Δεν πάει παρά μόνον ένας χρόνος από τότε που η τρίτη διασυλλογική διοργάνωση της UEFA, το Europa Conference League, ήταν μόνο μια ιδέα – που δεν φαινόταν και ιδιαιτέρως καλή. Η εξήγηση για το «πού θα στριμωχνόταν στο ημερολόγιο», «τι σκοπό θα είχε» κ.λπ. δεν έμοιαζε να ενθουσιάζει και πολλούς. Με δύο σημαντικές διοργανώσεις όπως το Γιουρόπα Λιγκ και κυρίως το Τσάμπιονς Λιγκ, τι νόημα θα είχε μία ακόμη, που θα είχε λιγότερο γνωστές ομάδες και παίκτες κι ένα τεράστιο και δυσπρόσιτο όνομα;
Και όμως, ένα χρόνο μετά, φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι το Conference League έχει διαψεύσει τους περισσότερους από εμάς: Τελικά, ήταν μια καλή ιδέα που αξίζει τον κόπο: οι αγώνες του είναι πολύ ανταγωνιστικοί, τα γήπεδα είναι σχεδόν ή εντελώς γεμάτα. Οι ομάδες που συμμετέχουν, ακόμη κι εκείνες που εθεωρείτο ότι θα εκλάμβαναν τη διοργάνωση ως ασήμαντη, έχουν επενδύσει στην ιδέα της κατάκτησής της. Ακόμη και καβγάς στη φυσούνα των αποδυτηρίων σημειώθηκε, απόδειξη ότι το τουρνουά έχει τη σημασία του.
Χώρες που για χρόνια είχαν ελάχιστο ενδιαφέρον για τις τελικές φάσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων βρέθηκαν ξαφνικά να απολαμβάνουν κρίσιμους αγώνες νοκ άουτ την άνοιξη. Ακόμη και οι φίλαθλοι, που αρχικά υποτίμησαν το Conference League ως διοργάνωση μόνο για το χρήμα ή για παρηγοριά, τώρα δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον, και αυτό δείχνει ότι δεν αρκεί η ιστορία για να κάνει κάποια διοργάνωση ενδιαφέρουσα.
Ούτε και το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η πιο σπουδαία διοργάνωση λόγω της επένδυσης ευρώ, στερλινών, δολαρίων ή ρουβλιών. Είναι η σημαντικότερη γιατί αποτελεί το επιστέγασμα μιας συμφωνίας παικτών, προπονητών, παραγόντων και κυρίως φιλάθλων: Εμείς αποφασίζουμε ποιες διοργανώσεις έχουν σημασία.
Το Conference League αποδεικνύει το αξίωμα αυτό τέλεια· το νέο τουρνουά της Ευρώπης είναι σημαντικό ακριβώς διότι όσοι συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτό το κρίνουν σημαντικό.
Είναι το αντίθετο με το Κύπελλο Αγγλίας: Επί έναν αιώνα το FA Cup εθεωρείτο το σπουδαιότερο τρόπαιο στην πατρίδα του ποδοσφαίρου, πάνω και από το πρωτάθλημα, με τον κόσμο να ζει για την ημέρα του τελικού, που θα μεταδιδόταν απευθείας από τις τηλεοράσεις όλης της χώρας.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Η δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ επισκίασε το Κύπελλο, στο οποίο μάλιστα περιορίστηκαν και οι εκπλήξεις λόγω της απόστασης μεταξύ των μεγάλων συλλόγων και των υπολοίπων, ενώ το ποδόσφαιρο πλημμυρίζει σχεδόν καθημερινά τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Ετσι, το Κύπελλο Αγγλίας πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Το ξέρουν οι προπονητές, που δίνουν ευκαιρίες σε αναπληρωματικούς παίκτες. Το ξέρουν οι ποδοσφαιριστές, που σε πολλούς αγώνες του Κυπέλλου μπορεί να βάζουν λιγότερο τα πόδια τους στη… φωτιά, σκεπτόμενοι τον επόμενο αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Το ξέρουν και οι σύλλογοι, που βλέπουν μικρότερο ενθουσιασμό και παρουσία από τον κόσμο στις εξέδρες.
Ολα αυτά μας δείχνουν ότι η αξία μιας διοργάνωσης δεν είναι δεδομένη. Μπορεί να ανέβει ή να πέσει. Είναι το ίδιο το παιχνίδι και όσοι συμμετέχουν σε αυτό που κάνουν μια διοργάνωση να αξίζει, και πρώτα από όλα οι φίλαθλοι!
Πηγή: THE NEW YORK TIMES – kathimerini.gr
