Του Θανάση Κ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να επιβληθεί με “Επικοινωνία”, δηλαδή με μύθους που καλλιεργεί για τον εαυτό της.
Οι ισχυρισμοί αυτοί ελέγχονται πλέον ως ψευδείς και υπερβολικοί.
Και η απομυθοποίησή της, αποδεικνύει την αποτυχία της.
Κι επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τα γεγονότα που δείχνουν ότι απέτυχε, ούτε τα στοιχεία που πιστοποιούν την αποτυχία της, προσπαθεί να περάσει στην “αντεπίθεση” κατηγορώντας όσους της ασκούν κριτική ως “ακραίους”, ως “λαϊκιστές”, ως “υπονομευτές”.
Δεν έχει νόημα να απαντήσει κανείς σε τέτοιες ανοησίες.
Ας δούμε, λοιπόν, πιο προσεκτικά και πιο συστηματικά τους ισχυρισμούς της ένα προς ένα – αρχίζοντας από την Εξωτερική Πολιτική, προχωρώντας στην Οικονομία, και στη συνέχεια στο επιχείρημα της “Πολιτικής σταθερότητας”:
Σήμερα θα ασχοληθούμε κυρίως με τους ισχυρισμούς της στην Εξωτερική Πολιτική…
* Πρώτον, η Συμφωνία των Αθηνών, έφερε, λέει, “ύφεση” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και έναρξη ενός οργανωμένου διαλόγου με την Τουρκία.
Ποιά είναι η πραγματικότητα τώρα:
— Με τη Συμφωνία των Αθηνών (Δεκέμβριος του 2023), η Ελλάδα διακήρυξε την “φιλία” της με την Τουρκία, την ώρα που η Τουρκία έχει διακηρύξει νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας: το Τουρκολυβικό μνημόνιο (ήδη από το Δεκέμβριο του 2019), με το οποίο καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας – και έκτοτε προσπαθεί να το επιβάλλει στην πράξη.
Η Τουρκία δεν αναίρεσε τουλάχιστον το Τουρκολυβικό μνημόνιο για να αποδείξει την “φιλία” της προς την Ελλάδα. Ούτε επήλθε κάποια “ύφεση” μεταξύ των δύο χωρών. Η Τουρκία σταμάτησε τις εναέριες παραβιάσεις – γιατί λόγω του αμερικανικού εμπάργκο δεν μπορούσε να παίρνει ανταλλακτικά για τα πολεμικά αεροσκάφη της κι είχε χάσει το πλεονέκτημα στην αεροπορία – αλλά στη θάλασσα που διατηρεί το πλεονέκτημα συνεχίζει όργιο προκλήσεων.
Πριν λίγες μέρες κήρυξε Νavtex στο Βόρειο Αιγαίο, ύστερα κήρυξε Navtex στο Κεντρικό Αιγαίο και τώρα βγάζει το Πιρι Ρέϊς…
Ουσιαστικά βοηθήσαμε την Τουρκία να συνεχίζει τις προκλήσεις σε βάρος μας χωρίς πια να ρισκάρει ιδιαίτερα…
— Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να προχώρησε σε μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αλλά το Τουρκολυβικό μνημόνιο καταπατά τη διακηρυγμένη ΑΟΖ της Ελλάδας! Και έξω από την Κάσο η Τουρκία εμπόδισε με πολεμικά της ερευνητικό σκάφος που είχε μισθώσει η Ελλάδα να κάνει έρευνες για την πόντιση καλωδίου που θα συνδέει την Ελλάδα με την Κύπρο.
Ποιά “ύφεση”;
Για την ακρίβεια δεν το “εμπόδισε” ακριβώς. Ζήτησε από το ιταλικό σκάφος να ενημερώσει τις τουρκικές αρχές για την έρευνά του. Πράγμα που ισοδυναμεί με έμμεση αναγνώριση ότι στις θαλάσσιες περιοχές της Ελληνικής ΑΟΖ (που είναι ήδη οριοθετημένη με την Αίγυπτο) η Ελλάδα αναγνωρίζει δικαιοδοσία της Τουρκίας!
Ωραία “φιλία”…
— Κι όταν η Ελλάδα θέλησε να οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες στο Κεντρικό Αιγαίο (εφαρμόζοντας Ευρωπαϊκή οδηγία) η Τουρκία απαίτησε και πέτυχε να το κάνουμε μόνο μέσα στα χωρικά μας ύδατα. Δηλαδή στα έξη μίλια από τις ακτές των νησιών μας. Ενώ την επόμενη μέρα η Τουρκία διακήρυξε και εκείνη δικές της θαλάσσιες ζώνες στο Βόρειο Αιγαίο πολύ πέρα από τα δικά της χωρικά ύδατα.
— Και τώρα ο κ. Ερντογάν διακηρύσσει από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, ότι στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο – δηλαδή σε θαλάσσιες περιοχές όπου εκτείνονται βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα – τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την Τουρκία.
Δηλαδή λέει πια απερίφραστα ότι έχει καταργήσει στην πράξη τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα…
Ποιά “φιλία” και ποιά “ύφεση”;
— Βεβαίως όχι μόνο το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και επίσημοι ευρωπαϊκοί χάρτες πλέον αναγνωρίζουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Αλλά η Τουρκία δεν παύει να τα διεκδικεί και να τα υπονομεύει. Και η Ελλάδα διακηρύσσει τη… “φιλία” της προς την Τουρκία στέλνοντας το μήνυμα ότι ψάχνει να βρει τρόπο να τα… ¨μοιράσει” με την Τουρκία.
— Στο μεταξύ όλες οι τρίτες χώρες που βλέπουν την Τουρκία να απειλεί την Ελλάδα και την Ελλάδα να διακηρύσσει την… φιλία της προς την Τουρκία βγάζουν το συμπέρασμα, είτε ότι οι προκλήσεις της Τουρκίας “δεν είναι πολύ σοβαρές”, είτε ότι η Ελλάδα δεν έχει διάθεση να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και τα δύο είναι ολέθρια για την Ελλάδα…
Γιατί υπονομεύουν τη διεθνή μας στήριξη και μας αφήνουν χωρίς συμμάχους κατά κοινού εχθρού…
Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά χώρες που είχαν πρόβλημα με την Τουρκία κι έβλεπαν την Ελλάδα ως δυνητικό σύμμαχο έναντι της Τουρκίας να έχουν μερικά τουλάχιστον μεταστραφεί:
Από την ανατολική Λιβύη ο στρατάρχης Χαφτάρ ζητούσε επιμόνως στήριξη από την Ελλάδα το 2020 και οι “φωστήρες” που συμβουλεύουν την κυβέρνηση τον έλεγαν “τελειωμένο” τότε! Σήμερα η κυβέρνηση της ανατολικής Λιβύης έχει προσεγγίσει τον “εχθρό” της Ερντογάν, και ο Χαφτάρ έχει πάρει τις αποστάσεις του από την Αθήνα. Στην Αίγυπτο η κυβέρνηση του Σίσι έβλεπε την Τουρκία ως “υπαρξιακό κίνδυνο”. Και τώρα βλέπουμε να υπάρχει κι εκεί κάποια προσέγγιση με την Άγκυρα. Και κοινά γυμνάσια!
Τώρα τελευταία η κυβέρνηση Μητσοτάκη “πέτυχε” να έλθει σε διαμάχη ακόμα και με την Κύπρο! Από την πολύ “φιλία” με την Τουρκία κοντεύουμε να χάσουμε και τη συμμαχία μας με την… Κύπρο!
Το Ισραήλ είναι ο μοναδικός σύμμαχός που μας έχει απομείνει στην περιοχή – και κινδυνεύουμε να τον χάσουμε κι αυτόν.
Η πολιτική φιλίας προς την Τουρκία, τη χώρα που πρωτίστως μας απειλεί έχει αποθρασύνει τις προκλήσεις της εναντίον μας κι έχει απομακρύνει τους δυνητικούς συμμάχους μας. Που διαπιστώνουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από μας.
— Μας λέει η κυβέρνηση ότι όποιοι της κάνουν κριτική δεν θέλουν επαφές με την Τουρκία. Λάθος. Δεν θέλουμε διακήρυξη φιλίας με τη χώρα που μας απειλεί.
Κανείς δεν λέει να σταματήσουν οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Κανείς δεν λέει να μην υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας. Το μόνο που λέμε είναι ότι με χώρες που σε απειλούν δεν υπογράφεις διακήρυξη φιλίας. Γιατί μπαίνεις μόνος σου στο περιθώριο. Κι αυτό αποδείχθηκε πια. Για όποιον έχει μάτια και βλέπει. Για όποιον έχει στοιχειώδη νου και καταλαβαίνει…
— Μας λένε ότι αγόρασαν οπλικά συστήματα. Πράγματι αγόρασαν (Ραφάλ και Μπελαρά). Αλλά πριν ακόμα τα παραλάβουν καλά-καλά διακηρύσσουν πως όταν η Τουρκία εμπράκτως εμποδίζει την Ελλάδα να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα εμείς δεν βγάζουμε το στόλο μας γιατί… θα αναγκαστούμε μετά να τον μαζέψουμε πίσω ηττημένοι. Δηλαδή αγοράζουμε όπλα αλλά διακηρύσσουμε ταυτόχρονα ότι ΔΕΝ θα τα χρησιμοποιήσουμε. Τότε γιατί τα αγοράζουμε;
— Μας λένε ακόμα ότι διάλογος με την Τουρκία γινόταν και επί κυβερνήσεων Σαμαρά στο παρελθόν και επί κυβερνήσεων Καραμανλή.
Φυσικά και γινόταν διάλογος.
Αλλά τότε δεν υπογράφαμε “Συμφωνίες φιλίας”
Και τότε δεν υπήρχε Τουρκολυβικό μνημόνιο, ούτε “Γαλάζια Πατρίδα” ούτε εποικισμός της Αμμοχώστου, ούτε μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Ούτε παρεμπόδιση πόντισης καλωδίου έξω από την Κάσο.
Όλα αυτά έγιναν επί κυβέρνησης Μητσοτάκη….
Και πώς αντέδρασε η Ελλάδα;
Διακηρύσσοντας τη… “φιλία” της προς την Τουρκία!
— Μας λένε ότι πέτυχαν “κινητικότητα” στις σχέσεις μας με την Τουρκία
Το ίδιο μας έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν έκανε τη Συμφωνία των Πρεσπών: Ότι έδειξε “κινητικότητα”, λέει, κι έλυσε ένα πρόβλημα “παγωμένο” για 26 χρόνια. Μόνο που από την κινητικότητα εκείνη δεν λύθηκε το Μακεδονικό. Υποχώρησε πλήρως η Ελλάδα, με μια Συμφωνία που τα Σκόπια δεν την τηρούν πια! Μετατρέποντας το πρόβλημα του ψευτομακεδονισμού, από διαμάχη ανάμεσα σε Ελλάδα και Σκόπια για το όνομα σε διαμάχη ανάμεσα σε Βουλγαρία και Σκόπια για τη Μακεδονική γλώσσα και τη Μακεδονική εθνότητα.
Από την πολύ… “κινητικότητα” η Ελλάδα απλώς υποχώρησε και έφυγε από τον προσκήνιο. Αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει!
Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν διανοείται καν να συνεργαστεί με την Βουλγαρία για να αντιμετωπίσουν μαζί τον ψευδομακεδονισμό των Σκοπίων…
— Και τώρα ετοιμάζουν “Πρέσπες του Αιγαίου” με τις οποίες θα δείξουν πάλι …”κινητικότητα”! Δηλαδή προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι ψάχνουν να βρουν φόρμουλα να υποχωρήσουν απέναντι στις προκλήσεις και της Τουρκίας! Θυσιάζοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο…
— Μας λένε ότι τελικά ο Ερντογάν “δεν βγήκε κερδισμένος” στην Νέα Υόρκη.
Πράγματι, συχνά είχα προειδοποιήσει ότι ο Ερντογάν κάνει “υπερεπέκταση” και ό,τι όποιος ανοίγει πολλά μέτωπα, τελικά το πληρώνει.
Κι είχα ακόμα προειδοποιήσει ότι το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει εύκολα να πάρει η Τουρκία F-35 (αν δεν κάνει μείζονες υποχωρήσεις η Τουρκία – που ακόμα δεν είναι έτοιμη να κάνει)
Ο Ερντογάν δεν μοιάζει να πέτυχε πολλά στη Νέα Υόρκη, αλλά η Ελλάδα έφυγε εντελώς άπρακτη από τη Νέα Υόρκη.
Ο Ερντογάν προσπαθεί μέσα στις αντιφάσεις της πολιτικής του, αλλά η Ελλάδα βουλιάζει το τέλμα της ανυπαρξίας της.
— Μιλάνε για “ήρεμα νερά” όταν ο Ερντογάν διακηρύσσει ότι τίποτα δεν γίνεται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία!
Αυτό δεν είναι “ήρεμα νερά”, δεν είναι “κινητικότητα”…
Είναι βάλτος Κατευνασμού. Είναι αναβολή κρίσεων με σταδιακή διολίσθηση σε έμπρακτη αποδοχή των τουρκικών θέσεων.
Ποιός να μας πάρει στα σοβαρά;
Τελικά η Εξωτερική Πολιτική ΔΕΝ είναι “επικοινωνία” για εσωτερική κατανάλωση. Είναι συσχετισμοί ισχύος διεθνώς. Κι εδώ χάνουμε.
Άσε που η κυβέρνηση χάνει πια ΚΑΙ την επικοινωνιακή μάχη στο Εσωτερικό…
ΥΓ.1 Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να φέρει το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, την κινητικότητα που οδήγησε στις Πρέσπες, τώρα και στα ελληνοτουρκικά. Οδηγώντας σε “Πρέσπες του Αιγαίου”.
Εμφανίζεται ο ίδιος ως “αντίπαλος δέος” του Τσίπρα, αλλά υιοθετεί την ίδια Πολιτική.
Κι όπως θα δούμε, όχι μόνο στα Εξωτερικά…
ΥΓ.2 Ο Τσίπρας πλήρωσε ακριβά τις Πρέσπες. Δεν καταγράφηκε ως “επιτυχία” του. Τελικά οδήγησε (μαζί με άλλα φυσικά) στην ήττα του και στον διάλυση του κόμματός του.
Και σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη υιοθετεί τα ίδια ακριβώς “επιχειρήματα”:
Διακηρύσσει ότι επιλέγει την “κινητικότητα” (όπως και ο Τσίπρας) και ότι όσοι διαφωνούν μαζί της είναι “ακροδεξιοί” (όπως έλεγε, τότε, και ο Τσίπρας).
Τελικά το να απορρίπτεις τον Κατευνασμό και να υποστηρίζεις το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας είναι “ανάθεμα” για τις “συστημικές δυνάμεις”…
Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που το ελληνικό πολιτικό σύστημα βουλιάζει, τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων πέφτουν συνεχώς στις δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα συρρικνώνεται συνεχώς σε πρωτοφανή επίπεδα – δηλαδή σταδιακά απονομιμοποιείται – και όλοι αναζητούν κάποιον game changer, για να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα.
Κι όπως θα δούμε, όχι μόνο στην Εξωτερική Πολιτική…
