αφού η αντιπολίτευση απλα περιμένει σαν τον λαθροκυνηγό , πότε θα ψοφήσει το θήραμα της εξουσίας, για να το αρπάξει και να κάνει και αυτή σχεδόν τα ίδια….
Τελειώνω με ένα στίχο του Λόρδου Βύρωνα: “Και τι μένει σε αυτή την άκρη ; για τους Έλληνες μία ντροπή για την Ελλάδα ένα δάκρυ”
Θόδωρος Γαλανόπουλος
