Τα παιδιά σπάνια νοσούν σοβαρά από την covid-19. Από την αρχή της χρονιάς έως τον Απρίλιο, η πιθανότητα ενός Αμερικανού ηλικίας 5 -14 να μολυνθεί και να καταλήξει λόγω του ιού ήταν περίπου μία στις 500.000 – περίπου το ένα δέκατο των πιθανοτήτων ενός παιδιού να πεθάνει υπό κανονικές συνθήκες σε τροχαίο. Ωστόσο, εξαιτίας της πανδημίας τα σχολεία έκλεισαν σε όλο τον κόσμο πλήρως ή μερικώς για χρονικό διάστημα που αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα περίπου ενός ακαδημαϊκού έτους. Η τεράστια ζημιά που το κλείσιμο προκάλεσε στις προοπτικές των παιδιών θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο εάν το κλείσιμο τους ήταν ένας από τους καλύτερους τρόπους πρόληψης των θανατηφόρων λοιμώξεων στους ενήλικες. Ωστόσο, ελάχιστες κυβερνήσεις στάθμισαν προσεκτικά το κόστος και τους κινδύνους.
Πολλές, ενώ τα μπαρ και τα εστιατόρια παρέμειναν ανοιχτά, έκλεισαν τα σχολεία, είτε για να κατευνάσουν τα σωματεία των εκπαιδευτικών, των οποίων τα μέλη πληρώνονται ανεξάρτητα με το αν η διδασκαλία γίνεται με φυσική παρουσία ή όχι, είτε για να καθησυχάσουν τους ανήσυχους γονείς.
Ως αποτέλεσμα, οι νεαροί εγκέφαλοι έπαψαν να τροφοδοτούνται με ερεθίσματα. Οι μαθητές του δημοτικού σχολείου στην Αγγλία έχουν μείνει πίσω περίπου τρεις μήνες σε σχέση με το που θα βρίσκονταν κανονικά.
Το 2020, τα παιδιά στην Αιθιοπία έμαθαν 60-70% λιγότερα από ότι συνήθως. Τα πράγματα ήταν άσχημα ακόμη και πριν από την πανδημία.
Περισσότερα από τα μισά παιδιά ηλικίας δέκα ετών σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος δεν ήταν σε θέση να διαβάσουν ούτε μια απλή παράγραφο.
Η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί ότι αυτό ποσοστό αυτό θα μπορούσε να αγγίξει τα δύο τρίτα.
Σε όλες τις χώρες, το κλείσιμο των σχολείων θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ των εύπορων (που διαθέτουν ένα iPad κι ένα ήσυχο υπνοδωμάτιο ιδανικό για εξ’ αποστάσεως μάθηση) και των μη εύπορων μαθητών (που δεν διαθέτουν τα παραπάνω).
Ωστόσο, η ανατροπή που προκάλεσε η covid-19 δημιουργεί επίσης μια ευκαιρία να γίνουν τα σχολεία καλύτερα από πριν.
Τόσοι πολλοί μαθητές έχουν τόσο πολύ έδαφος να καλύψουν που οι εκπαιδευτικοί σκέφτονται ποιος θα ήταν ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να τους βοηθήσουν.
Ορισμένες πλούσιες χώρες προσφέρουν περισσότερη υποστηρικτική διδασκαλία στους μαθητές που έμειναν πολύ πίσω είτε κατά μόνας ή σε μικρές ομάδες.
Ορισμένες φτωχές χώρες απλοποιούν τα υπερφορτωμένα προγράμματα σπουδών, ενώ επιτρέπουν στους εκπαιδευτικούς να αποκλίνουν από τα σχολικά εγχειρίδια και να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στη διδασκαλία των βασικών στην ανάγνωση και τα μαθηματικά. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις φαίνεται να φέρνουν αποτελέσματα.
Η εμπειρία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης έδωσε την ευκαιρία στους εκπαιδευτικούς για ταχύρυθμα μαθήματα στην εκπαιδευτική τεχνολογία.
Τα δια ζώσης μαθήματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν, εάν οι εκπαιδευτικοί είχαν την κατάλληλη εκπαίδευση και τους δίνονταν η ελευθερία να πειραματιστούν.
Το λογισμικό μπορεί να βοηθήσει στην εξατομίκευση των μαθημάτων, ώστε τα παιδιά να λαμβάνουν εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται απόλυτα στις ικανότητές τους.
Και αν οι καθηγητές δεν είχαν τα ανιάρα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί, συμπεριλαμβανομένης της όλης διαδικασίας βαθμολόγησης, θα είχαν επιπλέον χρόνο για τους μαθητές που χρειάζονται περισσότερη βοήθεια.
Η πανδημία ανέδειξε το πώς το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει την ακαδημαϊκή επιτυχία.
Το γεμάτο στομάχι, οι ενθαρρυντικοί γονείς και ένα σπίτι με πολλά βιβλία αποτελούν πάντοτε πλεονέκτημα.
Οι συνθήκες στο σπίτι έχουν σημασία, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για το χώρο που πραγματοποιούνται μαθήματα.
Η περσινή χρονιά ανέδειξε τον σημαντικό ρόλο των κοινωνικών λειτουργών ιδιαίτερα για τους μειονεκτούντες μαθητές: να διασφαλίσουν, για παράδειγμα, ότι έχουν τα γυαλιά που χρειάζονται ώστε να μπορούν να διαβάσουν την οθόνη ή να βοηθήσουν τους γονείς τους με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, ώστε να αποφύγουν την έξωση.
Τα σχολεία μπορούν επίσης να προσφέρουν συμβουλευτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας και να φέρουν τους μαθητές σε επαφή με φιλανθρωπικά ιδρύματα ή οργανισμούς που βοηθούν στην επίλυση ενδοοικογενειακών προβλημάτων που αποσπούν την προσοχή.
Δυστυχώς, ελάχιστες κυβερνήσεις κάνουν έστω και το ελάχιστο για να καλύψουν τον χαμένο χρόνο.
Πέρυσι, μόνο το 2% των χρημάτων που δαπανήθηκαν σε πακέτα ανακούφισης από την covid-19 διοχετεύτηκαν στην εκπαίδευση.
Ο ΟΗΕ διαπίστωσε ότι έως το περασμένο φθινόπωρο μόνο το ένα τέταρτο των παιδιών είχε πρόσβαση σε κάποιου είδους αντισταθμιστικό πρόγραμμα.
Τα παιδιά που έμειναν πίσω σε σημαντικά μαθήματα κατά τη διάρκεια των lockdowns ενδέχεται να συνεχίσουν να υπολείπονται.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση, ένα παιδί σε μια φτωχή χώρα που χάνει ένα σχολικό έτος και δεν λαμβάνει τη σωστή βοήθεια ώστε να καλύψει τα κενά μπορεί τελικά να «σέρνεται» για σχεδόν τρία χρόνια.
Την επόμενη χρονιά η Αγγλία σκοπεύει να δαπανήσει ελάχιστα περισσότερα κονδύλια για να βοηθήσει τους μαθητές να καλύψουν τα κενά σε σύγκριση με αυτά που δαπάνησε σε ένα μήνα πέρυσι το καλοκαίρι για να επιδοτήσει τη σίτιση οικογενειών σε εστιατόρια.
Οι νομοθέτες στην Αμερική, όπου τα παιδιά έχουν χάσει περισσότερη από την δια ζώσης εκπαίδευση από σχεδόν οπουδήποτε αλλού στον πλούσιο κόσμο, υπήρξαν πιο γενναιόδωροι.
Αλλά μόνο το 20% των επιπλέον χρημάτων που δίνουν στα σχολεία μπορεί να δαπανηθεί σε μαθήματα κάλυψης των μαθησιακών κενών.
Πολλά θα διοχετευθούν στο άσκοπο «θέατρο της υγιεινής» – συμπεριλαμβανομένων των πλαστικών διαχωριστικών στα θρανία, κάτι που μπορεί να κάνει πιο δύσκολη την οπτική επαφή με τον πίνακα ή την ακουστική με τον δάσκαλο.
Τα δύο τρίτα των φτωχών χωρών έχουν μειώσει τις εκπαιδευτικές δαπάνες.
Τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά ακόμη και στις καλές εποχές οι φτωχότεροι ξοδεύουν μόνο 48 δολάρια ετησίως για κάθε μαθητή, κάτι που δεν είναι αρκετό. (Οι πλούσιες χώρες ξοδεύουν 8.500 δολάρια.)
Ο ΟΗΕ προβλέπει ότι η ξένη βοήθεια που προορίζεται για την εκπαίδευση θα μειωθεί κατά 12% μεταξύ του 2018 και του 2022.
Οι κυβερνήσεις συχνά μπαίνουν στον πειρασμό να μην ασχοληθούν με την εκπαίδευση.
Η βελτίωση των σχολείων είναι δαπανηρή και ενδέχεται να οδηγήσει σε συγκρούσεις με ομάδες ισχυρών συμφερόντων, όπως τα εκπαιδευτικά σωματεία, ενώ οφέλη μπορεί να μην είναι άμεσα ορατά, αλλά να φανούν αφού οι πολιτικοί που εισήγαγαν τις μεταρρυθμίσεις αποχωρίσουν από την κυβέρνηση.
Ωστόσο, για μια καλή ζωή αύριο, τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από τη καλή εκπαίδευση σήμερα.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν τουλάχιστον να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να αποκαταστήσουν τη ζημία που προκάλεσε το κλείσιμο των σχολείων κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Θα ήταν ακόμα καλύτερο να εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία για να ξαναγράψουν τους σχολικούς κανόνες”.
πηγη: Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
