Από την Ουρουγουάη στην Καλαμάτα… Πολλά χιλιόμετρα, πολλά όνειρα, περίσσιο ταλέντο. Ο Μαουρίσιο Βιέιτο συμπληρώνει τρία χρόνια με την πράσινη φανέλα της Καλαμάτας 80, στη διάρκεια των οποίων έχει κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό του φίλαθλου κόσμου της Μεσσηνίας και όχι μόνο… Ο Ουρουγουανός ξεχωρίζει για το πάθος και τη μαχητικότητα του. Ξεχωρίζει για το βολεϊκό του στυλ και την τόλμη στο παιχνίδι του. Από την πρώτη σεζόν δικαίωσε για την επιλογή του παίζοντας καλύτερα από αγώνα σε αγώνα, δίνοντας το 100%. Οι στόχοι του πάντοτε συνυφασμένοι με εκείνους της καλαματιανής του «οικογένειας», αφού όπως και ο ίδιος δηλώνει η αποδοχή του κόσμου και των ανθρώπων του συλλόγου τον έχουν κάνει να νοιώθει μέλος της.
Την χρονιά της ανόδου ήταν πραγματικός πρωταγωνιστής αλλά και μοιραίος παίκτης. Ο Ουρουγουανός βολεϊμπολίστας που πρόσφερε τα μέγιστα στην άνοδο των «λύκων» στη Volleyleague, τραυματίστηκε σοβαρά στο τελευταίο ματς με τον Κέρκη στα play off, καθώς υπέστη ρήξη χιαστού και χρειάστηκε χειρουργείο. Η ομάδα όχι μόνο δεν τον εγκατέλειψε αντιθέτως τον κράτησε στους κόλπους της και φέτος επέστρεψε υγιής στους αγωνιστικούς χώρους δίνοντας ξανά τον καλύτερό του εαυτό. Αποτελώντας την αιχμή του δόρατος του προπονητή Άκη Χατζηαντωνίου (και) του οποίου φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη.
Λίγο πριν το πέσιμο της φετινής αυλαίας που θέλει την Καλαμάτα αδιαμφισβήτητη πρωταθλήτρια ο ικανότατος ακραίος μιλά στο best-tv.gr και στη δημοσιογράφο Σίσσυ Τριάντου για τα δυο πρώτα χρόνια, την φετινή κούρσα προς την άνοδο και τις φιλοδοξίες του για το μέλλον…
– Από την Ουρουγουάη μέχρι τη Μεσσηνία/Ελλάδα, ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές;
«Σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους ειλικρινά δε νομίζω ότι έχουμε πολλές διαφορές. Oι άνθρωποι εδώ είναι πολύ ζεστοί και φιλόξενοι και νομίζω ότι έχουμε παρόμοιες προσωπικότητες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πώς ζούμε για το βόλεϊ. Εδώ είναι επαγγελματικό, στην Ουρουγουάη είναι κυρίως ερασιτεχνικό. Είναι αδύνατο να κάνω αυτό που κάνω εδώ, δηλαδή να έρθω να παίξω σε μια ομάδα ως επαγγελματίας, να το κάνω στη χώρα μου. Και, προφανώς, η πόλη και όλα τα ιστορικά μέρη που έχει η Ελλάδα είναι τελείως διαφορετικά από τη χώρα μου».
-Απ’ όλα τα επιτεύγματά σου ως επαγγελματίας βολεϊμπολίστας, υπάρχει κάποιος αγώνας ή τουρνουά που ξεχωρίζει στο μυαλό σου και γιατί;
«Η πρώτη σεζόν και η τωρινή με την Καλαμάτα 80 θα είναι πάντα στο μυαλό μου! Την πρώτη χρονιά, προερχόμουν από μια διετία στην Κύπρο και δεν ήμουν πολύ σίγουρος πώς θα ήταν η απόδοσή μου. Κατέληξε να είναι μια πολύ καλή σεζόν για μένα: άνοδος αλλά άτυχος στο τέλος με τον τραυματισμό μου στο γόνατο. Κι αυτή τη σεζόν την ξεχωρίζω, λόγω της μεγάλης προσπάθειας που χρειάστηκε για να επιστρέψω μετά από αυτόν τον τραυματισμό. Προσπάθησα πραγματικά να προετοιμαστώ για να είμαι δυνατός φέτος και επιτέλους μπορέσαμε να πάρουμε ξανά την άνοδο!
Η καριέρα μου στο μπιτς βόλεϊ έχει επίσης καλές στιγμές. Κερδίσαμε 2 πρωταθλήματα Νότιας Αμερικής το 2019 απέναντι σε δυνατές χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία με τον συμπαίκτη μου, που ήταν πολύ σημαντικά για μένα. Ήταν ένα μεγάλο όνειρο που είχα όταν ήμουν παιδί, να κερδίσω ένα τουρνουά της Νότιας Αμερικής και γι’ αυτό θα θυμάμαι πάντα αυτούς τους αγώνες».
– Eίσαι με τους “λύκους” της Καλαμάτας εδώ και τρία χρόνια,. νιώθεις σαν στο «σπίτι» σου, σαν να είσαι μέλος της «οικογένειας»;
«Ναι, η πόλη και οι άνθρωποι με κάνουν να νιώθω πολύ άνετα, είναι σαν δεύτερο σπίτι για μένα».
– Πώς είναι να παίζεις μπροστά στον φίλαθλο κόσμο της Καλαμάτας 80;
«Πιστεύω ότι έχουμε από τους καλύτερους οπαδούς του βόλεϊ. Προφανώς εξαιρώ τις μεγάλες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ που έχουν πολύ κόσμο πίσω τους. Έχουμε επίσης πολύ κόσμο που έρχεται σε όλα τα παιχνίδια για να μας στηρίξει κι αυτό είναι υπέροχο συναίσθημα για τους παίκτες».
– Πώς χειρίζεσαι την πίεση πριν τα σημαντικά ματς;
«Προσπαθώ να το σκεφτώ ως πρόκληση. Είμαι πάντα ενθουσιασμένος με τα δύσκολα /κρίσιμα παιχνίδια και μου αρέσει να τα παίζω. Μπορείς να παίξεις καλά ή άσχημα, να κερδίσεις ή να χάσεις αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά αυτοί είναι οι αγώνες που σε κάνουν να βελτιώνεσαι, εφόσον τα σκέφτεσαι με θετικό τρόπο».
– Έχεις νευρικότητα πριν τους αγώνες; Έχεις κάποιο… τελετουργικό πριν από κάθε παιχνίδι;
«Μερικές φορές ναι. Είναι φυσιολογικό να είσαι ανήσυχος και να θέλεις να παίξεις καλά. Είναι καλό γιατί δείχνει ότι νοιάζεσαι γι’ αυτό που κάνεις.
Ναι, κάνω (έχω τελετουργικά), κάθε παιχνίδι στο σπίτι μου αρέσει να πίνω mate πριν πάω στο γήπεδο. Το κάνω αφού είμαι εδώ στην Καλαμάτα. Ακούστε λίγη μουσική και χαλαρώστε στο διαμέρισμά μου.
Όταν έχουμε εκτός έδρας παιχνίδια, κάνω σχεδόν το ίδιο πράγμα, αλλάζω σύντροφο μόνο για έναν ωραίο καφέ. Τίποτα τρελό».
– Την τελευταία φορά που η ομάδα ανήλθε στην πρώτη κατηγορία, τραυματίστηκες. Πως ήταν το «ταξίδι» προς την ανάκαμψη;
«Ήταν ο χειρότερος τραυματισμός που είχα σε όλη μου την καριέρα! Άρχισα να νιώθω κοντά στο 100% τον Δεκέμβριο, όταν τελείωνε ο δεύτερος γύρος. Είμαι πολύ ευγνώμων που η Καλαμάτα 80 αποφάσισε να με κρατήσει, είχα χρόνο να συνέλθω και να κάνω πολλές προπονήσεις για να δυναμώσει ξανά το πόδι μου. Στην ανάπαυλα έκανα ως επί το πλείστον γυμναστήριο και λίγο μπιτς βόλεϊ ως “pre” preseason. Ένιωσα μετά από ένα χρόνο το πόδι μου να επανέρχεται σιγά σιγά στο φυσιολογικό».
-Φέτος επέστρεψες, είχες αναρρώσει πλήρως; Φοβήθηκε τυχόν υποτροπή, κρατήθηκες;
«Όπως σου ανέφερα, σιγά σιγά γινόμουν επανερχόμουν στη διάρκεια του πρώτου γύρου και μέχρι σήμερα σκέφτομαι πως μπορεί να συμβεί μια υποτροπή, ήταν μεγάλο πράγμα να υπερβώ στο μυαλό μου τον φόβο ότι θα πέσω ξανά άσχημα. Με όλα τα βάρη και τις προπονήσεις, άρχισα να νιώθω ασφαλής, αλλά ένα μέρος του μυαλού μου πάντα μου λέει «πρόσεχε», μόλις έμαθα πώς να παίζω με αυτό και τώρα είμαι πολύ πιο άνετος. Νιώθω ότι χρειάζομαι λίγο περισσότερο για να φθάσω στο 100%».
– Πώς περιγράφεις τη φετινή χρονιά; Το κάνατε να μοιάζει εύκολο καθόλη τη σεζόν. Ήταν αλήθεια;
«Σίγουρα δεν ήταν εύκολο, χρειάστηκε πολλή δουλειά και προπόνηση. Σκέφτομαι όλη τη χρονιά, είχαμε πολύ δύσκολες στιγμές (2-0 πίσω με τον Ηρακλή, 1-0 με τον Άρη, 0-2 με το Αίγιο και 2-0 με τον Πανιώνιο) και μπορούσαμε να κερδίσουμε όλα αυτά τα παιχνίδια αλλά ήταν πολύ δύσκολο, χρειάστηκε πολλή προσπάθεια ψυχική και σωματική. Δεν συμβαίνει συνέχεια. Μπορεί απ’ έξω να φαίνεται πιο εύκολο αλλά θέλει πολλή σκληρή δουλειά από όλη την ομάδα».
-Ποιος αντίπαλος ήταν πιο ανταγωνιστικός και ποια ομάδα θεωρείς ότι είναι η καλύτερη για να προβιβαστεί στη μεγάλη κατηγορία;
“Πιστεύω ότι οι πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος, Πανιώνιος Ηρακλής και Άρης είναι δυνατές υποψήφιες για να πάρουν την άνοδο, αλλά και οι πιο ανταγωνιστικές ομάδες. Τα play off είναι ένας διαφορετικός κόσμος και όλα μπορούν να συμβούν εκεί”.
-Ένα παιχνίδι έμεινε. Ο Πανερυθραϊκός. Είσαι αγχωμένος; Νιώθεις ότι είναι τυπική υποχρέωση, πριν τον τίτλο;
«Πιστεύω ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως ένα ακόμη παιχνίδι, πετύχαμε τον στόχο μας, αλλά πρέπει να είμαστε επαγγελματίες και να τελειώσουμε τη σεζόν με ένα καλό παιχνίδι.
Επίσης όλοι ξέρουμε ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό για την Καλαμάτα να ανέβει αήττητη, οπότε θέλουμε να πετύχουμε και αυτόν τον στόχο».
– Συμφωνήσατε για έναν ακόμη χρόνο στην Καλαμάτα, σωστά; Νιώθεις ότι γίνεσαι πια γηγενής;
«Ναι, του χρόνου θα είμαι ξανά εδώ. Μερικές φορές όταν μιλάω με ανθρώπους στην πόλη ή ακόμα και με την ομάδα αστειεύονται πως γίνομαι «καλαματιανός», και είναι ωραίο να το ακούω. Με κάνει να νιώθω μέρος της πόλης και των ανθρώπων».
-Στόχοι για την επόμενη σεζόν;
«Φυσικά και θέλω να μείνω στην 1η κατηγορία, θέλω να μείνω στην κατηγορία και γιατί όχι να προκριθώ σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ξέρω ότι η Volley League είναι δύσκολο πρωτάθλημα, αλλά είναι μια ωραία πρόκληση. Την τελευταία φορά δεν μπόρεσα να βοηθήσω τόσο πολύ την ομάδα λόγω του τραυματισμού μου, οπότε θέλω να το κάνω φέτος».
-Τι συμβουλή έχεις για τους νέους βολεϊμπολίστες;
«Πρώτα από όλα, το να απολαμβάνεις αυτό το όμορφο άθλημα, σου δίνει πολλές εμπειρίες όχι μόνο ως παίκτης, αλλά και ως άνθρωπος. Και προσπάθησε να είσαι πάντα καλός συμπαίκτης».
In English
From Uruguay to Kalamata… Many miles, many dreams, a lot of talents. Mauricio Vieyto counts three years with the green jersey of Kalamata 80 during which he has earned the love and respect of the fans of Messinia and beyond…
The Uruguayan volleyballer stands out for his passion and fighting spirit. He stands out for his volleying style and the boldness of his game. From the first season he justified the team’s choice by playing better from match to match, giving 100%.
His goals have always been intertwined with those of his Kalamata “family”, since, as he himself states, the acceptance of the people and of the club have made him feel like a true member.
In the year of Kalamata’s 80 promotion, he was a real protagonist but also a fatal player. The Uruguayan volleyball player, who contributed the most to the “wolves”‘ promotion to Volley League, was seriously injured in the last match against Kerkis for the play-offs, as he suffered a cruciate ligament rupture that eventually required surgery. The team not only did not abandon him, but kept him in its fold and this year he returned healthy to the courts, again giving his best. He is the spearhead of coach Akis Hatziantoniou, whose trust (also) seems to have earned. Shortly before the curtain falls on this year’s season, which will see Kalamata as the undisputed champion, the talented winger speaks to Best-tv.gr and journalist Sissy Triantou about the experiences of the first two years, this year’s race towards promotion and his ambitions for the future…
– From Uruguay to Messinia/Greece, which are the biggest differences?
«Taking about the people I don’t think we have a lot differences honestly, people here are very warm and welcoming and I think we have similar personalities. There’s a big difference on how we live about volleyball because here is professional and in Uruguay is mostly amateur, it’s impossible to do what I do here (to come and play for a team as a professional volleyball player) in my country. And obviously the city and all the historical places that Greece has are totally different to my country».
-Of all your accomplishments as a professional volleyball player, is there a match or tournament that stands out in your mind? Why?
«The first and this last season with Kalamata will always stand in my mind. The first one I was coming from 2 years in Cyprus and not very sure how my performance was going to be and ended up being a very good season for me, promotion and unlucky at the end the knee injury. And this season because all the effort it took for me to come back after that injury, I really tried to prepare myself to be strong this year and finally we could take the promotion again. And about my beach volleyball career we won 2 South American championships in 2019 against strong countries like Argentina and Brazil with my teammate that were very important for me. It was a big dream I had when I was kid to won a South American tournament that’s why I always remember them».
– So, you’ve been with Kalamata’s wolves for three years now. Do you feel it like “home”, like you are part of the “family”?
«Yes, the city and the people make me feel very comfortable, it’s like a second home for me».
– What is it like playing in front of Kalamata’s crowd?
«I think we have one of the best fans in volleyball, obviously taking the big teams out like Olympiacos, Panathinaikos, PAOK, they have a lot a people behind them. We also have a lot of people coming to all the games to support and this is a great feeling for the players».
– How do you handle the pressure during important matches?
«I try to think about it as a challenge. I’m always excited about big games and I enjoy playing them. You can play good or bad, win or lose this is part of the sport but those are the games that make you improve if you think of them in a positive way».
– Do you get nervous before games? Do you have any pregame ritual(s) that you do before every game?
«Sometimes yes, the normal thing when you’re anxious and you want to play good. It’s good because it shows that you care about what you’re doing.
Yes, I do (have rituals), every home game I like to drink mate before Ι go to the court. I do it since Ι’m here in Kalamata. Listen some music and relax in my apartment.
When we have away games I do almost the same thing I only change mate for a nice coffee. Nothing crazy».
-Last time when the team made it to the first division, you got a big injury. Was it a long journey to recovery?
«It was the worst injury I had in all my career! I started to feeling close to 100% in December, when the second round was finishing. I’m very thankful that Kalamata 80 decided to keep me, I had time to recover and do a lot of workout to get my leg strong again. During the break I mostly did gym and some beach volley as “pre” preseason. I felt after 1 year my leg started to feel back to normal».
-This year you came back, were you fully recovered? Did you hold back, afraid of a relapse?
«As I told you before I was slowly getting better during the first round and until today I think about a relapse, it was a big thing to break in my mind the fear of landing bad again. With all the weights and workouts, I started to feel safe but a part of my mind always tells me “be careful”, I just learned how to play with that and now I’m a lot more comfortable. I feel Ι need just a little bit more to 100%».
– How do you describe this year? You made it seem like an easy “sail” through the entire season. Was it really?
«Definitely it wasn’t easy, it took a lot of work and trainings. I think about the whole year and we had very difficult moments (2-0 down with Ιraklis, 1-0 down with Aris, 0-2 with Aigio and 2-0 down with Panionios) and we could win all those games but it was very hard, it took a lot of effort mentally and physically. It doesn’t happen all the time. Maybe from outside it looks easier but it requires a lot of hard work from the whole team».
-Which opponent was more competitive and which team do you think is best to make it to the big Greek league?
«I think the first teams in the league, Panionios Iraklis and Aris are strong candidates to take the promotion and also the most competitive teams. Play offs it’s a different world and anything could happen there».
– One game left. Panerithraikos. Are your nervous? Do you feel like it’s a typical obligation, before the title?
«I think we should take it as one more game, we achieved our goal but we must be professionals and finish the season with a good game.
Also we all know it could be something very important for Kalamata to go up undefeated so we want to achieve that goal as well».
– You agreed for another year in Kalamata, correct? Do you feel like you’re becoming native?
«Yes, next year I will be here again. Sometimes when I talk with people around the city or even with the team they joke I’m becoming “kalamatianos” and it’s nice to hear it. Ιt makes me feel part of the city and the people».
-Objectives for the next season?
«Of course I want to stay in 1st division, I want to keep the category and why not qualify to a European tournament. I know Volley league is a tough competition but it’s a nice challenge. Last time I couldn’t help so much the team because of my injury so I want to do it this year».
-What advice do you have for up-and-coming volleyballers?
«First of all to enjoy this beautiful sport, it gives you a lot of experiences not only as player, as a person too. And try to always be a good teammate».
Σίσσυ Τριάντου
* photo’s by Παναγιώτης Μουστάκης
