Του Κώστα Στούπα
1) Μήπως η αξιολόγηση να ξεκινήσει από ψηλότερα…
Μιλάμε συχνά για το μέτρο της αξιολόγησης ως ένα σοβαρό βήμα για την αντιμετώπιση των παθογενειών του ελληνικού Δημοσίου.
Βέβαια, αν είχαμε σοβαρές κυβερνήσεις, οι δικαστές, π.χ. που απομακρύνονται από τη δικαιοσύνη ως ανεπαρκείς, δεν θα μετατάσσονταν σε κάποια θέση αργομισθίας στο Δημόσιο…
Το ίδιο θα ‘πρεπε να ισχύει και σε ολόκληρο το Δημόσιο. Όσοι δεν πληρούν κάποια στάνταρτς επάρκειας να απομακρύνονται.
Θα μου πείτε, βέβαια, πως αφού δεν έχουμε καταφέρει να εφαρμόσουμε μια στοιχειώδη αξιολόγηση, έστω και χωρίς συνέπειες για το αποτυχόντα, πώς να εφαρμόσουμε μια ουσιαστική και αυστηρή αξιολόγηση;
Για τούτο κυρίως φταίνε οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να αποφύγουν οποιαδήποτε σύγκρουση με τους κομματικούς και πελατειακούς στρατούς που κυριαρχούν στο Δημόσιο…
Φταίμε βεβαίως και εμείς, γιατί τις κυβερνήσεις δεν τις διορίζει κάποιος που αποσκοπεί στη φθορά και την παρακμή της χώρας, αλλά εμείς: η δημοκρατική πλειοψηφία.
Καθώς μιλάμε όμως για αξιολόγηση, δεν θα πρέπει να ισχύει και για τους πολιτικούς κάποιου είδους αξιολόγηση;
Ένας υπουργός π.χ. που αποτυγχάνει να επιτελέσει τα καθήκοντά του, θα πρέπει να απομακρύνεται, να τυγχάνει μιας δεύτερης ευκαιρίας ή να έχει την ευκαιρία να αποτυγχάνει μέχρι να συνταξιοδοτηθεί;
Ο κ. Κώστας Καραμανλής ο νεότατος (αν και νεότερος θεωρείται ο πρωθυπουργός της περιόδου 2004-2009) ορθώς παραιτήθηκε την επομένη του τραγικού δυστυχήματος. Προχθές, όμως, ανακοίνωσε πως θα είναι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής. Το πιθανότερο είναι πως θα εκλεγεί γιατί τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζουν οι ψηφοφόροι συχνά δεν είναι αξιοκρατικά…
Βέβαια, ο κ. Καραμανλής απέτυχε ως μέλος της εκτελεστικής εξουσίας και όχι της νομοθετικής.
Ας αφήσουμε όμως τον πρώην υπουργό Μεταφορών που ανέλαβε το μερίδιο των ευθυνών που του αναλογεί, με τους υπόλοιπους τι γίνεται;
Διάβαζα χθες για την αποτυχία του θεσμού του προσωπικού γιατρού για δεύτερη φορά μέσα σε μια 7ετία περίπου. Ο θεσμός απέτυχε επί ΣΥΡΙΖΑ ως θεσμός του οικογενειακού γιατρού και απέτυχε δεύτερη φορά επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας ως θεσμός του προσωπικού γιατρού.
Οι υπουργοί που επί χρόνια σχεδίαζαν αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν απέτυχαν; Αν απέτυχαν δεν πρέπει να πάνε σπίτι τους και ενδεχομένως τα κόμματά τους να μην τους κατεβάσουν για μια-δύο τετραετίες υποψήφιους, προκειμένου στο μέλλον κάποιοι άλλοι να αναγκαστούν να δουλέψουν συστηματικότερα;
Την αποτυχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας δεν θα πρέπει να την χρεωθεί κάποιος; Για την εδώ και χρόνια ασυδοσία διάφορων κατηγοριών πολιτών που έχουν ρημάξει τον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ και τους δήμους, βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, δεν ευθύνεται το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;
Η προηγούμενη κυβέρνηση που ξιφουλκεί για τις ευθύνες της παρούσας σε σχέση με το δυστύχημα του ΟΣΕ έχει να επιδείξει κάποια μέτρα αξιολόγησης για τα στελέχη της που φέρουν ευθύνες π.χ. για τις τραγωδίες στο Μάτι ή τη Μάνδρα;
Θα μου πείτε πως η προηγούμενη κυβέρνηση είναι κατά της αξιολόγησης γενικότερα… Η υπόλοιπη κοινωνία όμως δεν θα ‘πρεπε να το λαμβάνει αυτό υπόψη της;
Στον κ. Τσακαλώτο π.χ. δεν θα έπρεπε να αναγνωρίζεται πως είναι εδώ και πολλές δεκαετίες ο υπουργός Οικονομικών με την αποτελεσματικότερη δημοσιονομική πολιτική και τα μεγαλύτερα πλεονάσματα; Τούτο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για μια χώρα με 4-5 χρεοκοπίες σε 200 χρόνια ύπαρξης;
Γιατί θα πρέπει να διεκδικήσει την επανεκλογή του ανταγωνιζόμενος τον κ. Τόσκα ή τον κ. Σπίρτζη;
Το ίδιο ισχύει και για την άλλη πλευρά. Ο κ. Πιερρακάκης γιατί θα πρέπει να τύχει της ίδιας μεταχείρισης με τον κ. Πλεύρη, τον κ. Καραμανλή κλπ.
Ασφαλώς και στις δημοκρατίες ο τελικός κριτής είναι ο λαός, οι παρατάξεις όμως δεν οφείλουν να εφαρμόσουν κάποιου είδους αξιολόγηση του ίδιου τους του εαυτού πριν επιδιώξουν να την εφαρμόσουν στους άλλους;
Μήπως αν αξιολογούσαν οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους Υπουργούς και τα στελέχη τους, το δημόσιο αποδεχόταν ευκολότερα να αξιολογηθεί;
2) Ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για τον αυτοκινητόδρομο Καλαμάτα-Πύλος-Μεθώνη
Καλημέρα κε Στούπα.
Προφανές ότι είμαι τακτικός αναγνώστης σας και επιτρέψτε μου να σχολιάσω το παραπάνω άρθρο παρόλο που δεν σχετίζεται (??) με το επίκαιρο δυστύχημα στα Τέμπη.
Με ποια κριτήρια αποφασίστηκε διακομματικά (δεν έχω εντοπίσει κάποια αντίδραση από την αντιπολίτευση) η κατασκευή του παραπάνω αυτοκινητόδρομου??. Ποιους ακριβώς θα εξυπηρετεί?? Πόσα αυτοκίνητα θα περνούν καθημερινά, ειδικά το χειμώνα?? Δεν θα υπάρχει στη σύμβαση πρόβλεψη αποζημίωσης του δημοσίου προς τον παραχωρησιουχο σε περίπτωση που, απόλυτα βέβαιο, τα έσοδα θα είναι χαμηλότερα από ένα προσυμφωνημένο ποσό??
Πως δίνεται προτεραιότητα σε ένα “τυφλό” αυτοκινητόδρομο και δεν χρησιμοποιούνται τα κονδύλια για (επίκαιρο παράδειγμα) τον εκσυγχρονισμό των τραίνων, ή κάποιο άλλο αυτοκινητόδρομο που θα εξυπηρετούσε και θα έδινε ασφαλείς συνθήκες οδήγησης σε πολύ περισσοτέρους οδηγούς??
Θα μπορούσα να γράψω πολύ περισσότερα για τους προφανείς λόγους της επιλογής του συγκεκριμένου έργου αλλά αφήνω σε σας το προνόμιο…..
Επειδή κατάγομαι από την περιοχή και με κουράζει η βέβαιη αντιπαράθεση με τους πατριώτες μου που θεωρούν λογική και απαραίτητη την κατασκευή του συγκεκριμένου αυτοκινητόδρομου, σε περίπτωση δημοσίευσης θα εκτιμούσα να βάλετε μόνο τα αρχικά μου.
Ευχαριστώ και συνεχίστε την καλή δουλειά. Χρειάζεται.
Βλέπε: Ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για τον αυτοκινητόδρομο Καλαμάτα-Πύλος-Μεθώνη
3) Θλιβερή απεργία…
Κύριε Στούπα καλημέρα σας,
Αφορμή για την επιστολή μου αποτελεί η παρότρυνση του συλλόγου της υπηρεσίας μου να “κατεβούμε” όλοι στην απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης για τις ζωές που χάθηκαν στα Τέμπη.
Παραθέτω παρακάτω την αφίσα και το μήνυμα.
Εργάζομαι σε μεγάλη Περιφέρεια της χώρας εδώ και δεκαέξι χρόνια ενώ πιο πριν εργαζόμουν σε Τράπεζα επί δωδεκαετίας. Πραγματικά, αναρωτιέμαι τι σχέση έχει ο θάνατος τόσων ανθρώπων με αυτή την απεργία και θλίβομαι πραγματικά γιατί και πάλι νομίζω στρέφουμε το βλέμμα μας στο δέντρο όχι στο δάσος.
Οι δημόσιες υποδομές (σε υλικά και ανθρώπινο δυναμικό) δεν ήταν στη θέση τους να κάνουν με προσοχή και ευθύνη την εργασία τους.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί δεν βρίσκονται στη θέση τους εν ώρα υπηρεσίας και πολλοί άλλοι (συνάδελφοι) χτυπούν τις κάρτες τους για να τους καλύψουν. Συζήτηση δεν βλέπω να γίνεται γι αυτό. Και δεν χρειάζεται να γίνουμε “ρουφιάνοι” όπως λέει ο λαός. Μια κάμερα χρειάζεται δίπλα στα ρολόγια ή ένα πιο σύγχρονο σύστημα παρουσιών ή ακόμη εάν θέλετε ένας συνδυασμός της παρουσίας μας στην υπηρεσία με το άνοιγμα του Η/Υ για να δούμε ποιος εργάζεται κανονικά και στην ώρα του. Ύστερα μας φταίνε οι ελλείψεις σε προσωπικό. Απλά πράγματα που στην Ελλάδα ακόμη δεν έχουν μπει ούτε ως θέμα συζήτησης. Ρωτήστε επίσης εάν γίνονται ασκήσεις προσομοίωσης για σεισμό, πνιγμό και καταποντισμό σε μια υπηρεσία που είναι κατά κύριο λόγο αρμόδια για την ασφάλεια των πολιτών και την εύρυθμη λειτουργία των υποδομών…
Τέλος, ρωτήστε γιατί χτίζονται με τέτοιο τρόπο οι αρμοδιότητες των οργανισμών των Δήμων, των Περιφερειών, των Υπουργών κλπ έτσι ώστε στο τέλος να φταίνε μόνο οι υπάλληλοι και όλοι οι υπόλοιποι να είναι αναρμόδιοι συμπεριλαμβανομένων και των συλλογικών μας οργάνων και θα καταλάβετε γιατί οι δικαστές δεν μπορούν να βρουν κανέναν, να φταίει στην έρευνα τους για απόδοση ευθυνών και γιατί όλοι αναλαμβάνουν θέσεις χωρίς αιδώ και ναι υπάρχει τεράστια πολιτική ευθύνη για όλους…
Σας ευχαριστώ Ε. Α.
