Δευτέρα
23
Δεκέμβριος
TOP

Η θεωρία του «αντι-σύμπαντος», όπου ο χρόνος τρέχει προς τα πίσω

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα «αντί-σύμπαν» που μοιάζει με μια αντανάκλαση του δικού μας σύμπαντος. Αν αυτή η θεωρία ισχύει, θα μπορούσε να εξηγήσει από που προέρχεται η σκοτεινή ύλη.

Αρχικά, να διευκρινήσουμε ότι το «Big Bang» είναι ένας συλλογικός όρος που περιλαμβάνει μια ποικιλία θεωριών που έχουν μελετηθεί από κοσμολόγους, τους επιστήμονες, δηλαδή, που προσπαθούν να γυρίσουν το ρολόι του σύμπαντος όσο πιο κοντά στην αρχή του κόσμου. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι όλα ξεκίνησαν από την έκρηξη συμπυκνωμενης ύλης, ωστόσο υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το, για παράδειγμα, εάν η θερμοκρασία ήταν εξαιρετικά ζεστή ή στο απόλυτο μηδέν εκείνη την στιγμή.

Υπάρχουν επίσης διαφωνίες σχετικά με το τι μπορεί να συνέβη πριν από την έκρηξη. Θα μπορούσε αυτό που ονομάζουμε Big Bang να ήταν το σημείο καμπής μιας ακόμη μεγαλύτερης «αναπήδησης» σε εξέλιξη; Ας σκεφτούμε την στιγμή που αναπηδάμε στο τραμπολίνο και τα πόδια μας αγγίζουν σχεδόν το έδαφος από κάτω. Τότε ας φανταστούμε να βλέπουμε μόνο την επόμενη αναπήδηση προς τα πάνω. Αυτή η δεύτερη αναπήδηση δεν έχει νόημα χωρίς την πρώτη, καθοδική πορεία της αναπήδησης!

Η σκοτεινή ύλη είναι, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, ίσως ένα ακόμα πιο μπερδεμένο θέμα για τους επιστήμονες από το Big Bang. Αυτό συμβαίνει επειδή η σκοτεινή ύλη είναι ένα βασικό κομμάτι που βοηθά στην ολοκλήρωση ενός ασαφούς παζλ, και αυτό είναι το ερώτημα του τι σχηματίζει το σύμπαν γύρω μας σήμερα, όχι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Η σκοτεινή ύλη αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της ύλης στο σύμπαν, αλλά ποτέ δεν μπορέσαμε να τη δούμε πουθενά.

Πώς κρύβεται η σκοτεινή ύλη σε κοινή θέα και ποιες είναι οι ιδιότητές της;

Αυτά είναι τεράστια μυστήρια πάνω στα οποία στηρίζονται πολλές άλλες ιδέες. Προς το παρόν, ένας τρόπος για να περιγράψουμε τη σκοτεινή ύλη είναι πολύ κυριολεκτικός: με τον όρο «σκοτεινή», εννοούμε ότι δεν είναι φωτεινή, που είναι ο τεχνικός όρος για την ύλη που δεν αντανακλά ή δεν εκπέμπει φωτόνια με τρόπο που μπορούμε να αναγνωρίσουμε. Αλλά μπορούμε να μετρήσουμε τα φυσικά (όχι οπτικά) αποτελέσματα της σκοτεινής ύλης σε κάποια φαινόμενα όπως τα βαρυτικά κύματα.

Τώρα φτάνουμε πίσω στη νέα θεωρία. Αυτή υποστηρίζει ότι ένα νεοανακαλυφθέν «αντί-σύμπαν» μπορεί να συνυπάρχει παράλληλα με το δικό μας σύμπαν, αλλά να τρέχει πόσω στον χρόνο. Αν αυτή η θεωρία αποδειχτεί, ουσιαστικά το σύμπαν αυτό θα εξαπλωνόταν «προς τα πίσω» στο χρόνο, πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, με τον ίδιο τρόπο που το σύμπαν μας προχώρησε «προς τα εμπρός» στο χρόνο. Σε μια νέα εργασία, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στο περιοδικό Annals of Physics, ερευνητές από το Perimeter Institute for Theoretical Physics στο Οντάριο του Καναδά, προτείνουν ότι το Big Bang μπορεί να ήταν μικρότερο και πιο συμμετρικό από ό,τι νομίζουμε.

Και για να είναι πραγματικά συμμετρικά αυτά τα δύο σύμπαντα πριν και μετά, θα χρειαστεί να προσθέσουμε ένα σωματίδιο στην υπάρχουσα κατανόησή μας για το σύμπαν γύρω μας. Σήμερα, γνωρίζουμε για τα νετρίνα, τα εξαιρετικά μικροσκοπικά μυστηριώδη σωματίδια που εμπλέκονται μόνο στη βαρύτητα και την ασθενή αλληλεπίδραση. Εάν το σύμπαν μας αντικατοπτρίζεται από ένα παρόμοιο σύμπαν που τρέχει προς τα πίσω στο χρόνο από το Big Bang τότε αυτό που ονομάζουμε σκοτεινή ύλη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι μια εκδοχή ενός νετρίνου που κινείται δεξιόστροφα, κάτι που είναι το φυσικό αντίθετο από τα αριστερόστροφα νετρίνα στο δικό μας σύμπαν.

Αν αυτό ακούγεται δύσκολο στην κατανόηση, σας καταλαβαίνουμε απόλυτα. Αλλά μια νέα προσέγγιση σε αυτό το είδος νέας θεωρίας αποτελεί σημείο καμπής για την κοσμολογία, μιας και οι επιστήμονες χρειάζονται δημοσιευμένες θεωρίες για να τις μελετήσουν και να αποφασίσουν ποιο θα είναι το επόμενο θεωρητικό βήμα τους. Είναι πολύ πιο εύκολο οι επιστήμονες να πατήσουν σε ήδη υπάρχουσες θεωρίες χρησιμοποιώντας δικές τους παρατηρήσεις και μετρήσεις, και έτσι αναπτύσσονται ακόμα περισσότερες ιδέες με την πάροδο του χρόνου, καθώς βελτιώνουμε την κατανόησή μας και αναπτύσσουμε πιο εξελιγμένους τρόπους για να παρατηρούμε το σύμπαν.