Στην Κρήτη, η κατάσταση μοιάζει ακόμα πιο αδιευκρίνιστη. Κάποια ελαιουργεία -στα δυτικά κυρίως του νησιού- κάνουν λόγο για εξαιρετικές αποδόσεις, ενώ όσο πιο ανατολικά πάει κανείς, ο κόσμος μιλάει περισσότερο για προβληματικές παραγωγές.
Γενικά, πρόκειται για μία χρονιά εκ πρώτης όψεως με πολλούς χαμένους και λιγότερους κερδισμένους. Η ελληνική παραγωγή αναμένεται να κυμανθεί σε επίπεδα κάτω του μέσου όρου πενταετίας, κοντά στο όριο των 200.000 τόνων. Καθώς η πρόσοδος του επαγγελματία διαμορφώνεται από το γινόμενο ποσότητα επί τιμή, η παράμετρος αυτή είναι καθοριστική.
Ποιοτικά, εντοπίζεται μία «υπερπροβολή» σε Μ.Μ.Ε. και πηγαδάκια των Social Media, κάποιων υπαρκτών φαινομένων προβληματικών ελαιολάδων. Να σημειωθεί εδώ πως ο όρος «προβληματικός» είναι υποκειμενικός. Όπως πολύ σωστά αναφέρουν συνομιλητές του Ελαίας Καρπός, «προβληματική» παραγωγή θα ισχυριστεί και ο επαγγελματίας που έχει συνηθίσει να βγάζει εξτρίσσιμο με 2-3 γραμμές οξύτητας, ο οποίος φέτος για πληθώρα λόγων παράγει άριστο ελαιόλαδο 4 με 5 γραμμών. Φυσικά, σε χημικό επίπεδο, η οξύτητα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη διαμόρφωση των τιμών που δίνουν οι έμποροι και τα ελαιοτριβεία, ωστόσο σε γενικό βαθμό ΔΕΝ εντοπίζονται γενικευμένα φαινόμενα ποιοτικής υποβάθμισης που δικαιολογούν σοβαρή μείωση τιμής (τύπου 40-60 λεπτά) συγκριτικά με την τιμολόγηση των καλών έξτρα. Όπως και να χει, το σημαντικότερο πρόβλημα εντοπίζεται στη Δυτ. Πελοπόννησο, με έμφαση στους αρδευόμενους ελαιώνες.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπορτάζ του elaiaskarpos.gr πατώντας εδώ
