Με τον Ντόναλντ Τραμπ να επιμένει ότι οι δασμοί είναι η βασιλική οδός για να ανακτήσει η αμερικανική οικονομία το δυναμισμό της, επιστρέφει και η συζήτηση για το εάν μία εκδοχή προστατευτισμού μπορεί να είναι ο δρόμος για να αντιμετωπιστούν τα υπαρκτά προβλήματα οικονομικής στασιμότητας σε αρκετές αναπτυγμένες οικονομίες.
Η επιχειρηματολογία είναι γνωστή: μια οικονομία όπως η Αμερικανική έχει έναν καταναλωτικό δυναμισμό που υπερβαίνει την εγχώρια παραγωγή και άρα διαρκώς είναι σε θέση – και ανάγκη – να απορροφήσει τα εμπορικά και παραγωγικά πλεονάσματα άλλων χωρών που έχουν κάθε λόγο να κάνουν σχεδιασμό για την οικονομία τους με βάση τις αυξημένες εξαγωγές προς τις ΗΠΑ. Εάν επιβληθούν δασμοί, αυτό θα εξασφαλίσει ότι ένα μέρος των αμερικανικής αυξημένης ζήτησης θα στραφεί αναγκαστικά στην εγχώρια παραγωγή και έτσι οι ΗΠΑ εκτός από καταναλωτικό δυναμισμό θα αποκτήσουν και παραγωγικό δυναμισμό. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι δασμοί παρουσιάζονται ως η επιτομή ενός νέου «ενάρετου» οικονομικού κύκλου: τα αμερικανικά νοικοκυριά θα πιεστούν να παράγουν περισσότερο, για να καταναλώσουν περισσότερο κ.ο.κ.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του in.gr πατώντας εδώ
