Το τηλέφωνο με το βαρύ ακουστικό από μαύρο βακελίτη με το οποίο επικοινωνούσε ενώ οδηγούσε ο Τζέιμς Μποντ αντιμετωπίζονταν από τους κινηματογραφικούς θεατές σαν ένα από τα εξωτικά «αξεσουάρ» με τα οποία είχε εφοδιάσει την ασημένια Aston Martin ο πολυμήχανος Q. Είκοσι χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, εμφανίστηκαν στο εμπόριο κάτι ασύρματες συσκευές βάρους τριών κιλών που κόστιζαν περίπου 4.000 (σημερινά) ευρώ και με τις οποίες μπορούσε κάποιος να επικοινωνήσει τηλεφωνικά. Μιλάμε βέβαια για φωνητική επικοινωνία και μόνο – δεν διέθεταν ούτε καν «φιδάκι».
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 τα κινητά τηλέφωνα μίκρυναν ως συσκευές και απέκτησαν επιτέλους Snake. Φθήνυναν επίσης. Αλλά παρέμεναν ακριβά και σπάνια και ήταν σαφές ότι αποτελούσαν στοιχείο κοινωνικής και οικονομικής καταξίωσης για όποιον τα επιδείκνυε. «Ακόμα δέκα χρόνια αργότερα κι αφού είχαν εμφανιστεί και εξαφανιστεί τα Blackberries, ο ιδιοφυής Στιβ Τζομπς άλλαξε πάλι τον κόσμο παρουσιάζοντας στην αγορά το πρώτο πανέξυπνο iPhone», γράφει ο Κόνορ Πόουπ στους «Irish Times».
«Από το 2007 οι συσκευές κινητών τηλεφώνων γίνονταν όλο και πιο έξυπνες», σημειώνει ο Πόουπ. Θα μας επιτρέψει βέβαια να αναρωτηθούμε πόσο εξυπνότερο ήταν άραγε το iPhone 13 από το iPhone 12 (τυχαία αναφέρονται τα μοντέλα). Διότι εντάξει, η τεχνολογία κάνει άλματα εις ύψος (ή και επί κοντώ). Αλλά το να παρουσιάζεις κάθε χρόνο και νέο μοντέλο μοιάζει περισσότερο με μπίζνα που απευθύνεται στους ακραία ματαιόδοξους παρά με ανάγκη να εφαρμοστούν νέες καινοτομίες.
Διαβάστε την συνέχεια στο in.gr
